Zoekplaatje: vlnr Lindzen, Crok, Shaviv en Svensmark

Zoekplaatje: vlnr Lindzen, Crok, Shaviv en Svensmark

De Staat van de Energiewende: verplichte kost voor Nederlandse politici!
Al gaat het onderstaande over Duitsland: de Nederlandse politici doen er goed aan zich er zorgvuldig in te verdiepen, want Duitsland is weliswaar wat verder op de weg naar de duurzame heilstaat dan wij, maar is nog steeds maar halverwege het in ons roemruchte energieakkoord beoogde duurzaamheidsniveau. Toch worden de dramatische gevolgen aan onze oostgrens al zichtbaar.

De presentaties
De vier energiedeskundigen die mochten presenteren kwamen met zwaar overladen technische slides die in best moeilijk te volgen Duits werden uitgelegd. De simultaanvertaling via de koptelefoon was uitstekend, maar omdat je het Duits er hard doorheen hoorde wel erg vermoeiend, dus heb ik toch het meeste in het Duits beluisterd.

Bernd Preissendörfer
Alle vier de experts gingen diep in op het rampzalige effect van de Duitse Energiewende op de energievoorziening en de economie. Voor wie (zoals ik) dacht dat het verzet hiertegen in Duitsland nog op gang moet komen, was dit een verrassing. Zelfs Preissendörfer, een official van de Grosskraftwerk van Mannheim (met een hele serie elektriciteitscentrales; zeer vooruitstrevend op gebied van WKK, wat ons fantastische energieakkoord juist om zeep helpt) liet er geen twijfel over bestaan: over 6 jaar is bij het voorgenomen beleid in Duitsland de elektriciteitsvoorziening niet meer verzekerd bij uitzonderlijke weersomstandigheden. De regulering om back-up capaciteit te houden voor de duurzame bronnen leidt ertoe dat men zeer vervuilende centrales in bedrijf moet houden, maar dat geeft maar een beperkt uitstel van executie. Het afgelopen jaar waren er al meer dan 7000 noodgrepen nodig om een blackout te voorkomen, tegen ca. 40 tien jaar geleden.

Verder dramatisch nieuws: al in 2015 is er geen enkele conventionele centrale in Duitsland nog rendabel te bedrijven. Dus ook de steenkool- en zelfs de bruinkoolcentrales niet! Wat een dergelijke uitholling van onze elektriciteitsmaatschappijen voor de betrouwbaarheid van de energievoorziening gaat betekenen laat zich raden.

De energielezingen maakten veel meer emotie los in de zaal dan de klimaatverhalen. Dat leidde ertoe dat Preissendörfer uit de zaal boos het verwijt naar het hoofd geslingerd kreeg dat hij eindelijk zijn mond eens open moest doen! Blijkbaar hebben ook de Duitsers het idee dat niemand het naderende onheil wil zien of er iets over durft te zeggen. Preissendörfer antwoordde defensief dat hij toch hier voor de zaal stond en er geen doekjes om wondt. Maar voegde er aan toe dat er wel degelijk achter de schermen heftig verzet gepleegd wordt, inclusief rechtszaken.
Daarmee impliciet toegevend dat er nog weinig openlijk verzet is tegen de groene plannen van de Groko (Grosse Koalition).

Dipl. Ing. Michael Limburg
In een zeer gründlich betoog illustreerde Limburg (EIKE bestuurslid) de brochure die EIKE eerder dit jaar uitbracht: Energiepolitisches Manifest
De onhaalbaarheid en onbetaalbaarheid van de Energiewende, gecombineerd met de Atomausstieg, worden hierin “pregnant” aan de kaak gesteld. Ik deed dat al eerder in mijn blog over de Atomausstieg en de Energiewende maar de door mij genoemde kosten blijken inmiddels ruimschoots achterhaald en veel te laag.
Milieuminister Altmaier stelt zelf eerlijk (jazeker Kamp, het kan best!) dat de netto kosten van de EEG (de Duitse SDE) al snel zullen oplopen tot 1000 miljard (!!!). Wat volgens Limburg niet klopt: bij ongewijzigd beleid is het al in 2022 1200 miljard aan uitgegeven plus toegezegde en vastgelegde subsidies.
Overigens is op dit moment het totale kostenplaatje al 450 mrd.

Kosten Energiewende

Kosten Energiewende

Ik wil er hierbij op wijzen dat Duitsland maar vijf maal zoveel inwoners heeft als Nederland. Als we Duitsland volgen op duurzaam gebied, zitten we dus al binnenkort op 240 miljard aan extra kosten, dus 2400 per gezin per jaar als je die in 15 jaar afschrijft.

Maar op weg naar de 50% duurzaamheid die Duitsland en ook Nederland willen, blijft de groene lijn (uitgegeven bedrag cumulatief) ook na 2022 gewoon exponentieel stijgen. Die €2400 per gezin per jaar is dus al een paar jaar later verdubbeld.

