Wat mag de aarde kosten?
In Tomb Raider vroeg de schurk vanavond op TV 100 miljoen aan de geïnteresseerden voor zijn ultieme mythisch-archaeologische weapon of mass destruction dat de hele mensheid bedreigde.
Wow, wat een hoop geld! Dat was toen de film gemaakt werd nog een bedrag waar je de wereld mee kon redden of vernietigen!
Niet meer sinds Rutte 2. Wie maalt nog om een paar honderd miljoen?
Onze regeerders zetten juichend hun handtekening onder een akkoord dat de burgers van alleen ons mini-kikkerlandje maar liefst duizend keer zoveel geld gaat kosten. En dat niemand redt of zelfs maar iets nuttigs oplevert. Maar gewoon, omdat het zo groen staat.
Zwaarste regeringsbesluit in de geschiedenis van Nederland
Als ik gelijk heb en het energieakkoord gaat om meer dan 100 miljard euro lastenverzwaring voor de burger, is dit besluit het zwaarste dat een Nederlandse regering ooit genomen heeft. Een aantal hoorzittingen, een uitgebreide motivatie van de aanpak, zeer gedetailleerde kosten/baten analyses, en een serie kamerdebatten over de doelmatigheid van de besteding van een dermate absurd groot bedrag, lijken mij een allereerste vereiste voor een zorgvuldige besluitvorming.
Maar over honderd miljard uit uw portemonnai mag blijkbaar beslist worden door een volstrekt niet democratisch gelegitimeerde werkgroep, met daarin een hoofdrol voor een schatrijke actiegroep met vage bedoelingen, en stakehouders met miljardenbelangen.
Over een miezerig JSF projectje van €4,5 miljard, voor een looptijd van 60 jaar, wordt wél jaren gedebatteerd en vallen bijna regeringen. De Deltawerken die miljoenen mensen voor eeuwen veiligheid moeten bieden tegen de verraderlijke Noordzee, hebben amper €6 miljard gekost.
Maar nu het gaat om groen symboolbeleid ter waarde van wellicht het vijftienvoudige bedrag, is er geen enkele discussie en tekent onze regering juichend bij het kruisje. Zonder ook maar een flauw benul te hebben over de gevolgen voor de energierekening en de koopkracht van de brave burger.
En als er dan naar de werkelijke kosten gevraagd wordt, antwoordt de minister met een dédain dat mij in ieder geval woedend maakt. Alsof de kamer daar niets mee te maken heeft.
Wablief? Honderd miljard door het putje en de kamer hoeft het niet te weten?
€1000 netto minder inkomen per gezin hoeft niet besproken te worden?
De regering en de werkelijkheid
In de politiek gaat het nooit over de werkelijkheid en de feiten, maar over de politieke werkelijkheid en de politieke feiten.
De politieke werkelijkheid is dat de regeringspartijen een verpletterende nederlaag lijden als er nu verkiezingen komen. Over 2,5 jaar gaat het wellicht iets beter met de economie en is de schade mogelijk beperkt te houden. Dus ten koste van alles, en dan bedoel ik letterlijk alles, ook 100 miljard uit uw koopkracht, moet de rit uitgezeten worden.
Het regeerakkoord en de vervanger van de energieparagraaf daaruit, het energieakkoord, moeten dus slaafs en zonder ook maar een moment nadenken worden uitgevoerd, en de kamer en de burgers door de strot geduwd worden, of dat nu zinnig beleid is of juist het land in een crisis zal storten. Dat boeit namelijk niet. Dat is het probleem van de volgende regering.
Volkskrant maakt nieuwe politieke werkelijkheid
Het is best gênant voor de kamer dat de scherpste vragen aan Kamp over het energieakkoord tot nu toe van zijn eigen regeringspartij kwamen. René Leegte toonde zich daarmee een uitermate dapper en verantwoordelijk kamerlid.
