ICCC9 – The Science

Weinig nieuws onder de zon
Er waren op ICCC9 in Las Vegas geen echt spectaculaire nieuwtjes of inspirerende nieuwe inzichten. Mijn eerste Heartland conferentie (ICCC4 in Chicago 2010) spant op dat gebied nog steeds de kroon, met de voortreffelijke nieuwe theorie van Willis Esschenbach.

ICCC7 in 2012 was ook vernieuwend in die zin dat toen de opkomende nieuwe hype over dramatisch afnemende biodiversiteit de grote buzz was en waarmee toen meteen door velen korte metten gemaakt werd, o.a. (alweer) door Willis Esschenbach.
Uiteraard was ik deze keer weer bij zijn lezing, hopend op nieuwe briljante gedachten, maar helaas, hij greep kort terug op zijn presentatie van 2010, zonder veel toe te voegen.

Misschien was een van de redenen voor de wat schrale oogst dat deze keer slechts 12 minuten per spreker beschikbaar was. Dat hield het wel heel fris en dynamisch, maar wat kun je nou in zo weinig tijd laten zien?

Er was helaas ook bepaald niet veel moeite gestoken in het aantrekken van nieuwe jonge sceptische wetenschappers. Zo werd het vooral een parade van de bekende groep van ca 100 wetenschappers rond de NIPCC rapporten.

Netwerken
Voor mij was het deze keer vooral een netwerkbijeenkomst. Omdat ik inmiddels een aantal vooraanstaande sceptici in Nederland op bezoek gehad heb en tot mijn vrienden mag rekenen, had ik snel aansluiting in elke groep en kon ik kiezen met wie ik wilde lunchen of dineren, waardoor mijn netwerk zich snel uitbreidde met nog meer interessante mensen.
Ik ben natuurlijk vooral blij met het goede contact met Patrick Moore, die beloofde naar Nederland te komen als ik hem nodig had bij mijn plannen. Daarover binnenkort meer, ik vermoed dat het half januari wordt.

Bekijk zelf de presentaties
Ik zal mijn aantekeningen doorlopen en voor jullie summier de interessantste feitjes eruit lichten. Omdat alle presentaties online staan kan iedereen zelf de details gaan bekijken. Ze zijn chronologisch gerangschikt, dus doe ik dat ook.
Let wel: ik moest telkens kiezen uit drie panels, dus mij overzicht is nogal beperkt.
De titels heb ik zelf bedacht.

Bij voorbaat excuses voor foutjes: ik schrijf dit blog in het vliegtuig met alleen mijn rommelige en ook voor mijzelf vaak onleesbare aantekeningen. Er kunnen dus quotes bij de verkeerde persoon terecht gekomen zijn.

U.S. Rep. Dana Rohrbacher – Scares cost!
Hij wees erop dat het zaaien van angst en paniek altijd ongewenste en soms ernstige gevolgen heeft, hoe goed bedoeld ook. Hij beschreef daarbij met soms voor mij nieuwe argumenten de hypes rond zure regen, Three Miles Isand, de ozon laag, oil spills, en een in de VS berucht appelbesproeiingsmiddel.

Amusant was het verslag van zijn ontmoeting met zijn grote held Jacques Cousteau, waarbij hij hem vroeg welke mogelijkheden die zag voor voedselteelt op zee, waarna die hem woedend (neus tegen neus) toebeet (en hij persifleerde zijn Franse accent grappig) dat “within ten years the oceans will be nothing but black gue!!!”

Sherwood en Graig Idso – CO2 enrichment
Het leukste nieuwtje van deze ICCC9 was misschien wel een heel kleintje: de Idso’s hebben het consequent over CO2 enrichment in plaats van CO2 uitstoot. Laten ook wij voortaan spreken over de CO2 verrijking door het gebruik van fossiele brandstof!

Prachtig was het experiment van pa Idso waarbij hij boompjes laat opgroeien met verschillende mate van “CO2 enrichment” en waarbij de hoogste concentratie zoals we in Nederland allang weten zo’n drie maal zo snel gegroeid was.

Voor de voedselteelt gaf een verdubbeling van de CO2 85% meer vruchten met 7% meer vitamines.

