Eurocommissaris Oettinger kraakt EU- klimaatdoelen en komt onder vuur

Oettinger noemt EU-klimaatdoel arrogant en hekelt motivatie van wereldredderij

Update: de Eurocommissaris Gunther Oettinger ligt onder vuur van de klimaatsubsidie-ontvangende industrie, nadat hij de 40 procent CO2-doelen die het Europarlement oplegde kraakte op een lezing voor Businesseurope. Hij noemde het ‘arrogant’ te denken dit te halen en hekelde de motivatie om de wereld te redden.

Het Brusselse Europolitics van 7 februari meldde al hoe sceptisch Eurocommissaris Gunther Oettinger zich toont over de door het Europarlement opgelegde feel-good-about-ourselves-klimaatdoelen van 40 procent CO2-reductie, terwijl mondiaal de consumptie van steenkool groeit met 2,3 procent per jaar. In een lezing afgelopen week stelde Oettinger dat hij sceptisch was over de haalbaarheid, maar dat hij zich collegiaal moet tonen.Volgens Oettinger zijn de hoge energieprijzen door klimaatbeleid de oorzaak dat het industrialisatieniveau van de EU op 15 procent ligt, 5 procent lager dan het doel voor 2020.

Klimaatdoelen 2020 gehaald dankzij economische recessie
Op Europese schaal zal Brussel de 20 procent in 2020-doelen slechts halen door boekhoudkundige trucs en door het sluiten van de meest vervuilende kolen- en bruinkoolcentrales in de Oostbloklanden. Het ‘laaghangende fruit’, zoals Eurocommissaris Gunther Oettinger het noemt, die zich ernstig zorgen maakt over de twee maal hogere energieprijzen in Europa, ten opzichte van de Verenigde Staten. Waarbij klimaatbeleid een belangrijke prijsopdrijvende factor is. Een andere reden dat Europa nipt haar 20 procent doel haalt is de economische recessie en het daarmee gedaalde energieverbruik. Klimaatbeleid is bij huidige energietechnniek dan ook een eufemisme voor staatsgeforceerde economische krimp.
Lees in dit verband ook het essay over duurzaamheid van visserijbioloog Dolf Boddeke bij de Groene Rekenkamer, waarin hij het Europees Parlement vergelijkt met de decadente hofhouding van Marie Antoinette. Hoe treffend wanneer je weet dat het Europees Parlement ons 40 procent CO2-reductie voor 2030 oplegt, in 10 jaar tijd 20 procent extra, en 27 procent inefficente gesubsidieerde en indirect meer milieubelastende energievormen  (= duurzaam). Ook is de luchtvaart nu opgenomen in het ETS-emissiehandelschema én de plannen om de prijs van CO2 op te drijven. De Europarlementariers zullen er geen zalm minder van eten bij het ontbijt, of een euro minder om cashen, terwijl de doorsneeconsument zijn koopkracht ziet slinken en onze industrie haar concurrentiekracht verliest.

Nationale subsidieringsschema’s op de helling
Andere ontwikkelingen lijken Oettinger’s opinie te onderstrepen: bij huidige techniek is die 40 procent eenvoudig onhaalbaar, danwel een eufemisme voor bureaucratische geforceerde economische krimp. Omdat wisselvallige energievormen slechts dankzij milardensubsidies van nationale regeringen tot ontwikkeling komen. Advocaat Generaal Yves Bot van het EU Court of Justice stelde dat het ‘groen’verklaren en met subsidies voortrekken door regeringen van nationale energieproducenten in strijd is met artikel 34 van het EU verdrag inzake vrij verkeer van goederen. Wanneer het Hof de opinie van Bot volgt kan dat het einde betekenen van nationale subsidieschema’s.

IN 2012 droegen Duitse energieconsumenten reeds 100 miljard euro subsidies af aan windmolenaars en zonnekoningen, ieder jaar 20 miljard euro meer.Recent verklaarde de Duitse minister van Economische Zaken dat hij deze regeling- de Einspeisegesatz- wil versoberen, mede omdat Duitsland daar op Europees niveau toe gedwongen wordt.

Op Europees niveau bedragen de groene subsidies nu 30 miljard euro per jaar. De beslissing van het Europese Hof van Justitie kan dan ook gevolgen hebben voor het SER Energieakkoord, waarbij Henk Kamp 18 miljard euro subsidies weggeeft aan exploitanten van windmolens op zee, zoals 4,2 miljard euro voor exploitant Typhoon Capital met één windfarm Gemini. Dat is dan niet alleen irrationeel en verkwistend meer, maar ook illegaal.

PS: Milieuactivisten/journalisten verwarren het BEschrijven van deze trends wel eens met het VOORschrijven daarvan, een mogelijke reden waarom ze zelf niet eerlijk berichten over ‘duurzame’ energie, omdat dit mensen anders op minder groene gedachten zou brengen. Of ik ‘leuk’ vindt, of ‘wil’ wat ik schrijf is niet relevant. Dit is wat er gebeurt. Wanneer journalisten eens op basis van feiten zouden berichten in plaats van politieke (meestal linksige) sympathie….Dat is waarschijnlijk een utopie.