Belgen 13 procent dure energie, 3 procent en tientallen miljarden euros minder dan ons

Terwijl nieuwe centrales stilstaan omdat energievraag ontbreekt, geeft Henk Kamp 4,2 miljard euro subsidie aan extra overcapaciteit windenergie

Bij de keuze voor duurdere niet fossiele energiebronnen die subsidie nodig hebben (=’duurzame’ energie) kiest ons Kabinet Rutte 2 voor 16 procent van het opgewekte elektrische vermogen om Brussel te plezieren, terwijl de Belgen vasthouden aan 13 procent.

Nederland wil in alles het beste jongetje van de Brusselse klas zijn, en misschien hoeven Belgen dat niet te doen omdat zij Brussel al hebben. Zoals onze huisingenieur Theo aantoonde kan die 3 procent verschil tientallen miljarden euro’s in onkosten uitmaken, en betalen wij dankzij het SER Energieakkoord per gezin 1000 euro per jaar extra over 15 jaar.

Henk Kamp (VVD) en de zijnen spelden u een koopkrachtverlies op van 3 procent per jaar, en massamedia zwijgen daarover, Elsevier uitgezonderd.

Ook Belgen verzuimen helderheid over onkosten via energiesubsidies
In Vlaams opinieblad De Tijd begon afgelopen zaterdag iets van discussie los te komen over de hoge onkosten van Offshore Windenergie, in het artikel ‘De Juiste Prijs van Windenergie’, van klimaat- en energiejuriste Tinne van der Straeten.  Offshore wind is een verplichte en onvermijdelijke optie wanneer je aan door Brussel gestelde starre klimaat- en energiedoelen wilt voldoen. Van der Straeten neemt de politieke realiteit in Vlaanderen en de verplichtingen die Brussel stelt als maatstaf zonder die verplichtingen zelf ter discussie te stellen.

Windenergie op zee zal een noodzakelijk deel uitmaken van onze energiemix. Het beleid mag niet falen bij het uitwerken van een adequate ondersteuning, zodat de projecten die een concessie gekregen hebben ook effectief gerealiseerd worden.

Bij ons zijn de kosten uit SDE+-subsidies voor offshore wind geschat op minimaal 18 miljard euro, die via de energierekening worden verrekend. Zoals Climategate-huisingenieur Theo al toonde bij het Cogen-symposium heeft niemand bij de keuze voor offshore-wind ook maar berekend wat de kosten voor de burger zouden zijn.

Bij de Belgen verzuimt de regering volgens Van der Straeten ook helder te zijn over de kosten die zij via de energierekening aan de burger wil verrekenen. Zij bepleit een vorm van beprijzing die meebeweegt met de energieprijs, waar bij lagere energietarieven een hogere subsidie aan windmolens wordt toegekend.

Hoezo, kwaliteitsjournalistiek?
De Tijd geeft niet alleen ruimte geeft aan cheerleaders voor windsubsidies, maar op 22 november ook de optie die Bjorn Lomborg schetst: wat als we slechts een fractie van de honderden miljarden euro;s die nu aan onhaalbare klimaatdoelen worden besteed en subsidies op windenergie nu eens investeerden in onderzoek naar groene technologie? Dit is de optie die ook al in de Hartwell-paper werd geschetst, die onze Marcel in zijn monumentale klimaatboek ‘De Staat van het Klimaat’ aanhaalde, dat lieve journalisten bij De Tijd al 3 jaar terug verscheen.

Omdat  ik Bjorn Lomborg in HP de Tijd al in 2006- dat is 7 jaar geleden- interviewde in klimaatperspectief- én Ingenieursvereniging KIVI in 2003 al de hoge onkosten van offshore windmolens aankaartte en vaststelde dat er andere overwegingen zijn dan economische en energetische, wil ik graag de pretentie ter discussie stellen die De Tijd opspeldt wanneer je een citaat wilt kopiëren voor je blog, uiteraard met bronvermelding:

Kwaliteitsjournalistiek vergt veel investeringen. Als u een artikel wil delen, gebruik daarom onderstaande link in plaats van de tekst te knippen/kleven. Meer informatie over auteursrechten of intellectuele eigendom vindt u in onze Algemene Voorwaarden.

Tinne van der Straeten heet ‘het schaduwkabinet’ van de Tijd. Maar…Hoezeer bedrijf je kwaliteitsjournalistiek, wanneer je de eenzijdig CO2-gerichte versie van klimaatverandering van de milieubeweging/Brussel als gegeven neemt voor je artikelen, en windenergie als noodzakelijke optie verkoopt waarbij ‘beleid niet mag falen’zónder de rekenkundige en wetenschappelijke basis te kennen? Dat mag Van der Straeten enkel stellen omdat de links liberale redactie met haar visie sympathiseert. Maar sympathie is een slechte raadgever bij het beoordelen van de feitelijke juistheid van nieuws over ecologie, milieu en energie. Juist de blinde sympathie voor de milieubeweging toont bij de zelfbenoemde kwaliteitsjournalistiek al jaren hoe zij op groteske wijze faalt, bijna wekelijks haal ik hier voorbeelden aan: en stuit enkel op de defensie van ‘kwaliteitsjournalisten’.

U mag daarom dit artikel met iedereen delen die u tegenkomt, zeg het voort: lees Climategate.nl en wordt wakker. En je hebt geen gezeik over reprorecht, eerlijk deel-campagnes enzovoort van de oude media die het overschot aan slecht onderlegde journalisten in de markt willen houden, het verzamelingetje progressieve nepintellectuelen die zich met een voorhoede identificeren.