Let wel (1): dit alles wordt gedreven door de duurzaamheidsdoelstelling, niet door de klimaatdoelstelling. De CO2 uitstoot van Duitsland vliegt op dit moment juist omhoog en zal dat nog lange tijd blijven doen, ondanks een theoretisch stijgend aanbod van duurzame energie.

Let wel (2): dit zijn de directe uitgaven aan de SDE equivalent, niet de indirecte kosten van de dalende waarde van onroerend goed, de economische recessie etc. En ook niet van de failliete of wegtrekkende energie-intensieve industrie, die uiteraard in Mannheim voor veel beroering zorgde.

Prof. Dr. Ing. Dieter Ameling
Ook deze oud-voorman van de staalindustrie, al een eeuw de rots onder de Duitse welvaart, schetste een deplorabele toekomst voor de Duitse economie.

Hij benadrukte dat er weliswaar nog maar weinig fabrieken gesloten worden vanwege de hoge Duitse energieprijs voor de industrie (3e hoogste van de wereld, na Tsjechië en Bulgarije, en op de voet gevolgd door Nederland), maar dat er amper meer in het binnenland geïnvesteerd wordt. Er wordt bij doorgaan van de Energiewende nooit meer een nieuw staal- cement- of chemiebedrijf gebouwd in Duitsland. Dat houdt in dat Duitsland binnen tien jaar zijn concurrentiekracht tov het buitenland begint te verliezen. En omdat deze investeringen een looptijd van tientallen jaren hebben, is het dan te laat om het tij nog te keren.

De bijeenkomst viel een paar dagen nadat BMW aankondigde haar nieuwste superfabriek, de grootste ooit, niet in Duitsland maar in de VS te gaan bouwen. Niet voor de lokale markt daar, maar voor de export (70%), o.a. naar Azië.
Een betere illustratie van zijn claim kon Ameling zich niet wensen!
En een hardere klap in het gezicht van de Duitse regering is moeilijker denkbaar.

Prof. Dr. Helmut Alt
Deze luidruchtige man maakte er een ware cabaretvoorstelling van zijn verhaal, maar de informatie waar hij mee kwam loog er niet om.
Hij vulde Preissendörfer aan dat de betrouwbaarheid van de stroomlevering in de toekomst officieel van 99,9999% naar 99% zal gaan. Dat is het verschil tussen praktisch nooit en met enige regelmaat een black-out.

Ook toonde hij een verhelderend plaatje over de kosten van de duurzame stroom afgelopen januari:

Meerkosten duurzame energie

Meerkosten duurzame energie

De rode curve geeft de kosten van de groene stroom (groene vlak)  minus de opbrengsten (blauwe vlak), dus de netto kosten voor de maatschappij. Duurzame energie draait dus nog steeds bijna volledig op subsidie, hoe vaak de groene lobby ook roept dat deze (bijna!) concurrerend is.

Ook prikte hij de overspannen verwachtingen voor de wind op zee opbrengsten door met de harde cijfers van Tennet over de laatste jaren:

Capaciteitsfactor wind op zee

Capaciteitsfactor wind op zee

De gemiddelde capaciteitsfactor Wind op Zee is gewoon nog steeds amper 36%, en niet tegen de 50%, waar men in Nederland tegenwoordig regelmatig schaamteloos mee schermt. Hij lijkt eerder achteruit te lopen dan te verbeteren.

Tot slot de Duitse versie van de kosten per gezin waar ik het laatste half jaar steeds op hamer:

Onze toekomst...

Wat ons te wachten staat aan lastenverhoging per huishouden

Zoals u ziet is in Duitsland de meerprijs op de energierekening per gezin voor de EEG (SDE equivalent) nu al €590 per jaar, en loopt die richting 2020 op naar de €1000. Dat is dan afgezien van de op dat moment al aangegane verplichtingen, die pas later pijnlijk voelbaar zullen worden.

In Duitsland zijn de lonen lager dan in Nederland, het is duidelijk dat dit tot grote sociale onrust gaat leiden. Zoals ook Coby van der Linde al beaamde bij het FD debat in Rotterdam.

Dit is allemaal geen verrassing. Al drie jaar geleden voorspelde ik de astronomische kosten van de Energiewende in mijn Energiebijbel. Het venijn zit hem in de verrekening van die kosten.
De gesprekspartners van het Energieakkoord en de overheid kost het niets: alles wordt via de energierekening verrekend. En dat gebeurt pas als de stroom geleverd wordt, dus wanneer het te laat is. De huidige politici kunnen dus gewoon de kop in het zand steken en over tien jaar heel verbaasd doen, als ze dan nog in Den Haag ronddolen.

En, zoals me onlangs door een toppoliticus werd verzekerd (al betrof dat de Europroblematiek): “Ik ben een politicus, dus als ik een probleem vooruit kan schuiven, dan doe ik dat!”

Aan ons de taak om onze politici ervan te doordringen dat ze daar wat het energieakkoord betreft niet mee weg zullen komen. Al blijft Kamp tot zijn laatste snik weigeren om de echte kosten van het energieakkoord bekend te maken!