Patrick Moore – Scepticism for dummies
Een presentatie van de belangrijkste sceptische argumenten, glashelder en geëngageerd gebracht, waarbij hij zelfs de nu nog extreem smerige teerzandoliewinning voor de volle 100% verdedigt. Van een niet-Canadees had ik dat niet gepikt, maar hij mag het zeggen van mij.
Meer over Moore in mijn blog dat aan hem gewijd was.
De eerste keiharde aanrader!

Kinninmonth, Gray en Spencer – Its the oceans, stupid!
Wetenschapppelijk gezien was de buzz van ICCC9 de rol van de oceanen als main driver van het klimaat. Wie niet alle oscillaties op zijn duimpje kende en meende te kunnen doorgronden, kon eigenlijk niet meepraten. Dit panel is dus misschien wetenschappelijk gezien het belangrijkste om te bekijken.

Ook voor de vele mainstreamers die mijn blogs lezen (….), want Roy Spencer gaf zelfs toe dat de verdwenen opwarming inderdaad in de oceanen verdwenen kan zijn, zoals de mainstreamers als excuus voor de uiterst onwelkome afkoeling van de laatste 18 jaar hebben aangevoerd.

Ik moet zeggen dat ik bij alle heren weliswaar grote kennis van zaken bespeurde, maar nét geen echt begrip van de mechanismen achter de oceaanstromen. Ze waren namelijk alle drie nogal wazig over de oorzaak van de opwelling van de ocean conveyor belt oftewel de thermo haline circulation (THC), die natuurkundig gezien in mijn ogen alleen maar plaats kan vinden als er ter plekke een aanzienlijke hoeveelheid warmte wordt toegevoerd op de diepte waarvandaan de opwelling plaatsvindt.

Ik heb ooit als volstrekte leek mijn eerste gedachten over convectie in de oceanen en de atmosfeer op papier gezet en daarbij een paar simpele wetten bedacht. Op basis daarvan concludeerde ik nog dezelfde dag dat er aan de opwellende kant iets een aanzienlijke verticale mixing moest veroorzaken en zo de tweede vereiste energiebron voor deze convectiestroom vormde. Dit bleek uit later overleg met mainstream wetenschappers te kloppen.
De energiebron voor de dalende kant is simpel: afkoeling van de THC in het arctische gebied.

De oorzaken van de opwelling
De heren leken nog niet te beseffen dat hun hele verhaal over de THC en andere circulaties als hoofdveroorzaker van de klimaatveranderingen staat of valt met een goede verklaring van de vertikale mixing en de oorzaken daarvan.
Er waren wel veel verwijzingen naar deze oorzaken.

Kininmonth stelde nadrukkelijk de vraag hoe die opwelling kon plaatsvinden, terwijl die toch tegen de dichtheidswetten ingaat, maar beantwoordde hem eigenlijk uiterst dubieus. Zijn ver uitgewerkte suggestie dat dit door opwarming door de zon kwam (hij berekende zelfs de waarde: 25W/m2) lijkt me de plank volledig mis te slaan.

Hij zei er niks over maar op een slide stond wel wind als oorzaak vermeld. Daar had hij m.i. juist wél een punt.

Een van de sprekers noemde volgens mijn notities ook het angular momentum van de LOD (length of day, oftewel de omwentelingssnelheid van de aarde) als een van de drivers van de oceaanbewegingen. Heel interessant!
Mijn gastheer voor het sprekersdiner Fred Goldman ziet in de LOD als functie van de stand van de planeten zelfs de hoofdinvloed op de PDO.

Desgevraagd door iemand uit het publiek gaf Spencer aan dat de warmteflux vanuit de aarde naar de oceaan verwaarloosbaar was, met 0,1 W/m2, inclusief vulkanisme misschien 0,3 W/m2. Hierover wordt door sommigen in Nederland heel anders gedacht!

Spencer pikte niet op dat deze vraagsteller net als ik had zitten denken over de oorzaken van de opwelling, en hierdoor op vulkanisme was gekomen, als redelijk logische (want enige directe) warmtebron aan het begin van de opwelling. Die mag dan over de hele aarde maar 0,3 W/m2 zijn, als die warmte lokaal vrijkomt op een gunstige plaats kan die daar wel degelijk enorme invloed hebben op de opwelling.

Zo bleek dat men in dezelfde hoek zat te zoeken als ik: in mijn stuk in 2012 vermoedde ik al dat deze mixing veroorzaakt werd door een aantal krachten, zoals de winden over de Pacific Ocean en de aantrekkingskracht van de hemellichamen (eb en vloed). Of uiteraard geothermische energie van de oceaanbodem.

