Ook bij Hondsbossche Zeewering gaat nieuwe natuur ten koste van oude

Steenlopers op pier

In veruit de minst slechte krant van Nederland, de Volkskrant, een mooie reportage van Rik Nijland die het conflict in natuurbelangen toont nu de Hondsbossche Zeewering een grote make-over krijgt. De 8 kilometer lange Noordzeedijk heet al jaren zorgenkind, en wordt bedolven onder duinen, terwijl zandhoppers 40 miljoen kuub zand voor de kust opspuiten: dat is tweemaal het zandvolume dat Rijkswaterstaat jaarlijks al delft voor kustsuppleties in het kustfundament (de lijn tot -20 NAP). Nadat de Elisabethvloed 6 eeuwen geleden de duinenrij wegsloeg wordt zo de duinenrij weer kunstmatig teruggeplaatst…

Maar waar nieuwe natuur verschijnt, verdwijnt natuurlijk de oude, of dit nu door menselijke of niet-menselijke oorzaak is…

Paarse strandloper. Ik heb iets met strandlopertjes…

De Vogelwerkgroep Alkmaar maakt nu bezwaar bij de Raad van State omdat de Hondsbossche Zeewering-  net als de Pier van IJmuiden- een vaste pleister- en voedselplaats is geworden van scholeksters, steenlopers en de paarse strandloper, alle drie hier in mijn foto’s weergegeven die ik op de Pier van IJmijden maakte.  Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier wil de bezwaren afdoen met een strekdam, waar door gebruik van eslastocoast-coating makkelijker schelpdieren aan hechten zodat het vogelbuffet aanwezig blijft: kosten 5 miljoen euro, een fractie van de projectkosten en ongeveer gelijk aan wat windmolencooperatie Windvogel in 10 jaar aan MEP subsidies beurt, éénzesde van wat een ecoduct op de Veluwe kost.

Schelpdieren op kustfundament trekken scholeksters

Die compensatie is volgens de Vogelwerkgroep niet genoeg, en daar hebben ze gelijk in. Acht kilometer strekdam en steenhabitat met daarop hechtende schelpdierfauna aan de Noordzee met haar dynamiek– waardevol als voedsel- en pleisterplaats voor kustvogels-  is aanmerkelijk zeldzamer in ons land dan de zoveelste duinenrij, platgelopen door dagjesmensen met hun golden retrievers, en platgetreden door de grote grazer-fascinatie van natuurorganisaties met hun draagvlaknatuur.

Zeldzaamheid vogels geen argument…
In tegenstelling tot wat de Vogelwerkgroep beweert is de steenloper alles behalve zeldzaam, een detail. Bij ieder verhard havenhoofd kun je ze tegenkomen. Het gaat puur er om dat je een habitat een gezicht geeft, en dat gezicht moet ‘zeldzaam’ heten om het aan belang te doen winnen, wat in extreme gevallen tot ‘korenwolf’-praktijken leidt. De paarse strandloper is een ander geval, die heeft ook veel te lijden van de sterk toegenomen recreatiedruk. Ook bij de scholekster is dat het geval.

Natuurkennis is voor nerds, natuurliefde voor mensen die haar zien als fitnessruimte
Het is ontroerend en een teken van welvaart en beschaving dat we ons in Nederland hier zorgen om willen maken. Ons land is een live testcase van hoe mensen in een overbevolkt welvarend land de natuur door de 21ste eeuw loodsen.

Aan de andere kant: de bestaande natuur is – als het er op aan komt en de overheid is de beschadigende partij- alleen op papier goed beschermd. Zie de Centrale As, een vierbaansweg dwars door Nationaal Landschap de Noordelijke Friese Wouden….De afsluitende opmerking van heemraadbestuurder Kees Stam zegt wat dat betreft alles, ook wat de kwaliteit van natuuronderwijs in Nederland betreft:

Ik wilde niet pietluttig zijn maar meer dan 5 miljoen heb ik er niet voor over. Veel Nederlanders zullen me daarmee al voor gek verklaren: die beesten kunnen toch vliegen.

Hij zegt dan eigenlijk: wat kan het mij schelen, laat die vogels maar wegvliegen. En zo denken de meeste mensen ten diepste over de diversiteit van natuur en haar beschermingswaardigheid….Ut valt wul meu, stem VeuVeuDeu!

Let wel, ik was een keer op persreis met het Wereld Natuur Fonds, en de deelnemers – allen schrijvend voor recreatiebladen- deden wat lacherig over het feit dat ik een dwergarend van havikarend kan onderscheiden en bij een scharrelaar bleef stilstaan, laat staan ‘m, opmerkte en dankzij mijn continue kijken en luisteren consequent achter aan de groep bungelde. De groep natuurliefhebbers die de natuur vooral beschouwde als fitnessruimte (net als Staatsbosbeheer)….Amorfe natuurliefde daar is veel ‘draagvlak’ voor- Sharon Dijksma doet ook alles om meer betonnen draagvlak in natuurgebied te stimuleren zodat je nog meer kakelende Nordic Walkers en converserende grijze duiven om de oren vliegen, af en toe opzij geduwd door een voortsjezende mountainbikersgroep.

Maar oog voor details in de natuur: dat blijft voorbehouden aan de nerds. Ik ben trots een echte nerd te zijn.

Nóg meer recreatiegebied. Recreatie en meer bijzondere natuur gaan niet beslist goed samen