Fossiel koraalrif bij Solnhofen Beieren

Fossiel koraalrif bij Solnhofen Beieren

Wist u dat het zeeniveau op koraaleilandje Tuvalu 3000 jaar terug liefst 2,4 meter HOGER lag dan nu? We kennen allen de mythe van Greenpeace et al dat pacifische koraaleilandjes als Tuvalu, Kiribati en de Marshall eilanden door ‘dé zeespiegelstijging’ onder zeeniveau zouden verdwijnen, evacueer de bewoners en doneer je spaargeld aan Marjan Minnesma, Jan Rotmans en de duurzaamheidsindustrie. Maar wie kent deze publicatie van Kench et al in Geophysical Research Letters februari 2014′Evidence for coral island formation during RISING sea level in the central Pacific Ocean‘.

Voordat klimaatactivisten de klimaatgeschiedenis herschreven van het Holoceen (de warmteperiode na de laatste IJstijd waarin wij leven) was algemeen aanvaard dat we een holoceen optimum hadden, een (veel) warmere periode dan nu die zo 5000 jaar geleden op zijn piek zat waarbij arctisch zeeijs een fractie was van dat van nu, de Alpen ijsvrij waren en ook de Groenlandse IJskap lag tientallen kilometers verder landinwaarts dan nu. Die omstandigheden hielden 3000 jaar aan. Tot die tijd steeg ook de zeespiegel dramatisch tot een niveau dat op de Marshall eilanden 1,1 meter HOGER lag dan nu: the Mid Holocene Highstand. Ongeveer 2-3000 jaar geleden (timing uit proxy’s verschilt) keerde die trend, wat Kench et al de Holocene Marine Transgression noemen. De zeespiegel daalde met temperaturen tot het huidige niveau.

Wat was de aanname?
Eerder dacht men dat koraaleilandjes tijdens die marine transgression bij dalende zeespiegel waren ontstaan. De koraalriffen groeiden mee met de stijgende zeespiegel onder water> het water zakt> ze komen als platforms boven vloedlijn te liggen. Kench et al ontdekten op het Jabat atol van de Marshall eilanden een waarschijnlijker proces waarbij het eilandje juist groeide toen de zeespiegel steeg, namelijk door dynamiek van golven die sediment aanspoelt op het eiland. Zodat het blijft meegroeien, wat vooral bij kleine koraaleilandjes het landniveau ophoogt. Kench et al vonden dit proces al bij eilandjes in de Indische Oceaan.

Kench et al concluderen dat Jabat nu in een geomorfologische stasis zit, het mechanisme voor landvorming was gestopt dankzij lange zeespiegeldaling. Zij stellen verder:

The results also imply Jabat should remain stable in the face of projected sea level rise over the next century as the conclomerate platform provides a resistant core top the island, and rising sea level will raise the elevation of the process regime tot levels at which the island was formed during the mid Holocene Highstand.

Hoera, de mens helpt een nieuwe IJstijd te voorkomen

Hoera, de mens helpt een nieuwe IJstijd voorkomen

Afwijkende klimaatweetjes en hypothese: de mens voorkomt een nieuwe ijstijd hoera!
Ik stuitte op een leuk blog ‘Things not Found on Wikipedia, een dwarsmens dat uitvogelt wat het establisment op het www ons wil onthouden. ‘ zoals de ‘Mid Holocene Sea Level Highstand‘. Natuurlijke opwarmings-evenementen IN HET HOLOCEEN die huidige opwarming relativeren lijken structureel op internet gecamoufleerd en moeilijker op google vindbaar, terwijl het bewijs daarvoor uitgebreid was beschreven in specialistische magazines.

Mijn gok, die al uit eerdere analyse van 10.000 jaar proxydata bleek:

We gleden alweer af richting een rampzalig klimaatevenement nadat de warmte van het Holoceen zo 5000 jr terug op haar piek lag: de ijstijd, met de koude Kleine Ijstijd als dieptepunt: de koudste periode van het Holoceen die in de 17de eeuw ons mooie wintertafereeltjes opleverde op schilderdoek. De meeste warmteperiodes in het Pleistoceen duurden 4000 jaar, die van ons nu 11.000 jaar, uitzonderlijk. Daarom is het misschien juist goed dat wij CO2 aan de atmosfeer toevoegen en de afkoeling richting rampzalige ijstijd zo tegenhouden.

Zoals zure regen ook zure zegen was, waardoor bomen sneller gingen groeien, zo dient de mensheid de aarde voor een nieuwe ijstijd te behoeden. Daarbij ben ik losjes geinspireerd door Delfts geoloog Salle Kroonenberg, die hier al naar  hintte in zijn boek ‘De menselijke maat’.
De insteek van de milieubeweging dat alle toevoegingen van de mens aan de natuur per definitie slecht zijn is een ideologie, geen feit dat we voetstoots moeten aannemen. Wij verstoren geen mysterieuze ‘balans’, want die was er nooit. De enige constante is verandering.

Mijn stelling: De natuur is slecht, de mens is goed voor een leefbare aarde voor ons (gelijk aan de Gaia-theorie houden wij de aarde in een evenwicht dat goed is voor ons zelf), en niet andersom zoals de milieubeweging leert. Of zoals bioloog Jelle Reumer al schreef: de natuur is gruwelijk. Het interesseert ‘de natuur’ geen reet wat ons gebeurt, dus moeten wij het doen als Homo spiritualis.