Bedreigde diersoort: de visser
De Europese Unie betaalde 464 miljoen euro subsidies uit het Europees Visserij Fonds tussen 2007 en 2012 om 3700 visserijschepen uit de vaart te krijgen. Dat staat in het visserij-jaarverslag van de Europese Comissie. Met name in Zuid Europese landen zijn veel kleine scheepjes actief, die nu met subsidies worden uitgekocht. De reductie past in de trend die we in Westerse landen zien, zoals ik reeds blogde op basis van cijfers van de FAO: vlootsanering doet hier de visserij in personeel drastisch krimpen, waar vooral ontwikkelingslanden nog een sterke groei in vissers laten zien.
De Europese visserij is een zwaar gesubsidieerde onderneming, waarbij de verstrekte subsidies 56 procent van de marktwaarde van de vis zouden bedragen. In Nederland gaat daarvan een substantieel deel naar wat ik ‘de beloftenindustrie’ noem. Consultants en groene praatgroepjes die via sofisme en tot mislukken gedoemde projecten de vissers voorhouden dat meer kosten meer winst zal opleveren, als je maar gelooft. Mijn pleidooi is juist dat lastenverlichting en efficienter beleid de kosten omlaag brengt, waarmee economische en ecologische investeringsruimte toenemen. De Europese Commissie betaalt voor het uit de vaart halen van niet renderende visserij, waarbij ze zelf via haar regulering de rentabiliteit eerst aantast. Niettemin zijn dit de criteria op basis waarvan meer subsidies richting uitkoop gaan:
The indicators used for this report are related to the sustainable and viable operation of fishing fleets, such as whether fleets:
Rely on stocks fished above MSY levels;
Affect stocks at high biological risk;
Are breaking even;
Are economically sustainable; (aangetast door EU beleid)
Are underutilised;
Are inactive.
De Nederlandse regering betaalde overigens ook 94 miljoen euro voor vlootsanering tussen 1994 en 2009, om de vlootcapaciteit met 141 schepen te reduceren, na eerder subsidies te verstrekken voor uitbouw van motorvermogen. Vanaf nu zullen met name de kleintjes sneuvelen, zeker wanneer (over)regulering als de Discardban de rentabiliteit van visserij verder aantast. Verduurzaming- noodzakelijke efficiencyverhoging en vergrootschaliging gedreven door lastenverzwaring- behoudt zo de meer industriele visserij, tot ook de laatste visserij verkast naar landen met minder milieuwetgeving en lage lonen.
De vis wordt slecht betaald
In de nieuwe prikkelende voedselglossy Vork publiceer ik in het juninummer een artikel ‘De Vis wordt slecht betaald’ met foto’sover de wijze waarop de overheid de visserij met subsidies enerzijds, en averechtse regulering anderszijds in de tang houdt en zo economisch rendabele visserij frustreert. Hoewel de Europese Commissie de subsidies uitlegt in het kader van tegengaan van ‘overbevissing’, betaalt zij vooral voor de averechtse gevolgen van eigen subsidiebeleid.
De Europese visserij is na Azie de zwaarst gesubsidieerde visserijen ter wereld, terwijl de EU tegelijk de grootste mondiale visimporteur is. De meest duurzame visserij in ecologisch en economische zin vindt meer plaats in landen als Nieuw Zeeland.
Geef een reactie