Om het klimaat beter te gaan begrijpen dan we nu doen, is mijns inziens juist over deze veronderstellingen meer kennis nodig. Hopelijk zullen dus uit deze hoek de komende jaren interessante nieuwe ontdekkingen komen.

Monckton sloot vanuit de zaal de discussie af met een typisch Engels woordgrapje dat ook de Amerikanen wel kon bekoren.

Gray – It is nothing else!
Bill Gray heeft mede een grote reputatie omdat hij al in 1996 voorspelde dat het in de decennia daarna zou gaan afkoelen.

Hij presteerde het ook deze keer om alle andere presentaties af te lopen die niet over de oceanen gingen en na afloop uit te leggen dat de sprekers het verkeerd zagen. Zo gaat dat op sceptische congressen!

Dat kon ik niet laten gebeuren natuurlijk. Dus stapte ik bij zo’n gelegenheid na afloop op hem af, terwijl een groep geïnteresseerden om hem heen samenklonterde. Toen Fred Singer op mij afliep, mij de hand schudde en de hartelijke groeten deed aan Hans Labohm, kreeg ik opeens alle aandacht. Zo kon ik aan Gray voorleggen:
“De oceanen zijn toch een in principe passieve kuip met zout water erin? Daar zullen beslist allerlei oscillaties in kunnen optreden die met verdamping en zoutgehalte te maken hebben, maar om daar nou de enige driver van de enorme grillen van het klimaat in te zien lijkt me een stap te ver.”
Gray sputterde wat tegen, maar ik hield voet bij stuk: “Ik ga een heel eind mee dat het klimaat op aarde beheerst wordt door het gedrag van de oceanen, maar dat gedrag komt op zijn beurt weer voort uit allerlei drivers, waaronder de bekende maar nog onverklaarde invloed van de zonneactiviteit, de kosmische straling, en alle andere theorieën die u zo graag naar de prullenbak verwijst. Alleen de zoutconcentratieverschillen zijn een veel te beperkte uitleg.

Gray gaf toe dat die andere drivers inderdaad invloed op de oceanen zouden kunnen hebben, en daarmee indirect op het klimaat, maar slechts in beperkte mate.
Ondanks de wat mager geformuleerde concessie was dit was een klaterende overwinning,  wat bevestigd zal worden door hen die Gray al wat langer kennen!
Ik ben benieuwd of hij bij de volgende conferentie nog steeds de andere theorieën gaat bestrijden, of juist gaat kijken hoe ze met de zijne te combineren zijn!

Fred Singer – Zekerheid van IPCC omgekeerd evenredig met de evidence
Traag bewegend, moeilijker sprekend dan vorig jaar, en ronduit broos ogend, maar helder van geest, was Fred met zijn 90 jaar nog steeds prima in staat om een goede presentatie te geven.
Maar bovenal: stralend van oor tot oor, de hele conferentie lang. Hij genoot van elke minuut. Ook voor vele anderen was het een verademing om eens in een vriendschappelijke omgeving te zijn, onder min of meer gelijkgestemden, waarmee je het gewoon totaal oneens mag zijn, zonder dat dat tot persoonlijke aanvallen leidt.

Larry Bell – Policy of cultural despair is gevaarlijk
Een beschouwing over de socio-psychologische achtergrond van het alarmisme. 

Ron Arnold – Alarmisten te hoog in Maslow reeks
Deze karikaturale die-hard bestrijder van alles wat links en alarmistisch is (stopwoord: “We should beat the crap out of them!”) had toch wel een wezenlijk punt te pakken: hij stelde dat veel van de motivatie van onze opponenten gebaseerd is op gevaarlijk idealisme. Hij legde dat uit aan de hand van de Maslow reeks: eerst moeten de basisbehoeftes vervuld zijn, voor je aan een hoger niveau toekomt.

Anderzijds: als die lagere behoeftes vervuld zijn, neem je die al gauw als vanzelfsprekend aan.

Vul voor de lagere in: banen, industrie, welvaart; en voor de hogere schoonheid, inspiratie, spiritualiteit, idealisme.

Helaas is het gevaarlijk om deze persoonlijke ontwikkeling zonder meer te vertalen naar beleid, want dan verspeel je de basis van je welvaart en daarmee van je fraaie hogere idealen. Zo missen de alarmisten elk gevoel voor de enorme schade die hun ideaal toebrengt aan de fundamenten van juist dat welzijn dat ze denken voorop te stellen.

