Het publiek in Het Huis Utrecht

Het publiek in Het Huis Utrecht

In Het Huis Utrecht mocht ik gisteren een goed ontvangen lezing geven over (communicatieoorlog met) het Wereld Natuur Fonds voor de Vereniging van Onderzoeksjournalisten en mijn eigen vakbroeders, de Vereniging Wetenschapsjournalisten Nederland. Clubs die in tegenstelling tot de PC-ambtenaarjournalisten van de linkse vakbond NVJ over niveau beschikken en van diverse kanten kwam dit issue ter sprake ten aanzien van mainstreamjournaille. Het kennisniveau van journaille…(en hun kuddegeest)
Nico Haasbroek deed de presentatie van de avond en had een dame uit de communicatiehoek uitgenodigd, die eerder bij KPN en de overheid werkte. Ze gaf een kijkje in de keuken van strategische communicatie en het pareren van journalisten. We waren het eens dat dit bij bedrijven normaal is, maar dat de roverheid deze tactieken ten onrechte overneemt: hoewel dat ook een defensieve reactie is op niveaudaling bij steeds hijgeriger journaille. Of wanneer je iemand als mij tegenover je krijgt met bovenmodaal energieniveau en pitbullneigingen. Trudy was ook mee, mijn terrier.

Het schandaal van de eeuw: Nationale Energieakkoord
Wie met de telefonische deur in huis valt moet een basaal kennisniveau hebben. De communicatiedame kreeg journo’s aan de lijn die niet wisten wat een beursnotering was, een beetje als de ‘duurzaam duurzaam’ jubelende amateurs van de klimaat en energieredactie van de NOS: die het verschil tussen vermogen en energie niet weten.
Dat- de afwezigheid van niveau en zelfstandig denkvermogen- verklaart ook waarom het gros van de mainstreamjournalistiek als cheerleader achter alles aanrent dat ‘duurzaam duurzaam’ roept, de verheerlijking van het volzetten met windturbines van Nederland, en het belonen met miljardensubsidies van iedereen met een groen gedicht. Waar middelbare school natuurkunde en een calculator voldoende zijn om Ed Nijpels en zijn subsidiegraaiers het vuur aan de schenen te leggen, heb je nu door de profiteurs gesponsorde bijlagen van het Financieele Dagblad die deze groeneboordencriminaliteit en het voeten treden van grondrechten met een crisis en herstelwet een kontje geven.

Met name dat laatste punt ten aanzien van het Nationale Energieakkoord heb ik bij mijn vakbroeders en zusters goed kunnen pluggen. Hopelijk heb ik ook de aanwezige Zemblajournalisten wakkergeschud, waaronder Ton van der Ham, de Alfa Male of the Group. (AMOG) Wanneer je wel druk doet over een paar miljoen verkeerde declaraties, en dat aankondigt als schandaal met de samenzweerderige toon die Zembla gewoon is: hoe is het mogelijk dat de Nederlandse journalistiek Ed Nijpels en zijn miljardengraaiers ongemoeid laat en zomaar in de mythe tuint die groene energie heet? Terwijl iedere milieuwinst in huidig Europees systeem afwezig is.

Echter, omdat je met de feiten een afwijkend standpunt inneemt heet jouw insteek dan ‘ een mening’ , terwijl de insteek ‘groene energie moet’ (al kan geen journalist mij voorrekenen wat daar groen aan is) geen mening heet maar legitiem vertrekpunt van alle artikelen,vragen en onderzoek. Dat is geen journalistiek maar groupthink. Wanneer je dan een paar slordigheidjes begaat komt daar het vergrootglas op…gij ketter, vertrek!

Politieke blindheid is de enige afdoende verklaring die ik heb, en belangen van de adverteerders. Mijn gelijk werd alvast opnieuw weer bevestigd door een meegekomen ingenieur uit de zaal. Die maakt zich ook zorgen over het kennisniveau van Nederland, en hoe we zo massaal in de groene val lopen. En de ingenieurs die wel weten dat we door overheid en milieubeweging gefopt worden met 500-1000 euro extra energielasten per jaar: die houden zich stil of worden gelovig omdat ze er beter van(hopen te) worden.

Wanneer Zembla nu de bloedhondmentaliteit vasthoudt, en eens wetenschapsjournalisten aanneemt die techniek doorgronden (ipv de ballen snappen van chemie, biologie en natuurkunde), en ook links politieke stokpaardjes als ‘groen’ kritisch durft te bejegenen (waar fout rechts ze nu overnam) zit daar zowaar een mooi item in(waarbij het grootkapitaal de burger zwaar***&€) dat nog lang zal nazingen. Het Nationale Energieakkoord is het grootste schandaal in de Nederlandse staatsgeschiedenis gemeten in publieke miljardenverspilling. Martin Sommer van de Volkskrant schreef er al over dankzij team Climategate.nl. (18 miljard euro wind op zee) Nu jullie nog Ton, pak Nijpels en Kamp bij de strot en nagel ze aan de schandpaal. Vraag ook eens waarom wij Slochteren zo snel voor de export leegpompen, ipv het voor domestisch gebruik duurzaam reserveren. Wij helpen graag mee, en dan vergeet ik die keer dat jullie redactrice mij anderhalf uur aan het lijntje hield als extern redactielid over het WNF onder valse voorwendselen.

Groene energie, of zelfs ‘duurzame’ energie, als het bestond zou ik er helemaal voor zijn, wanneer we via de overheid het ideale klimaat op aarde zouden reguleren: voor!  maar meningen en standpunten zijn waardeloos. 1 vraag telt: but, is it true? Zet jullie ego opzij (not invented here..) dat lukt mij af en toe ook en go get them! De email van Nijpels is nijpels@nlingenieurs.nl en doe m de groeten uit Langweer!