Staat natuurbescherming gelijk staat aan 'geen toegang voor mensen'? Is duurzamer het zelfde als minder economie?

Staat natuurbescherming gelijk aan ‘geen toegang voor mensen’? Is duurzamer het zelfde als minder economie?

We gaan verder graven in Stichting de Noordzee, een NGO die onze nationale visserij hindert met dank aan subsidies van de overheid. Vorige blog ging over de schemerpositie die de fondsenwervende consultingfirma Stichting de Noordzee (kantoorhuur 50.000 euro per jaar) inneemt in het visserijdebat, door haar MSC-merk aan de handel op te dringen en zo de concurrentie uit te sluiten. Dit blog gaat over hun definitie van ‘duurzame’ visserij, en uit welke hoek zij geld krijgen om die definitie vorm te geven.

Spillover-effect promoten voor sluiten visgebied
BV de Noordzee krijgt geld van de OAK Foundation (hoofdkantoor in Geneve, ivm Zwitserse bankmores), waaraan dat wordt besteed staat niet vermeld. Maar waarschijnlijk is dat om campagne te kunnen voeren voor de zegeningen van zeereservaten. De Oak Foundation betaalde ook een op 17 juli verschenen rapport van de Wildlife Conservation Society .Daarin staat onder meer de bekende boodschap dat het dichtgooien van visgebied goed zou zijn voor visserij.

Ik noem dit rapport, omdat ik verwacht dat Stichting de Noordzee dit rapport of iets vergelijkbaar ook inbrengen bij de Vibeg-discussie. Waarbij EZ-ambtenaar Ton IJlstra de pressie van (niet ter verantwoording te roepen) NGO’s als SDN dankbaar zal gebruiken om zijn positie en beleid te redden, nu de Stab mijn bevindingen ondersteunt en Vibeg vastloopt. Het rapport komt met het Spillover-effect op de proppen. Het idee dat een no-take-zone voor aangrenzende visserij tot meer inkomsten zal leiden, doordat visbestanden in de No Take zone zo zouden opbloeien dat dit een uitstralend effect zou hebben naar gebieden buiten de reservaten. Er zijn studies die bij tropische koraalriffen zo’n effect aantonen.

Spill Over alleen gunstig als het verlies visgebied compenseert
Ik ga er al op in bij de MPA-wijzer van de SWNM, waar wij vorig jaar een persbericht over uitstuurden dat Stichting de Noordzee vervolgens in media aanviel in ‘shoot the messenger’-stijl: alle studies tot nu toe die zo’n positief effect tonen zijn vooral voor vissoorten die niet migreren in (sub)tropische wateren en koraalriffen. Er zijn daar goede argumenten tegen bevissing van riffen, zowel vanuit het oogpunt van natuurbescherming als visserij.

Maar… Bij mijn weten is de zandige en dynamische Noordzee geen tropische zee of koraalrif, tenzij global warming deze eeuw werkelijk dramatisch toeslaat. Dan nog, stel dat er op onze breedtegraad wel een spillover effect werkt. Dan moet je volgens visserijbioloog Ray Hilborn, één van mijn favorieten want datagedreven- de volgende vraag stellen wanneer je voordelen claimt voor visserij: compenseert die spillover het financiele verlies van gesloten visgrond? Of is het een gelegenheidsargument om maar zoveel mogelijk draagvlak te krijgen om visgebied af te pakken van vissers en dat ook nog onder de vlag van ‘duurzame visserij’.

Wat wij in de Noordzeekustzone zullen zien: Gebiedssluiting kan daar juist tot postzegelvissen leiden, waarbij meer vissers op minder visgrond meer moeten vissen om het verlies te compenseren. Wat is er duurzaam voor visserijbedrijven aan het ontnemen van visgebied?

De mensen op de werkvloer, in de natuur krijgen het eerste last van NGO's. Dat zijn de partijen waar journalisten het verste van af staan.

De mensen op de werkvloer, in de natuur krijgen het eerste last van NGO’s. Dat zijn de partijen waar journalisten het verste van af staan.

Wat is duurzame visserij dan?
En wat bedoelen NGO’s nu werkelijk met ‘duurzame visserij’, is eigenlijk mijn hoofdvraag. Zoals ik al in de duurzame visserijwijzer van de SWNM beschreef: iedereen heeft een agenda-afhankelijk begrip van duurzame visserij, zelfs CO2-beleid, terwijl de hele visserijvloot minder dan 1/10de uitstoot van één kolencentrale. Besparing op brandstof is wél onderdeel van duurzame visserij natuurlijk, omdat dit een derde van de kosten van een kotter per jaar bedraagt.

Duurzame Visserij betekent verder: binnen biologische grenzen blijven vissen, de rest is agenda-afhankelijk ge……, met het verschil dat NGO’s geen economische noch ecologische verantwoording hoeven af te legen voor het als ‘duurzame visserij’ gebrachte beleid dat zij via lobby en campagnes afdwingen.

Enige concrete agendapunt SDN: zoveel mogelijk vissers uit bedrijf halen
 Wat vaststaat: Stichting de Noordzee, het beschaafde gezicht van Greenpeace (met oud-Greenpeace directeur Hans de Rooij als voorzitter bestuur) wil 30 procent van de Noordzee tot verboden gebied verklaren. IN de campagne voor het op slot zetten van de Noordzee stellen zij dat die MPA’s nodig zijn omdat ‘de Noordzee steeds intensiever wordt gebruikt’ waarbij ‘visserij de grootste invloed heeft’.

Terwijl de visserij op de Noordzee sinds 1990 met 40 procent afnam, en de door SDN/Greenpeace zo verfoeide boomkor maar 8 procent van de visserij-inspanning levert.  Het is de door Stichting de Noordzee ondersteunde windturbine-industrie en kabellegging die toeneemt. Op basis van de integriteit van SDN kun je hun ANBI-status betwisten.

Daarnaast zijn zij met de eveneens door private filantropen met ruim 200 miljoen dollar gefinancierde coalitie Oceans 2012 verantwoordelijk voor de discardban, die onze kottervisserij om zeep helpt. Wat is er duurzaam aan het om zeep helpen van een hele bedrijfstak?

  • De orthodoxe milieubeweging leunt in haar campagnes nog steeds op de feitelijk onjuiste en anti-economische tegenstelling dat minder economie altijd gelijk is met meer ecologie, maar is ondertussen zelf zakelijker en geldbeluster geworden dan de partijen die zij bestrijden willen.Wie de natuur wil helpen moet dus de economie om zeep helpen, zo is de aanname (en zichzelf zo rijk mogelijk maken om die positie aan de rest van de economie op te leggen).

En van daaruit gezien betekent lobby voor ‘duurzame’ visserij dus altijd minder visserij en méér Stichting de Noordzee, in plaats van meer toekomstbestendige visserij (waarbij SDN kan worden opgeheven als dat doel al bereikt wordt door de sector zelf). Bij toekomstbestendiger visserij helpt gebruik van menselijke inventiviteit, en visserijreductie is hier maar één van de vele mogelijke instrumenten is om het doel te bereiken: binnen biologische grenzen blijven zodat je kunt blijven vissen.

Gerelateerd: