Afsluitdijk oudste ecologische verbindingszone van Nederland

Afsluitdijk verbindt natuur en mensen

We leven in een land, Nederland waar je zelfs bureaus hebt als Freenature die wildernis aanleggen, ‘natuur op eigen benen’, zo adverteert Free Nature met een plaatje van Poolse boerderijpaardjes (konik).  Je klopt aan bij Petrus aan de Hemelpoort en Hij vraagt: zo, wat heb je gedaan met je leven? Ik eh, heb, eh, natuur ontwikkeld…’ Waarop de Schepper van Hemel en Aarde een bulderlach door het uitspansel laat donderen en Gabriel en zijn aartsengelen over de grond rollen, tranen in de ogen en buikschuddend. Zo iemand wordt meteen opgenomen.

Zelfs de oernatuur in dit land is door mensen gemaakt. Gemaakt zoals het door iemand bedoeld is. Terwijl je kunt stellen dat ‘natuur’ dat gene is dat ontstaat als onbedoeld neveneffect. Immers, de meeste natuurlandschappen in bezit van natuurbeheerders zijn het product van extensief menselijk gebruik voor 1900 met soortenrijke neveneffecten. Of zelfs van ecologische doodzonden als roofbouw, zie de nu Europees waardevolle stuifzandgebieden.

Mensen en planten maken stekels om zich tegen belagers te verweren

Zo kun je dan ook de Afsluitdijk zien als de eerste en grootste ecologische verbindingszone van Nederland. Waar de Zuiderzee eerder als barrière voor trekvogels diende tussen Friesland en Noord Holland, verzamelen zich tijdens de trek nu hordes zangvogeltjes, met in hun kielzog de roofvogels en bevindt zich hier al decennia een trekvogel-telstation.

Via de dijk verspreiden zich kleine zoogdieren, waar uilen en ruigpootbuizerds op af komen en voor ze het door hebben zitten ze bij Den Oever. De sluizen van Kornwerderzand bieden beschutting aan rustende watervogels zoals grote zaagbekken. Dat zijn vrij fors uitgevallen duikeenden met zaagtanden aan de snavel. Wanneer je bij vogels een gen omzet krijgen ze weer dinotandjes.

Hoewel de aanleg van de Afsluitdijk een marien ecologische ramp was waarvan de effecten tot vandaag nog meetbaar zijn in de Waddenzee via zandhonger (het Wad verzandt nog steeds en door de Afsluitdijk verhoogde het tijverschil vele decimeters), heeft de natuur van het nadeel ook weer een voordeel kunnen maken, zonder dat één planoloog ook maar één seconde dacht aan zaagbekken, zoogdiermigratie en ruigpootbuizerds. Een stukje creatuur, een fenotypische extensie van Homo sapiens dat mensen met elkaar verbindt en ons land vele voordelen bracht als veiligheid en een groot zoetwater-reservoir.

Grote zaagbekken

Overal konijnen…

Met plannen voor een vismigratierivier kan nu misschien iets van de mariene barriere geslecht worden die nu al 80 jaar voortduurt. Wanneer clubs als WNF (10-20 miljoen euro Postcodeloterijgelden per jaar), Greenpeace (reeds 50 miljoen euro Postcodeloterijgeld) en Vogelbescherming (2 miljoen euro Postcodeloterijgelden per jaar) werkelijk in natuur geïnteresseerd waren, zouden ze hun fondsenwervingscapaciteiten inzetten om deze verbinding met eigen geld te realiseren, in plaats van het te besteden aan reclame voor zichzelf, lobby voor een neo-communistische agenda en belasteren en hinderen van ondernemers/werkende mensen.

Zo is liefde voor je land volgens mij een betere stimulans voor milieuzorg dan angst prediken voor de ondergang en paniekvoetbal als ‘oplossing’. Schande, dat ik dat durf te beweren. Zeker een ‘klimaatscepticus’. Maar is het niet veel positiever om

a. na te denken over wat je doet en consequenties te doordenken van wat je propageert

b te doen wat je belijdt en meetbaar resultaat te bereiken, iets blijvends te bouwen?

Dát is pas duurzaam, iets blijvends nalaten en voortbouwen op het goede dat anderen voor ons aanreikten. Hoe meer ik van Nederland zie en wil leren zien, hoe meer ik van dit landje ga houden en de Afsluitdijk is wat mij betreft een mondiaal icoon van menselijke natuur.

achterhaalde kreet, hij is al even dood

Sekscampers geven de Afsluitdijk een geheel eigen betekenis: Afzuigdijk