logo_duurzame100
Staat onze dementerende deeltijdindiaan Herman Wijffels er ook weer in, vroeg ik me af toen de nieuwe Duurzame 100 –lijst verscheen van dagblad Trouw en haar katern de Vermieping. Vorig jaar maakten wij onze parodie op de Duurzame 100, de groene Hall of Shame, het bal van gemaskerde talentlozen, die een moralistisch excuus nodig hebben bij profilering als voorhoede.

Wat is Duurzaam?
Een paar suggesties van mijn kant, voel u vrij deze aan te vullen:

  • Vrekkenkrant light met groene app,
  • Overheidsgeforceerde economische meltdown om een zelfgeboetseerde Janneke Brinkman-planeet te redden,
  • duur maken wat eerder geen drol kostte,
  • kinderen zelfhaat inhameren ‘voor de aarde’ Urgenda-style,
  • een liefdeloze levensvisie gebaseerd op angst voor het onbekende, inkrimpen, dood in de pot.

En dan verhullend opgeschreven zodat totalitair ingestelde postcommunisten als Trouw hoofdredacteur Willem Schoonen er een vorm van idealisme in zien. Samengevat: iets waar je dood nog niet bij gesignaleerd wilt worden.

De meest in het oog springende eigenschappen der zuurzamen
Ik schreef 100 parodietekstjes van de kandidaten en probeerde een algemene noemer te vinden: wat maakt iemand nu geschikt voor zo’n ranglijst, behalve met schaapachtige blik figureren in advertenties voor een bank uit Zeist. Allereerst komen wat onvriendelijke krachttermen binnendwarrelen:

  • oneerlijkheid,
  • intellectuele corruptie
  • het talent om talentloosheid succesvol te maskeren
  • humorloosheid gedefinieerd als het onvermogen jezelf te relativeren.
  • Totalitaire machtswellust

Dat is je primaire reactie, maar zoals bij veel primaire reacties is dat te simpel, Dus til je dat op een luchtiger niveau. Wij zetten daar met onze duurzame 100 een relativerende noot tegenover, in de geest van de verklarende woordenlijst voor de milieubeweging.

Een betere wereld begint bij minder wereldverbeteraars
Ben je dan weer uitgegrijnst, dan doemt toch weer een vijandbeeld op. Het zijn gewoon enge mensen, die wereldverbeteraars. Natuurlijk willen mensen die ‘de wereld’ willen verbeteren niet ‘de wereld’ verbeteren, een kind snapt dat omdat smurfjes snel de spiritueel onvolwassen volwassenen ontmaskeren. Wat betekent dat eigenlijk, wereldverbeteraars? De één zijn droom is immers de ander zijn nachtmerrie. Wij zijn allen hominiden die concurreren om de reeds beschikbare hulpbronnen. Ook mutualisme- samenwerking- heeft uiteindelijk weer een darwinistisch doel, de andere club mutualisten overtreffen bij de toegang daartoe.

Dus. Zij willen andersdenkende betuttelen, uitschakelen en benadelen. Zo werkt het nu eenmaal in de natuur waarvan mensen en hun fenotypische extensies als cultuur/techniek slechts een onderdeel zijn. Meestal willen typische Duurzame 100 mensen met een beroep op moraal bereiken, wat zij langs de weg van originaliteit, creativiteit, commercieel inzicht – kortom talent- niet zouden kunnen. De Zuurzame medemens dweept steeds met overheidsdwang en subsidies, omdat hun slechte ideeën per definitie geen doorgang vinden zonder totalitaire druk en afgunstig beroven van anderen.

RZ13Kungfupanda1Laat mij Willen Schoonen eens over zijn hoofd aaien om te voelen: zitten ze er?
Het transitieterrorisme van Urgenda is het ultieme tegengestelde van de godmens Jezus Christus, die de vicieuze cirkel van angstige wereldverbeterarij doorbrak. In plaats van versterkte door anderen met een kruis in de kop te slaan om de hemel op aarde te vestigen. Trouw is dan ook geen christelijke krant meer, maar reeds lang door de tegenpartij ingelijfd, dé uiting van spirituele decadentie. En de nekhaarrijzende leugenachtigheid ter redactie slechts een symptoom daarvan. Je zou Willem Schoonen eens over zijn grijze haren willen aaien, alleen al om te voelen of er geen hoorntjes onder zitten…Willem, mag ik dat eens doen?