Maar voor de anderen, behalve de ook alerte Reinette Clever van de PVV, gold tot nu toe: een zo mosgroen energieakkoord dat iedereen een half jaar geleden nog zo juichend heeft binnengehaald ga je natuurlijk niet zomaar onderuithalen omdat een paar gepensioneerde dwarsdenkers er stennis over schoppen!
Gelukkig is er dan nog die tweede factor van de politieke werkelijkheid: de media. Want iets is geen politiek probleem zolang het in de pers geen probleem is, maar ook het omgekeerde is het geval!
Dus nu de Volkskrant met in haar kielzog het NRC een ware anti-wind-op-zee campagne voeren die nu al een maand duurt, moeten de kamerleden zich gaan voorbereiden op moeilijke vragen van Pownieuws, P&W en Matthijs.
Windbashing is opeens geen links taboe meer!
Oh jee… wat nu!
Groen of links
In de auto hoorde ik vanmiddag een stukje BNR waarin de presentatrice met de leuke stem en de casual gestelde toch wel erg goede vragen (is dat niet Petra Grijzen?) Groen-Links fractieleider Van Ojik voor de keuze stelde: Groen of Links.
Dat werd uiteraard groen, want Groen-Links moet zich met haar superieure groenheid onderscheiden van al dat andere links.
Even later werd dat wel genuanceerd: “gelukkig is de tegenstelling Groen-Links zelden aan de orde en kun je prima groen en links tegelijk zijn”.
Maar sinds Martin Sommer in de Volkskrant de vraag stelde hoe links windmolens eigenlijk zijn, is dat beslist niet meer het geval. De bedragen zijn dermate astronomisch dat er een keiharde tegenstelling is ontstaan tussen het belang van de burger, met name de laagstbetaalde, en de groene droom. Groen symboolbeleid is prachtig, maar als je achterban er keihard de dupe van wordt, wordt het een andere zaak!
Na de uitdagende column van climategate’s nieuwste gastblogger Adjiedj Bakas in de Volkskrant afgelopen dinsdag , en de overweldigende hoeveelheid anti-wind nieuws van dit weekend in NRC en Volkskrant, lijkt de geest definitief uit de fles.
De kamer kan de aanzwellende kritiek niet langer meer negeren.
Wat moet er in Den Haag gebeuren?
Kamp zal nu dus eerst met de werkelijke kosten van het energieakkoord moeten komen.
Eerst met die van de SDE subsidies, want die zijn heel gemakkelijk uit te rekenen; ik schat ze op €40 à €50 mrd (ruwweg €500 per gezin per jaar).
Maar vervolgens zullen ook alle indirecte kosten die op de koopkracht gaan drukken moeten worden ingeschat. Dat is m.i. een bedrag in de zelfde orde van grootte, maar veel moeilijker te bepalen. Hoe slimmer je bent, hoe meer kosten je zult detecteren. En daar heeft Kamp natuurlijk geen baat bij.
Dit onderzoek zal dan ook niet door zijn ambtenaren of ECN maar door een onafhankelijk ingenieursbureau uitgevoerd moeten worden.
Het lijkt me voor de hand liggen dat de kamer er hierbij op aandringt dat de groep deskundigen die de enorme kosten van het energieakkoord in een brief aan de minister voor het eerst aan de orde gesteld heeft daarbij betrokken wordt.
Theo
Het is een goede zaak dat de burger steeds meer zicht krijgt op de effecten van zogenaamde groene beslissingen door naïeve kamerleden bedankt daarvoor.
Het is dan ook erg mooi om de ontwikkelingen van de afgelopen tijd te volgen en te zien hoe voorstanders nu niet meer zo makkelijk weg komen met kreten zonder enige onderbouwing.
