SWNM: Principiele discardban is ecologisch onverantwoord

SWNM: Principiele discardban is ecologisch onverantwoord

Niet Brussel maar Staatssecretaris Sharon Dijksma en haar ministerie zijn verantwoordelijk voor de invoering van de discardban, omdat zij de lobby voor invoering met een miljoen euro per jaar sponsoren . Dijksma dient daarom niet haar handen in onschuld te wassen en zich achter Brussel te verschuilen, zoals afgelopen week in Urk.

De dicardban verplicht onze Noordzeevissers ook jonge en ondermaatse vis van de doelsoort aan te landen, en richt vanaf 2016 onze platvisserij cold turkey te gronde omdat deze 2 ton euro schade per jaar oplevert per visser. Ze moeten dekruimte inbouwen voor vangst die niets oplevert, behalve vismeel voor diervoeding.

Het aan wal dumpen van vis die bij terugzetten zou (deels) overleven is daarnaast ecologisch onzinnig, typisch symboolbeleid uit de koker van Brussel en de milieubeweging. En terwijl bestanden van platvis gewoon hoog zijn in de Noordzee: de ban lost een niet bestaand probleem op. Het doel van visserijbeheer is gezonde visbestanden, niet het pesten van vissers, behalve dan ter linkerzijde van het politieke spectrum. De term ‘discards’- dump- is ook misleidend voor soorten met hoge overleving. Canadese visserijconsultants hanteren daarom de term ‘vrijlatingen’-releases.

Dijksma’s ministerie betaalde zelf voor invoering Discardban
Laten we er op wijzen dat ze staatssecretaris van ECONOMISCHE zaken is. Bijvangst aanlanden is namelijk strijdig met eerder gevoerd nationaal beleid voor selectiever vissen, dat EZ-ambtenaar Henri Kool slechts 2 jaar terug nog in Brussel promootte met een film. Beschamender detail: Hoewel Dijksma afgelopen week in Urk haar handen waste in onschuld, draagt het Ministerie van Economische Zaken DIRECTE verantwoordelijkheid voor het feit dat Brussel de discardban over onze visserij heen legde.

Die discardban uit Brussel kwam tot stand, dankzij lobby van de door het Ministerie van Economische Zaken in leven gehouden Stichting de Noordzee en de Coalitie Ocean 2012, die een valse tegenstelling tussen visserij en ecologie in de markt houden. Tweederde van hun omzet komt uit subsidies van dit ministerie, en waar besteden zij een half miljoen euro van deze subsidies aan volgens hun jaarverslag in 2011?

Op 3 mei kwam de Europese Commissie bijeen voor een hoorzitting over bijvangsten en discards in de visserij. Tien NGO’s, waaronder Stichting De Noordzee, hebben gezamenlijk hun visie op het oplossen van dit probleem aan de commissie aangeboden. De krachtige lobby van de NGOs heeft er mede aan bijgedragen dat een ‘discardban’ is opgenomen in de uitgangspunten van de visserijministers voor verdere onderhandelingen in 2012 en 2013.

Stichting de Noordzee krijgt nog steeds een miljoen euro subsidie per jaar. Niet alleen zijn ze tegen de economie, ook is natuurbescherming bij deze club in verkeerde handen omdat ze

  • a. nooit op zee komen en niets van de visserijpraktijk weten, noch iets met serieuze wetenschappelijke ecologie hebben. Het zijn Groen Linkse politici die ideologie met biologie verwarren
  • b. wanneer ze wetenschappelijk onderzoek laten doen, de resultaten negeren als die niet bevallen en in hun campagnes passen

Toch doorduwen? Dan alleen dode bijvangst kwetsbare soorten aanlanden
De SWNM toonde in de Discardwijzer, dat aanlanden van deels overlevende platvis- die goed tegen dekbehandeling kan- niet alleen oneconomisch is maar ook ecologisch averechts werkt. Een standpunt dat ook door de North Sea Regional Advisory Council werd gehuldigd.

Wat Canadese visserijconsultants met bodemvisserij doen- waarmee SWNM contact zocht- zou nog wel ecologisch hout snijden: soorten die niet tegen dekbehandeling kunnen wél aanlanden, als pressiemiddel om selectiever te vissen (het beleden doel van de discardban is die pressie). Ik heb ook nog nooit jonge wijting aan dek zien overleven, net als de meeste kabeljauw. Maar aanlanden van ondermaatse platvis- waarvan een groot percentage bij terugzetten overleeft- is onzinnig.

de discardban is trendbreuk met lopende nationale beleid: inzet op selectiever vismethodes, minder brandstof enz

de discardban is trendbreuk met lopende nationale beleid: inzet op selectiever vismethodes, minder brandstof enz

Persoonlijk vind ik het jammer dat

  • a- de natuurbescherming in handen is van ideologisch gemotiveerde fondsenwervers, in plaats van praktijkgerichte mensen met ecologische kennis, of ze links of rechts zijn is bij handelen met kennis van zaken niet zo van belang.
  • b- De visserij passief alles over zich heen laat komen, omdat ze waardeloze voorlieden hebben zonder visie en maar één doel: op het pluche blijven plakken en koninkrijkjes/oude belangen verdedigen. Dat is vissers zelf aan te rekenen, je krijgt de leiders die je verdient
  • Onze economie naar zijn grootje gaat, onder een verstikkende papierdeken van de overheid en door de vrekkigheid van door onze overheid in de lucht gehouden banken

A en B hangen met elkaar samen. Had de visserij een modern ecologisch verhaal klaar, én pareerde zij het negativisme in media dat politiek gemotiveerde protestclubs als Stichting de Noordzee verspreiden, dan was de Discardban een marginaal object geweest. Natuurbescherming is in de verkeerde handen geraakt ( Groen Linkse metromannetjes en vrouwtjes), omdat de goede handen teveel loos blijven wapperen.

Nu eerst dient het Ministerie van Economische Zaken haar verantwoordelijkheid te nemen, met het stopzetten van subsidies aan anti-economische protestclubs. Ik kan in hun beleid geen lijn herkennen, of het moet het systematisch om zeep helpen zijn van ons midden en kleinbedrijf, in bijna alle sectoren. Is dat het staande beleid, dan is het Ministerie van Economische Zaken zéér succesvol.