Toch niet zo uitgestorven als gedacht
Op de IUCN Rode Lijst staat Rhachistia aldabrae nog als ‘uitgestorven’ geclassificeerd door zijn laatste beschrijver (1997) Justin Gerlach, een gebande slak die op een atol Aldabre van de Seychellen in de Indische Oceaan voorkomt. De slak zou door ‘minder regenval’ uitsterven, volgens zijn publicatie voor de Royal Society ‘Short term climate change and the extinction of the snail Rhachistia aldabrae’ . Volgens Gerlach zijn beschrijving op de Rode Lijst zou de slak ook voor ‘de zeespiegelstijging’ moeten vrezen omdat het eiland meest 1-2 meter boven zeeniveau ligt (en niet zoals Gouda 4 meter er onder). De slak werd als kanarie in de klimaatmijn binnengehaald als klimaatslachtoffer, ook door het IPCC via een paper die Gerlach’s paper voor de Royal Society citeerde.
Maar onderzoekers van de Universiteit van Oxford hebben het beestje herontdekt en één van de onderzoekers verklaart nu tegen The Times
“Crying wolf over climate change in this way diverts attention from more pressing causes of extinction such as the destruction of habitat and invasive species.”
Daar staat geen woord Chinees tussen. Er zijn wel slakschelpenresten gevonden die door exotische ratten waren aangevreten. Exoten zijn een groot probleem o eilanden die ook vogels en kleine zoogdieren bedreigen, we beschreven net nog de uitroeiing van zoogdieren door katten in Australie.
Dankzij temperatuurstijging van 0,8-1 graad is nog niet één soort uitgestorven. E waar klimaatopwarming al het RISICO van uitsterven (extincton risk) vergroot is dat via de klassieke dreiging van verkleining van geschikt habitat. Eén van de weinige zekerheden die de ecologie bij soortbescherming kan geven is dat er voldoende oppervlak aan habitat moet zijn. Ook het vermeende klimaatslachtoffer de gouden pad is door een combi van oorzaken uitgestorven, mogelijk ook minder neerslag in een droog El Nino jaar.
Daarom is de duurzaamheidscultus ook zo destructief voor de globale biodiversiteit, omdat ze energievormen met lage energiedichtheid en dus hoog ruimtebeslag voorstaan. Er is niet één vogel ooit gestorven door 0,8 graden opwarming in anderhalve eeuw, maar er sterven wel 30-130 vogels per windturbine per jaar, gelegitimeerd door Vogelbescherming Nederland. Ik noem die club dan ook ‘Fondsenbescherming’: met zulke vogelbeschermers heeft de natuur geen vijanden meer nodig.
Geef een reactie