Dood door opwarming?

Dood door opwarming?

Tot nu toe stierf geen één soort uit door aardopwarming, waar het VN Klimaatpanel IPCC eerder claimde dat tot 52 procent van álle soorten gedoemd zou zijn om uit te sterven door opwarming. Op het blog van klimaatwetenschapper Judith Curry legt Rud Istvan het op wetenschappelijke fraude lijkende werk op de pijnbank van Chris Thomas ‘Extinction Risk From Climate Change’, de meest geciteerde klimaat-biodiversiteitpaper die in het Vierde IPCC Rapport en de Stern Review als ENIGE onderbouwing werd gebruikt voor uitsterfclaims en schade door biodiversiteitsverlies. Een miljoen soorten zou al halverwege deze eeuw op weg zijn richting uitsterven (committed to extinction, volgens Chris Thomas.  In het recente boek uit 2010 van zijn klimaatbiologie-collega Lee Hannah ‘Saving a Million Species’ stelt Thomas nog steeds dat die miljoen soorten realistisch zou zijn.

Istvan toont in begrijpelijke taal voor ook intelligentere leken in ecologie en biogeografie hoe bij het selecteren van soorten die zouden uitsterven door opwarming, Thomas expres soortsamples kiest die

a. al in een klein verspreidingsgebied leven dat al onder druk staat

b. deze vervolgens opvoert als representatief voor de rest van de soorten bij zowel vogels als planten

Selectief winkelen in soorten met hoog uitsterfrisico
Oftewel, Thomas en zijn team selecteerden expres soorten met hoog uitsterfrisico, en komen zo tot dramatische overschattingen van soortuitsterven door habitatverlies wanneer aardopwarming leefgebied minder geschikt maakt. Zo selecteerden ze maar 238 soorten van de 3019 vogelsoorten in de gekozen studieregio’s (8 procent) waarbij liefst 63 procent van die soorten weer endeem is (alleen voorkomend in klein verspreidingsgebied of eiland) in gebieden waar ze al bedreigd waren door habitatverandering.

Istvan claimt dat zijn blog dit voor het eerst aantoont. Hij is de eerste die alle mogelijke kritiek in begrijpelijk Engels systematisch onder elkaar zet op een blog, dat is de toegevoegde waarde. In delen verscheen al eerder vergelijkbare kritiek – Thomas et al kiest expres soortsamples die hoge uitsterfrisico’s garanderen, los van de vraag of die representatief zijn voor álle soorten- is al door diverse biogeografen genoemd, waaronder Kathy Willis van Oxford University. Zij publiceerde al kritiek op overdreven uitsterfcijfers in oa Science en zette mij op het spoor van Thomas zijn voorliefde voor endemen, toen ik een verhaal researchte voor NWT Magazine: die kritiek kwam toen ook in het boek van Marcel Crok terecht in het stukje hoofdstuk dat ik schreef over klimaatbiologie.

Te hoge z-waarde geeft overschatting uitsterven van meer dan 60 procent
Een ander kritiekpunt is al door ecoloog Stephen Hubbell behandeld in Nature in 2011, en is gerelateerd aan de door Thomas et al gebruikte Species Area Relationships, verwant aan de grafiek die ik deze week al op Climategate.nl behandelde. Door de gebruikte exponentiele waarde (z, in SAR formule S= c.A z kwadraat)- gebaseerd op tropische vogels die verdwijnen door regenwoudverlies- voor álle soorten te hanteren, geeft zijn gebruikte zogenaamde ‘backwards SAR’ een overschatting van uitsterven van meer dan 60 procent. Tel daar ook nog eens bij dat Thomas een warm en droog klimaatmodel toepast en dan gaan vrijwel alle tropische regenwoudvogels over de kling. In zijn computer dan…

Kwalijker: intentioneel bedrog van het IPCC om toch aardopwarming tanden te geven
Wat Istvan nu beter doet, is aantonen dat het IPCC intentioneel de zaak lijkt te flessen in het Vierde rapport WG2 H4, door te suggereren dat er veel meer papers waren die dramatische uitsterfcijfers gaven: terwijl maar één frauduleuze cherrypick-studie de onderbouwing geeft.  Al bij het begin van Climategate.nl zetten wij hier de zaag in het Vierde IPCC Rapport werkgroep 2 hoofdstuk 4, waar bij 3 graden opwarming liefst 21-52 procent van álle soorten zou uitsterven (in 2100) en halverwege de eeuw zou een kwart van alle soorten kunnen uitsterven. Hoewel het IPCC blufte dat wel 78 peer reviewed publicaties een biodiversiteitscatastrofe door opwarming ondersteunden, leiden alle wegen uiteindelijk maar naar 1 paper: ‘Extinction Risk from Climate Change’ van Chris Thomas, Lee Hannah en Michel Bakkenes van het Planbureau voor de Leefomgeving, zo toont Istvan andermaal.

We schreven al dat het IPCC zich  in het 5de rapport aanmerkelijk bescheidener opstelde ten aanzien van uitsterfclaims. En waar je die nuanceringen in de eerste ‘draft’ van werkgroep 2 hoofdstuk 4 nu ook kan lezen, toont Istvan dat ze die nuanceringen in de samenvatting voor beleidsmakers (wat politici en journalisten lezen) weer systematisch wegmoffelen om toch de mogelijkheid van mega-uitsterven door opwarming open te houden.

Leest het blog ‘No Bodies’ en huiver: dit is de staat van de klimaatbiologie. Lees o0k ‘Saving a Million Species’ over hoe de Thomas et al studie van pas kwam: het was gewoon bedoeld om media-effect te creeren, een ‘raise awareness’-studie die de carriere van  Thomas en Hannah opwarmde met wereldwijd media-effect, maar die de wetenschap als geheel weinig duurzame geloofwaardigheid brengt. Niet één soort stierf tot nu toe uit door opwarming, het zijn habitatvernietiging en exoten die de grootste bedreiging zijn en dan ook nog vooral op eilanden. Nauwelijks op de continenten.