Paul Driessen besteedde hier ook veel aandacht aan, wat de aanwezige Greenpeace vertegenwoordiger niet kon bekoren…

Sonja Bòhmer-Christiansen – praat met elkaar!
Het kan geen toeval geweest zijn dat Sonja met Ron in één panel gezet was. Ik heb haar presentatie niet gehoord maar wel haar reactie op Arnold, en als altijd verdedigde ze de Europese aanpak tegen de gepolitiseerde Amerikaanse in. Zo ken ik haar al drie conferenties. Hier kom ik overigens in een apart blog nog op terug.

Pat Michaels – wetenschapssyteem USA is corrupt
Aan de hand van voorbeelden legde hij uit hoe het systeem van federale funding de Amerikaanse wetenschap een enorme klap heeft toegebracht. Hij wees (evenals een latere spreker) op de afscheidsspeech van President Eisenhower, waarin hij niet alleen waarschuwde voor het militair industriële complex, maar ook voor het grote gevaar voor de wetenschap van politiek gemotiveerde sturing van de funding ervan door de overheid.

Dat is natuurlijk precies wat we zien: federale funding voor sceptische onderzoeken wordt systematisch zonder opgaaf van reden geweigerd. Ook daarvan heb ik weer schrijnende voorbeelden gehoord in Vegas.

Hon. George Christensen – beware of the camel fart formula!

Dit Australische kamerlid gaf een uiterst humoristische lunchpresentatie over de waanzin van het Australische klimaatbeleid. De kameelscheetklimaatformule bestaat dus echt, I kid you not!
Een aanrader.

Craig Rucker – gebruik feiten én humor
Deze oprichter en baas van het op Heartland conferenties altijd goed zichtbare CFACT (Committee For A Constructive Tomorrow) vertegenwoordigt een uiterst belangrijke richting in de sceptische wereld. De naam (uitspreken: see fact) staat voor het geven van de echte feiten, en dat doen ze waanzinnig sterk. Ze hebben een dagelijkse nationale radio-uitzending (“Just the facts”), adviseren aan veel instanties, organisaties en bedrijven, en zijn ook de mensen achter alle fantastische stunts waarmee mijn nieuwe vriend Lord Monckton altijd wereldwijd in de publiciteit weet te komen (zoals de parachute dropping in Durban en het Doha opstootje, zie mijn blog over Patrick Moore).

Monckton en Rucker zijn inmiddels dikke maatjes en daarover kon Craig leuke achtergrondverhalen vertellen, bijvoorbeeld over hun eerste ontmoeting in Bali. Aanrader, ook omdat er een leuke nieuwe preview van een film getoond werd die goed de aanpak van CFACT illustreert (zie ook climatehustle.org)

Sebastian Lüning (1) – Its the sun, stupid!
Mijn maatje Sebastian gaf een korte samenvatting van zijn boek “Die Kalte Sonne”, dat in Duitsland enorm veel stof deed opwaaien. Hij vertegenwoordigde hiermee de zon-sceptici, die enige jaren de boventoon gevoerd hebben, maar in Vegas duidelijk terrein verloren aan de oceaansceptici. Misschien ook omdat de zwaargewichten op dit gebied Svensmark en Shaviv helaas afwezig waren.

Sebastian Lüning (2) – De EU is gek geworden!
Want het EP heeft besloten om 20% van haar budget aan klimaatbeleid te gaan besteden. Dat is 180 miljard in de komende 7 jaar!

Nou moet je dat wel in het juiste perspectief zien.

In grote democratische systemen zoals landen en werelddelen gaan de geldstromen altijd via de zelfde kanalen en naar dezelfde ontvangers. Beleid is de kunst om die geldstromen anders te benoemen. Zo was de EU decennia lang een landbouworganisatie die enorme bedragen naar onderontwikkelde landbouwgebieden sluisde (met name Frankrijk) die daardoor uiteraard onderontwikkeld bleven.
Dat begon op te vallen en weerstand op te wekken: die 80% moest naar maximaal 40%. Maar Frankrijk dat altijd zorgt zwaar oververtegenwoordigd te zijn op de gebieden waar ze belang bij hebben, wilde daar uiteraard niets van weten. Sindsdien zie je wel een verschuiving weg van landbouw, maar toen de biobrandstoffen ontdekt werden door de landbouwlobby was in no time in de EU een bijmengverplichting ingevoerd, zonder ook maar één onderzoek naar de vraag of bioethanol ook CO2 bespaart (amper dus), goed is voor de motoren (niet dus) of fossiele energiebespaart (niet dus). Maar: minder landbouwsubsidie en véél meer klimaatsubsidie, dus iedereen gelukkig!