Het is inderdaad verbazingwekkend te zien hoe achteloos en ondemocratisch regeringen in Nederland de afgelopen jaren tewerk gaan. Naast het energieakkoord is de Nederlandse deelname aan het ESM daar ook een goed voorbeeld van. Op een loze namiddag door, notabene, een demissionair kabinet door de 2e kamer gejast. Volgens mij mag een demissionair kabinet helemaal geen belangrijke beslissingen nemen, zeker niet als die over een bedrag van 40 miljard gaan. Maar dat maakt allemaal niet uit; de belastingbetaler hoest het wel weer op…
Toch fijn dat de kristallen bol van Theo Wolters nu ook al verkiezingsuitslagen kan voorspellen. Laten wij eens aannemen dat de regeringspartijen een “verpletterende nederlaag” lijden op basis van de huidige politieke barometer. En dan? Er blijft dan nog steeds een groene meerderheid.
Het regeerakkoord en de vervanger van de energieparagraaf daaruit, het energieakkoord, moeten worden uitgevoerd. Natuurlijk, maar niet slaafs, dat is onzin. In de eerste plaats omdat “wij” de democratie, dat willen. Ten tweede zal er altijd voortschrijdend inzicht blijven. Het voelt voor de windmolen-haters alsof het de burgers door de strot geduwd gaat worden. Dat is begrijpelijk en als zo’n ding in je achtertuin staat ben je niet blij.
De geschatte kosten van de duurzame plannen zijn extreem hoog en de kristallen bol van Theo Wolters ziet daar nog eens minstens een verdubbeling van. Kan ons dat in een crisis brengen? Nee, natuurlijk niet. We hebben het slechts over 3 miljard per jaar. Ter vergelijk: Zo laten wij elk jaar 18 miljard aan huur & hypotheek subsidie verdampen. Geen haan die er naar kraait.
Het is natuurlijk een kwestie van willen. Voor wie windmolens haat is 1 miljard al waanzin en voor klimaatalarmisten kan het niet gek genoeg. In die spagaat zit onze samenleving. Wie het hardste schreeuwt zal winnen?
Herman,
Het is toch van de zotte of je voor of tegen windmolens bent dat er in het energieakkoord niet over de kosten wordt gesproken en als dan uit het artikel over de molen bij Medemblik blijkt dat alleen mensen die al superrijk zijn nog rijker worden , de burger de lasten moet betalen en het mileu er niets mee opschiet er niet een uitvoerig debat plaatsvind.
Voor Diederik Samsom is het volstrekt onbespreekbaar iets tegen windmolens te hebben ne dta kan natuurlijk niet.
Groene politiek raakt direct de allerarmsten en is dus niet rood. Er is solidariteit met de rijken van 2100. Armen betalen dus voor de rijken, die niets zullen merken van de opofferingen. Je kunt het vergelijken met een grootmoeder die van haar AOW spaart om voor haar rijke kleinzoon met een tweede huis een kadootje te kopen, aandoenlijk maar volstrekt overbodig. Wat echt nodig is, is een zo goedkoop mogelijke energieprijs. Het doet denken aan de arrogantie die aan Marie-Antoinette wordt toegeschreven: “Hebben de armen geen brood? Ze kunnen toch taart eten?”
Heel goed Hans!
Nu worden de beter verdienenden geholpen met auto’s door de belastingregels voor hen op een lage lat te leggen, hetgeen resulteert in goedkope Tesla’s, Fiskers, Porsche Panamera (ja, die echt 14% bijtelling!!) of Misjbusnie Plug & GO en voor vrouwlief of kinderen een Toyota Auris Hybride.
De minder goed bedeelden kunnen dan de inruilertjes van deze mensen kopen, alleen wel hoog wegenbelastingtarief en/of rij- of parkeerverbod in sommige steden.
De CPN is in GL wel heel erg ondergesneeuwd geraakt!
Noem mij na Drees (de ouwe) een socialist die het goed voor had met “arbeiders” en hulpbehoevenden. In daad wel te verstaan, in woord jammert Samsom (de jonge) er zo overtuigend op los dat je aan het eind van de voorlichtingsavond meer scheuren in je broek hebt dan in alle gammele Groningse beefboerderijen bij elkaar.