Mei was de niet zo heetste meimaand ooit, So what?

Satellietmetingen temperatuur UAH

Vanuit het opgewarmde kamp dat de ouderwetse papierjournalistiek nog steeds het beste bereikt komt de mededeling dat ‘mei de warmste (mei)maand ooit op aarde was‘, wat inhoudt dat dankzij een alweer afzwakkende El Nino de gemiddelde temperatuur 0,74 graden boven het gemiddelde lag van de 20ste eeuw, maar dat het uiteraard in bv de Middeleeuwse Warmte Periode, het Holocene Optimum en vele andere periodes van het Holoceen best eens warmer was. De bron is de NOAA, de Amerikaanse hybride van Imares en KNMI. De klimaatveraangenaming sinds de koude Kleine IJstijd die in de 19de eeuw ophield ligt op koers, en ongetwijfeld speelt CO2 daarin een rol in de tweede helft van de 20ste eeuw. Maar tot nu toe geen versnelde opwarming, ondanks een veel grotere stijging van CO2 dankzij de Chinezen, India, en Brazilie.

We kunnen ook de satellietmetingen van UAH er bij pakken, en dan zien we dat de metingen op 0,33 graden boven het gemiddelde sinds 1979 liggen. We zien daar ook weer de voor lezers van Climategate.nl reeds overbekende trends: snelle stijging in jaren ’80 en ’90, de El Nino van 1998, en daarna zitten we op dat warmere plateau dat sommigen als ’the pause’ uitleggen, hoewel je eerlijkheidshalve gewoon moet melden dat de temperatuurstijging per decennium volgens satellieten zo rond de 0,12 tot 0,14 graden schommelt.

We leven in een tijd, waarbij mensen elkaar met temperatuurmetingen om de oren slaan om hun ‘gelijk’ te bewijzen met daaraan hangend al of niet efficiënt beleid er ‘iets’ aan te doen, of juist niet, en daarbij kun je ieder je eigen dataset pakken, je eigen referentiepunt en plots heb je gelijk: it’s a miracle.

Het gebruiken van temperatuurmetingen voor maatschappelijke agenda’s oogt voor mij allemaal wat vermoeiend. Wat verandert dit aan de maatschappelijke discussie? Helemaal niets. We willen nog steeds
a. veel efficiënter en slimmer omgaan met onze voorraden fossiele brandstoffen, ook als de temperaturen omlaag kelderen wanneer El Nino weer verdwijnt, we zijn niet op aard om de olieboer te sponsoren (of Vestas, Siemens en de duurzame subsidiecowboys)
b. allemaal graag in diversiteit en een zekere eenheid op fatsoenlijke wijze voor onze omgeving zorgen, voor ons land, voor de natuur en onze planeet.
c. goedkope energie en welvaart voor iedereen in de wereld, niet alleen voor in Luxemburg woonachtige campagnedirecteuren van Greenpeace die maandelijks tweemaal heen en weer vliegen naar Amsterdam, om zowel de kindjes te kunnen troetelen in een villa als het GP-personeel te knuffelen en bemoedigen. Wanneer Greenpeace-personeel net zo arm was als de gemiddelde Aziatische in energie-armoede levende plattelander: zouden ze dan nog al die campagnes voeren?

Soms kan de overheid een sturende rol spelen, met de huidige topzware bureaucratie en lastenverzwaringen geloof ik zelf dat particulier initiatief kansrijker, efficienter en meer diverse oplossingen geeft. Tussen droom en daad staat een bureaucraat. Laten we praktisch per geval kijken, de zaak zowel ecologisch als economisch doorrekenen en eerlijk argumenteren in plaats van loopgraafdiscussies vanuit ideologische posities.

En laten we ophouden met dat gezeik van instituten die weer warmtekampioen willen spelen om ’the message’ te verspreiden.  De windmolendiscussie van nu gaat ook niet over klimaat, maar over het recht van mensen over hun eigen leefomgeving te beslissen tegen een dicatatoriale Rijksoverheid, die via de Provincies en gemeentes haar door (volledig van  subsidies afhankelijke) bedrijfslobbie gedicteerde Megawatts doorduwt. Ook in Groot Brittannie zijn gemeenschappen nog steeds onmachtig om ze tegen te houden.  Tegelijk meldt de Telegraph dat van de 2 miljard pond die de windustrie ontving in 2013, slechts 900 miljoen pond uit stroominkomsten kwam. De rest was staatssteun via subsidies. Dat stemt overeen met de Nederlandse situatie waar uitbaters van windmolens meer inkomsten uit subsidies krijgen dan uit stroom.

Wat is er duurzaam aan een industrie die volledig van een politieke wind afhangt?