De voorzitter van de Schotse Fisherman Association, Sandy Patience neemt geen blad voor de mond, met als zijn collegae van de Engelse NFFO en SFF dat op 17 januari in Fishingnews. In een editorial voor Fishupdate kaart hij één van de belangrijke problemen aan waarmee de visserij-industrie kampt: de publieke financiering van anti-visserij NGO’s, die hij aanduidt als ‘Blue Charity Business‘, naar het gelijknamige Franse onderzoek.
Liefst 220 miljoen dollar funding van Amerikaanse filantropen ging in 10 jaar tijd naar actiegroepen die hervorming van het Europees Gemeenschappelijk Visserijbeleid aangrijpen om gesloten zeereservaten door te duwen, en anti-visserijmaatregelen als de Discardban te verkopen (steevast vermarkt als ‘verduurzaming’).Door de aanlandplicht voor bijvangst voor 2016 in 2 jaar tijd door te duwen- waar de Noren 25 jaar de tijd kregen om hun bijvangsten te verkleinen- zien de Schotten en Engelsen met gemengde visserij zich net als de Nederlandse vissers voor een aderlating in hun bedrijfsvoering geplaatst.
We can lay the blame for this, squarely at the feet of Miss Damanaki who in allowing pressure from Blue Charity Business Groups, which the Commission incidentally supports with taxpayers money (WWF Policy Office vangt 6 ton euro per jaar ‘operating grant’ RZ), to leave a green legacy which could destroy the industry.Rather than being transparent of her conflict of interest she has abused her position to further her future career. (Damanaki zou bij WWF willen werken RZ)
en
It is good however, to see both Bertie Armstrong (NFFO) and Barrie Deas (Scottish Fishermen Federation) in Fishing News of 17 January 2014 making those self-same arguments.However it would be much better from an all industry view point to request the All Party Fisheries Committee in the House of Commons, the Scottish Parliament and the European Parliament to have a serious look at the way those NGOs are funded as their network of influence spreads.
Milieubeweging geen monopolie op duurzaamheid
Ook het ministerie van Sharon Dijksma gaf in 2011 nog 1 miljoen euro projectsubsidies aan anti-visserijclub Stichting de Noordzee die dat besteedde aan lobby voor de door onze kottervissers gehate, want economisch en ecologisch destructieve discardban. Sharon Dijksma is daarmee direct verantwoordelijk voor de invoering van de discardban, het is haar ministerie geweest dat dit indirect stimuleerde. Terwijl de Britten terecht stellen dat politiek gemotiveerde NGO’s geen monopolie op duurzaamheid en natuur hebben, zoals in hun standpunt over duurzame visserij:
Its central point is that sustainability is not just an ideal decided by environmentalists.
Zoals visserijbioloog Dolf Boddeke ook al schrijft in zijn essay voor de Groene Rekenkamer.
Gaat het bij ons in feite nog niet veel verder. Bij het sluiten v.h. energieakkoord waren technici en fysicy en mensen die kunnen rekenen niet gewenst , maar wel een groot aantal milieugroeperingen die nota bene een doorslaggevende rol hebben gespeeld in ons energiebeleid. Ook deze groeperingen ontvangen de nodige subsidies, die ze vervolgens aanwenden om onze economie te ruineren en, indien nodig, om processen te starten tegen alles wat niet in hun kraam past. Ook hier zou een diepgravend onderzoek zeer gewenst zijn.