Volkskrant fileert aandeelhouders in aardopwarming

Voorjaar op de prairie: Vooralsnog hier in Langweer urgenter zaken dan 0,8 graden opwarming in 150 jaar

Waar milieuredactivist Joep Engels van  Trouw Jan Paul van S. liet leeglopen in zijn karaktermoord op critici van de hete luchthandel rond CO2, beschikt de Volkskrant over fatsoenlijke wetenschapsredacteuren die het klimaatdebat (meestal) begrijpen: die de wil tonen dat te doen en het verstandelijk vermogen bezitten om dat ook te kunnen. In ‘De Duurzame Ondernemer heeft aandelen in de opwarming van de aarde‘  fileertMaarten Keulemans Jan Paul van S. zijn claim op het belangeloze gelijk. Het hele gezelschap dat vandaag zijn boek bejubelt in De Balie heeft financiele en ideologische belangen bij  de alarmistische variant van de klimaatwetenschap, waarin de aarde vergaat door uw schuld tenzij we radicaal een consult aanvragen bij Jan Paul van S.

Een gezellig feestje van de duurzaam-ondernemers dus. Van die mannen die in een villa wonen met zonnepanelen en die duizenden kilometers maken in hun elektrische auto’s, uit naam van het milieu. Hoera, de wereld warmt op. Dat biedt business opportunities. En wie het waagt de zaak te nuanceren, is al snel een scepticus, een onverantwoordelijke natuurvernieler die niets van de wetenschap heeft begrepen.

Helemaal niet erg natuurlijk, dat zich rondom de pot met milieusubsidies een nieuwe klasse van duurzaam-ondernemers heeft afgezet die zich warmen aan het d-woord.

Om dan te besluiten met

Wordt het niet eens tijd voor een boek dat ‘hard in zijn ontleding van de georganiseerde klimaatondernemers’ is?

Wat gek dat je direct een stempel ‘scepticus’ krijgt
Per definitie vind ik het gek om ‘klimaatscepticus’ genoemd te worden, als een aparte categorie waarmee je liever niet besmet wordt, hoewel je het ook als geuzennaam kunt hanteren. Enkel na in 2006 uit de kast te komen in HP de Tijd, waarbij ik ondermeer Bjorn Lomborg en Salomon Kroonenberg waagde te bellen en citeren. Meteen belde een dame van de Britse ambassade, omdat ‘hun’ Lord Nicholas Stern (schreef Stern Review voor Britse overheid) hier voor ondernemers zou spreken en zijn alarmbel zou laten rinkelen:  hoe ik zo’n verhaal kon schrijven. Wanneer iedereen met de neus de zelfde kant op moet, krijgt u dan ook geen jeuk?

Na eerder gewoon aan te nemen wat mainstreammedia mij op de mouw speldden over klimaatverandering- de sensationele eenzijdige en apocalyptische variant met smeltende ijsbeer als mascotte, gekopieerd van persberichtjes van Greenpeace, de overheid en Pier Vellinga als ‘de deskundige’.

Maar bij de komst van Al Gore dacht:het lijkt bijna op een soort sekte die een beetje opwarming als ‘Het Grote Probleem Aller Tijden’ probeert te verkopen terwijl er zoveel andere urgenter zaken zijn waar je met minder geld meer goed kunt doen.  Nu is de positie ongeveer zo: klimaatbeleid richt meer schade aan dan de milde klimaatopwarming die nu plaatsvindt, zie windmolens, biofuels, terwijl de overheid tegelijk bezuinigt op wat ik werkelijk belangrijk vind: natuur, cultuur, zaken die leven de moeite waard maken. Schande dat je zo durft te denken, sterker: dan kun je volgens Jan Paul van S. niet voor jezelf denken en heb je zijn consult nodig.

Eetcafé-scepticus
Wanneer je kritiek hebt op de kwaliteit van de keuken van Nederlandse eetcafés (je kunt beter zelf wat klaar maken voor de helft van het geld) ben je dan eetcafé-scepticus, die het bestaan van De Horeca ontkent? Waarom mag je als natuur- en wetenschapsjournalist geen kritische vragen stellen bij een eenzijdige variant van wetenschap waarbij vele iconen daarnaast

a. financiele belangen hebben

b. regelmatig zijn te betrappen op leugens, overdrijvingen en verdraaiingen van de bewijslast

Of zoals Keulemans beschrijft:

Je zou haast vergeten dat de werkelijkheid saaier is. Dat we niet in rap en voorspelbaar tempo opmarcheren naar de afgrond. Dat grote veranderingen zeer geleidelijk gaan, uitgesmeerd over duizenden jaren, zelfs als ze ‘op hol slaan’, zoals dat in het apocalyptische taaltje heet.Dat er misschien andere, urgentere problemen zijn dan de uitstoot van broeikasgassen: denk aan overbevolking, aids, ontbossing, overbevissing, inkomensongelijkheid, geloofsfanatisme, sociale vervreemding.

Ik zou daar aan toe voegen: feminisme, dogmatisch atheisme, scientisme en allerlei seculier utopisme danwel egoisme met politieke rechtvaardiging , slechte TV, natuur- en tuinvernieling door overheid en plebejers, wansmaak en vele andere zaken die het bekritiseren meer dan waard zijn. Ik legde al aan VU-communicatiewetenschapster Amanda Porter uit dat klimaatalarmisten een verwrongen risicoperceptie hanteren als uitgangspunt in mijn blogreeks ‘Do we suffer from Climate Denial Disorder’. Het was een UvA-communicatiewetenschapster die al zag dat wij – hee wat gek- best voor onszelf kunnen denken en ons gewoon baseren op de mainstream peer reviewed literatuur.

U kunt zomaar met ons een gesprek beginnen zonder daarna besmet of dood neer te vallen, hoewel ik velen sprak die werkelijk voor het eerst hoorden wat bij insiders algemeen bekend is: dat wij mainstreammedia zelden op een waarheid kunnen betrappen bij klimaat, energie en milieu, met Dagblad Trouw als één van de ideologisch blinde dieptepunten,  uitzonderingen daargelaten. Zelf nadenken kan dan wel besmettelijk zijn. Vrolijk pasen.

Buizerd vliegt van nest: wanneer aannames uit klimaatenvelopstudies kloppen, moet de buizerd volgend jaar zijn nest 100 meter noordelijker bouwen zo zegt ‘De Wetenschap’, anders heeft hij het niet koud genoeg