Economie en hulpbronnen groeien net als het leven bij nieuwe ideeën
Er is –volgens mij- maar één ethische manier van wereld verbeteren, een verlossing uit de zero sum game van concurrentie uit beperkte hulpbronnen. Eén manier waar vooral mensen toe in staat zijn, zodat we onze middelvinger kunnen opsteken naar het spook van Malthus, dat de zuurzame mens in zijn greep houdt. Een manier, zoals ook door Matt Ridley beschreven in The Rational Optimist: ideeën die seks met elkaar hebben waardoor welvaart cumulatief werkt. De manier is op je eigen kleine stukje aarde je ideeën gestalte geven, een deur openen in het universum die eerder gesloten was. Zij die creëren uit het niets, die met hun vinding een ontsnapping bieden uit de zero sum game van beperkte hulpbronnen, door de term hulpbron te herdefiniëren. Zoals iedere nieuw geëvolueerde dier- of plantensoort weer andere organismen kan faciliteren.

Duurzaamheid is eufemisme voor de dood
Het is geen toeval dat Ridley bioloog is en zo volgens mij beter snapt hoe de economie werkt. Net als de economie van de natuur, waar nieuwe levensvormen anderen faciliteren bij het omzetten van steeds meer zonne-energie op verschillende manieren, zij boren nieuwe hulpbronnen aan en worden zelf hulpbron. Het leven is cumulatief mensen, geen zero sum.

Goede ideeën komen vanzelf op, en de beste ideeën overleven. Zoals kunstenaars doen, muzikanten, ingenieur- uitvinders, vak- en ambachtslieden, denkers, goede schrijvers, échte natuurwetenschappers, de scheppende mensen en entrepreneurs van deze wereld die nieuwe werelden openen. En laat Darwin maar besluiten welk idee aanslaat. De concurrentie om hulpbronnen zal altijd doorgaan, daarom zijn dé goede mensen de genen die nieuwe hulpbronnen blijven aanboren. In plaats van het leven en haar natuurlijke neiging tot groei de mond te willen snoeren, zoals de zuurzame medemens wil.

    Ook ondernemerschap begint met een goed idee. Het verschil tussen moderne kunstacademie-excrementen en mensen die een succesvol bedrijf opzetten is dat de laatste groep met een idee en gelul over zichzelf wél zelf geld weet op te halen. Uiteindelijk is het ook een kunst om uit een situatie een kans te vissen, waar de ander met lege handen wegloopt zonder iets te zien.

RZ12ijzerenrijn

Duurzaamheid is een eufemisme voor de dood. Vandaar hier mijn plaat van ‘Groene Groei’ gemaakt bij de IJzeren Rijn, waarbij een stabiel evenwicht zou ontstaan met de natuur. Maar neem van mij deze thermodynamische zekerheid aan:

Het enige stabiele evenwicht in de natuur is de dood. 

Bent u teugen schaliegas of vóór gesubsidieerde sponsoring voorkeursbedrijven? Duurzame 100!
Slechts het noemen van de namen van mensen die met doffe plof de Duurzame 100 indonderden, als de laatste versie van de Wehkamp op je deurmat geadresseerd aan de vorige bewoonster is al een ontnuchtering: Sharon Discardban Dijksma- de sloper van onze Noordzeevisserij- is er zelfs in komen rollen, een door de PvdA uit de bestuurderskast gerolde skippybal die we danken aan te snelle verkiezingen. Hoe schadelijker voor onze welvaart in Nederland, hoe hoger in de ranglijst. Daarom is Wiebe Draijer van het honderden miljarden euro’s belastinggeld kostende SER-klimaatakkoord de hoogste binnenkomer op 7.

Duurzame lijst heeft nuttige functie als voorpost decadentie
Laten we de waarde van de Duurzame 100 dus ook weer niet onderschatten. Ze herinnert ons tot welke treurnis onze zelfbenoemde elite is afgedaald, en de zelfbenoemde kwaliteitsmedia in het bijzonder. Zij die ons land vorm zouden moeten geven en inspirerende voorbeelden zitten duidelijk niet achter de knoppen. Is dat niet een voorbode voor ‘naar de knoppen’? Waarbij ons huidige welvaartsgevoel- mijn maag is gevuld, ik zit hier warm, vanavond gezelligheid- de urgentie verbloemt van deze toestand. Waar is een groep werkelijk creatieve mensen die een antwoord biedt op de zuurzame talentlozen dat wél hout snijdt en inspireert?

 

Denken in de geest van Malthus

Denken in de geest van Malthus

Ja Herman Wijffels, hij staat er nog in, nog net bewaard voor de top 20 omdat hij teugen schaliegas was. Ik wens hem veel hogere evolutie toe in Huize Avondrood.

‘Ja hoor meneer Wijffels’, sprak de zuster terwijl ze Herman zijn mond afveegde. ‘U gaat zo weer in de commune leven, gezellig bridgen met uw mede-transitiedenkers. Eet u nu eerst uw bord pap leeg meneer Wijffels?’ Ahahpaahp, sprak Herman ‘Ik wil geen warme pap op schaliegas!!!. Wild begon Herman om zich heen te slaan, de door de zuster gevoerde papresten spetterden uit zijn mond. ‘Nou Herman, als je zo onaardig tegen me bent, moet ik broeder Rypke roepen, is dat dan wat je wilt?’