Zo zal het ook met veel van die klimaatgelden gaan: landbouwsubsidies zullen omgekat worden naar klimaatgeld.

Marc Morano – EPA zet parlement buiten spel
Dit was ook op deze ICCC weer een veelgehoorde klacht: alles wat Obama er niet doorkrijgt in het congres, wordt gewoon door de EPA (Environmental Protection Agency) opgelegd, dit tot terechte woede van de aanwezige libertariers. De bevoegdheden voor de EPA zijn extreem groot: ze kunnen in het hele land overal ingrijpen en hun wil is wet, zonder democratische legitimatie of controle. En ze zitten in de zak van Obama: hij spreekt hun leiding meerdere keren per week (de vorige president maar een paar keer per jaar).
Hierbij wordt de bedoeling bij de oprichting v an de EPA ernstig misbruikt.
Nu zou je zeggen dat de EPA dan wel opgedoekt zal worden zo gauw de republikeinen aan de macht zijn, maar ook bij veel republikeinen heeft het klimaatvirus toegeslagen. Daarbij zien ze klimaat niet als een electoraal aantrekkelijk thema, dus zullen bijvoorbeeld Christy en Jeb Bush als ze president mochten worden de EPA bijna zeker grotendeels met rust laten.

Ik moet zeggen dat ik dit uiterst opmerkelijk vind: Amerikanen zijn meestal overgevoelig voor het aantasten van democratische rechten en overheidsingrijpen. Ik zie dit dan ook als een thema waar veel harder op gehamerd zou moeten worden in de VS.

Verder onthulde Morano wat activiteiten rond Gore en Kerry die toch wel dicht bij fraude komen.

Bij de vragen kwam naar voren dat ene Christopher Keeting een prijs van $20.000 had uitgeloofd voor wie de AGW hypothese kan ontkrachten.

Dat werd wel gezien als een uitstekende publiciteitsstunt, maar de kans op uitkeren daarvan werd 0,0% geacht: geen nadere kriteria, geen onafhankelijke jury: de uitreiker bepaalt zelf of het gelukt is de AGW hypothese te kraken.

Maar voor wie krap zit en tijd heeft: zo moeilijk is het echt niet!

Barry Brill – China’s klimaatbeleid heeft niets met klimaat te maken
Min of meer tussen neus en lippen door kwam de Nieuw Zeelandse oud-minister van wetenschap en technologie Brill met een toch wel opvallende en overtuigende analyse van het Chinese klimaatbeleid.

Zoals u regelmatig van ons hoort peinst China er niet over om een klimaatbeleid te gaan voeren. No way never nooit niet.
Maar hooggeplaatste alarmisten en diplomaten vertellen juist dat China behoorlijk meegaat in de plannen van het rijke en dwaze Westen om op gigantische schaal CO2 te gaan reduceren (doel: 80% en snel!)

Brill legde uit dat China belang neemt in beide kampen, en zo alle opties openhoudt. Maar daarbij wel meer neigt naar de alarmisten. Niet omdat ze ook maar een moment van plan zijn ooit een internationale afspraak te ondertekenen die ook maar enige inmenging van buitenaf zou inhouden, want dat is uitgesloten, maar om daarmee de rest van de wereld minder fossiel te laten gebruiken, en er zo meer en goedkoper fossiel voor de enorme energiehonger van China in de nabije toekomst overblijft.

Deze analyse verklaart precies wat we al een jaar of vijf waarnemen, klopt met wat ik al drie jaar geleden optekende uit de mond van IPCC expert Marc Jaccard, en ik ben geneigd hem over te nemen.

Lord Christopher Monckton – Ensure the get-out clause!!!
Hoewel hij dit keer wat traag op gang kwam, was het weer een amusante cabaretshow met de gebruikelijke stevige inhoud. Inclusief voor de ingewijden een vermakelijke referentie aan de beroemde dead parrot scetch van Monty Python.
Hij voorspelde voor de volgende bijeenkomst van het VN klimaatcircus in Parijs een vervolg op de eerder ingezette strategie van “stealth policy”.

