Vergroenen op Groen Links-wijze in DE: het kunstmatig duur maken van energie zonder toetsing rentabiliteit

Vergroenen op Groen Links-wijze in DE: het kunstmatig duur maken van energie zonder toetsing rentabiliteit

Journalisten als Henk Blanken winnen een Persprijs wanneer ze over een hersenoperatie schrijven. Ze kunnen hoofdredacteur zijn van het Dagblad van het Noorden en hebben dus kwaliteit. Het is steeds weer wonderlijk te zien, dat ze iedere kritische en professionele journalistieke zin laten varen zodra het over energie, milieu en klimaat gaat. Zoals op 3 oktober in ‘De moeizame weg van vuil naar schoon’, over het als energieakkoord verkochte SER-klimaatakkoord ‘De Moeizame weg van vuil naar schoon’, slot in een drieluik over gaswinning.

 Als een slaaf loopt Blanken aan de leiband van de vele NGO-gezichten van Groen Links. De milieuclubs die het meest luidruchtig het monopolie claimen op milieu, als Natuur en Milieu, Greenpeace. Blanken kiest politiek-ideologische standpunten als feit/uitgangspunt van het artikel, waarbij de journalist zich achter autoriteiten verschuilt als ‘de deskundigen zeggen’ om zijn gebrek aan analytisch vermogen te verbloemen, afwezigheid van inhoudelijke kennis van het klimaatdebat.  In een normale wereld heet dat intellectuele luiheid.

Van Tongeren als deskundige over gaswinning opvoeren, is SGP als vrouwendeskundige raadplegen
De lead kiest meteen de Groen Links-insteek bij milieu. Alsof Groen Links het monopolie heeft op milieubeheer, laat staan rationele en kosten-effectieve oplossingen biedt waarvan de haalbaarheid afhangt. Of waarmee duur symboolbeleid begint. Ex- Greenpeace-directrice, nu één van de 2 Groen Links Kamerleden Liesbeth van Tongeren mag alinea’s lang leeglopen over gaswinning. Het zo luidruchtig en zo graag mogelijk iets roepen over energie vanuit een zeer politiek bepaalde hoek, wil niet zeggen dat deze persoon

  • kennis heeft die er toe doet bij energievoorziening, je had even goed de SGP kunnen vragen als deskundige over vrouwen
  • democratische legitimiteit heeft om zo lang op te voeren: haar fractie past in 1 Prius
  • Van Tongeren wordt als tegenhanger van René Leegte opgevoerd. De VVD is de grootste partij, en heeft 15 maal meer democratisch draagvlak dan Groen Links. Niettemin mag het Groen Links-Kamerlid overal kritiekloos leeglopen. Terwijl Leegte in het drieluik als gek wordt weggezet ‘die niet in de klimaatverandering gelooft’. Waarmee de journalist aangeeft niet het flauwste flauwe benul te hebben van de kern van de klimaatdiscussie, of de sceptische kritiek te kennen. Was Blanken gewoon te lui zich daarin te verdiepen, terwijl hij onderzoeksjournalist heet? Het enige dat Leegte doet is vragen wat alle bestedingen opleveren: dat zouden alle partijen moeten doen, en is niet links of rechts. Het is wel typisch links om níet te (willen) kijken wat miljardenbestedingen opleveren, behalve een goed gevoel over jezelf.

      Leegte dient zo voor Blanken als professioneel alibi: Alsof hij zijn met Groen Links sympathiserende artikel een evenwichtig en feitelijk artikel schrijft. ‘Zie, die rechtse meneren mochten ook wat roepen, dus kijk mij eens neutraal en objectief zijn’.

    De lead zegt voldoende:

    1. Nederland heet de vieze man van Europa te zijn (= volgens Greenpeace en Peer de Rijk, de broer van Mirjam de Rijk, de ex van Duivendak, en voormalig directrice Natuur en Milieu RZ)
    2. Maar was gas niet de schoonste van alle fossiele brandstoffen? Vergroenen gaat moeizaam (wat is dat ‘vergroenen’ en wat is er zo groen aan een windmolen, terwijl planten beter groeien bij méér CO2, en de wereld momenteel juist vergroent met dank aan dat fertilisatie-effect  Blanken hanteert één politieke visie op groen- groen is een windmolen- en presenteert die als vaststaand feit: RZ).
    3. Ondertussen warmt de aarde op (….= loopt de opwarming ver achter bij wat modellen voorspelden, waardoor urgentie van paniekbeleid afneemt RZ)

    De toon is meteen gezet: de probleemstelling van een club met 2 kamerzetels is dé analyse van milieu en klimaat, het uitgangspunt.