Wat is namelijk gebeurd: met name Monckton heeft de vorige keren veel ruchtbaarheid gegeven aan de verdragteksten van VN klimaatbijeenkomsten, waarin duidelijk werd aangegeven te streven naar een wereldregering, zonder enige democratische controle en met zeer grote bevoegdheden. Die wil 2% van het GDP belasting heffen en ook op elke financiële transactie 2% belasting zetten.

In Durban zijn volgens Monckton zonder dat iemand het weet bijna 887  (!!!!) bureaucratische organen opgericht die hier de basis voor gaan vormen.

Maar dat wordt door niemand aan u verteld, behalve door Monckton, die alle VN stukken doorworstelt. Daarom is nu dit proces aan de waarneming onttrokken: als je naar stukken vraagt wordt beweerd dat men die niet kent.

Monckton verwacht een coup in Parijs, en vreest dat veel landen argeloos zullen ondertekenen. Want ook alle eerdere verdragen bleken losse flodders, niemand let nog op.
Zijn missie in Vegas was dan ook om alle deelnemers aan ICCC9 ertoe te brengen hun politieke vertegenwoordigers te contacten en hen ervan te overtuigen om in elke te ondertekenen tekst in ieder geval een get-out clausule op te nemen.
Bij deze breng ik deze boodschap met klem aan u over!

Jay Lehr – Hef EPA op!
Lehr wees erop dat de gehate EPA inmiddels als onafhankelijke machtsfactor 15.000 man in dienst heeft, en bracht met veel enthousiasme een gedetailleerd plan om de EPA op te splitsen en te verdelen over bestaande staten en agencies.

Craigh Loehle – Meer CO2 gaat gepaard met hogere opimale groeitemperatuur
Met fraaie onderzoeksresultaten liet hij zien dat de optimale groeitemperatuur voor planten bij flinke toename van CO2 zelfs met tot 14 graden stijgt. Er is dus een zeer sterke natuurlijke compensatie voor een eventuele opwarming door meer CO2, die zeer gunstig is voor de voedselproductie en het behoud van bestaande natuur.

Verder stelde hij dat opwarming alleen leidt tot uitbreiding van het areaal van planten, niet zozeer tot verplaatsing ervan. Want alle Canadese bomen groeien uitstekend in alle botanische tuinen van de wereld, ook in de tropen. Het is niet zo dat ze de koude nodig hebben, ze zijn er alleen beter tegen bestand dan tropische bomen.

Craig Idso (2) – coral bleaching is tijdelijk
Wanneer de watertemperatuur verandert, kan dat inhouden dat de huidige symbionten van de koralen die er de kleur aan geven doodgaan. Maar binnen een paar jaar worden ze dan weer bevolkt door nieuwe symbionten die zich wel thuisvoelen bij deze temperaturen.

Ook stelde hij dat een geslaagde terugdringing van de CO2 concentratie naar de ijstijdniveau’s (180 ppm) de voedselproductie 2% zou doen dalen.

Willis Esschenbach
Altijd de moeite waard, zij het niet zo spectaculair als de vorige twee keren.
Toch wat extra aandacht voor deze briljante leek, omdat ik zijn theorie nu eenmaal het beste vindt dat de sceptici hebben toegevoegd aan de mainstream wetenschap, tot het punt dat hij die eigenlijk heeft gevloerd.

Eigenlijk besprak hij in het kort dezelfde bevindingen als in 2010 over de tropical storm thermostat, waarvoor hij nieuwe aanwijzingen had gevonden.

Uit nieuwe meetreeksen van boeien in de oceaan leidde hij af dat zijn hypothese klopt: de temperatuur wordt sterk bepaald door de wolken, die op hun beurt van de absolute temperatuur afhangen, en dus een thermostaat vormen.

Dit plaatje toont de sterke feed back voor de albedo van de temperatuur.

Ook de ENSO is een simpel mechanisme.

Willis bleef hameren op het verschil tussen een forcing en een thermostaat: wolken ontstaan niet door de zon of door warmte, maar door een heel bepaalde temperatuur. Hierdoor worden alle forcings en dus ook CO2 opeens in hoge mate secundair. Dit is in mijn ogen de sterkste basis voor een sceptisch alternatief voor de mainstream argumentering.
Maar hiervoor kunt u echt beter zijn presentatie op ICCC4 in 2010 bekijken.