    De leugen van Ron Wit: ‘SER-Akkoord maakt stroom goedkoper’
    Vervolgens volgt de mening van Natuur en Milieu, waarmee Blanken sympathiseert. De mening van Groen Links wordt zo als ‘neutraal feit’ opgevoerd. Ook hemelt Blanken  Ron Wit op van Natuur en Milieu, die namens Groen Links/Greenpeace/Natuur en Milieu aan tafel zat bij de SER-Energieakkoord-onderhandelingen. Wij betrapten Wit op een glasharde leugen. Ron Wit durfde te beweren dat het met miljarden subsidies kunstmatig op de been houden van inefficiënte energie-opwekking en het sluiten van niet gesubsidieerde kolencentrales de burger geld zou besparen.

    Je hoeft alleen maar logisch na te denken en je sommetjes te maken, om te weten dat dit niet KAN kloppen. Zoals De Groene Rekenkamer al narekende, levert dat SER-akkoord samen met de extra windmolens van Wind op land een geschatte lastenverzwaring van 90 euro per gezin per maand in 2020. Natuur en Milieu zette met subsidies de Zeekracht-campagne op: 6 Gieg windmolens overcapaciteit aan stroomopwekking op zee voor meer dan 20 miljard euro subsidies. Zoals onze huisingenieur Theo berekende kost het avontuur een veelvoud van de Deltawerken, JSF, Betuwelijn en Fyra bij elkaar.

      Als Blanken wel weet dat gascentrales stilstaan dankzij overcapaciteit, waarom laat hij Wit met zijn molencampagne dan zonder enig tegengas leeglopen? Als hij wel weet en schrijft dat de Duitse Energiewende leidde tot méér kolenstook…

    Of lees hier de als feit gepresenteerde politieke mening van Blanken, waarbij ik de politieke standpunten nummer

    Dat het Energieakkoord voor het eerst zo breed wordt gedragen (1), past bij de tijd. Iedereen voelt de noodzaak ((2) omdat het klimaat verandert(3) en Europa te langzaam vergroent (4)

    En dan verdraait  Ron Wit weer de werkelijkheid (=Brussel legt klimaatbeleid op van 20 procent gesubsidieerde energie in 2020, en draait zo privatisering energie terug, en Nederlandse overheid trekt nutsbedrijven met subsidies in deze papieren doelstellingen om geen mot te krijgen met Brussel/PvdA) :

    Soms speelt weloverwogen eigenbelang mee. Ron Wit van Natuur en Milieu, hoofdonderhandelaar bij het akkoord namens de milieubewegingen, ziet een revolutie bij de energiebedrijven. ‘Ze snappen dat het anders moet. Als ze niet zelf investeren in wind en zon, doet een ander het. Dat leeft wel sterk’.

    Journalisten onverbeterlijk gemakzuchtig en politiek correct
    Blanken stelt dat ‘iedereen aan tafel zat’. Maar waarom stelt hij niet de volgende vragen

  • ‘wat hebben deze clubs te zoeken bij het garanderen van onze energiezekerheid, is dat geen zaak van bedrijven, technici de lokale overheden/omwonenden waar energiewinning plaatsvindt?
  •  

  • Wie vertegenwoordigen zij behalve 2 zetels, opgeblazen met Postcodeloterijgelden en subsidies?
  •  Is de luidruchtigheid waarmee deze clubs zich op de voorgrond dringen een maat voor hun draagvlak?
  • Is wat zij voorstellen goed voor de energiezekerheid, en heeft dat énig effect op het milieu?
  • En nogmaals, wat is er ‘groen’ aan een windmolen? Wat is groen?
  • Zomaar vragen die je kunt stellen beste Henk, en vertrouw me: er gaat een wereld voor je open als je buiten je Groen Linkse tunnelvisie durft te treden.

    Mijn stelling is: journalisten lopen vooral aan de leiband van Groen Links omdat ze (met hun vele gezichten/NGO’s en stichtingen) media zo gretig te woord staan, en zo makkelijk te spreken zijn te krijgen.

    Tel daarbij het feit dat de meeste journalisten linksige alfa’s zijn die zich graag met een voorhoede identificeren (het ijdele zelfbeeld waar milieuclubs op inspelen), én je bent weer een onzinstuk over energie en klimaat rijker, verkocht als kwaliteitsjournalistiek.  Omdat iemand de juiste politieke kwaliteit verkoopt, zich verschuilend achter de ‘juiste’ autoriteiten om zijn eigen partijstandpunt door de strot te duwen, en mensen die hameren op bewijsvoering als ‘een meuning’.

    Een beter milieu begint bij minder journalisten als Blanken. Want kritiek ketst direct af op de defensie, ze vinden zichzelf geweldig en hebben alleen elkaar als keurmeester.