EU-flag-cracked-and-fractured

Ik lees vooral non-fictie en soms op vakantie ook wel eens een roman. Maar tijdens de afgelopen vakantie las ik een eurothriller die werkelijkheid bleek. De miljardenhulp aan euros gaan niet naar de Grieken maar naar de rijkste man van Griekenland. Dit las ik in het ‘Euro Evangelie’ van Arno Wellens. Financieel onderzoeksjournalist Wellens doet in het Euro Evangelie verslag van zijn speurtochten tot in de diepste duisternissen van de Europese monetaire situatie. Dat was echt beangstigend, want het was écht. En als gedwongen euro-gebruiker speelde ik ongewild mee in dit griezelverhaal.

Europees belastinggeld spekt het familiekapitaal van Zuideuropese rijken
Wellens wilde nagaan waar onze Euro hulp-miljarden blijven en wat ons nog te wachten staat. Dat was ronduit schokkend. De belofte van de niet-gekozen bank president Draghi is de grote vloek in deze reality crimi. ‘We zullen alles doen om de euro te redden’ betekent in de praktijk dat hij ons belastinggeld garant stelde om (Zuid-)Europese zwakke banken te redden. De Nederlandse staatsschuld kan met 720 miljard euro toenemen als het tegenzit in Europa, ofwel anderhalf keer onze staatsschuld. Bijna niemand weet het, maar daarvoor hebben we ons indirect garant gesteld.

Nou ja, Griekenland redden. In werkelijkheid komen de hulp-miljarden niet bij de arme Grieken terecht. Wellens stuitte op Spiros Latsis, de rijkste man van Griekenland. Latsis ontving 5.3 miljard euro van u en mij via de EU om zijn familiebank te redden en sluisde dat geld als een goede godfather weg naar zijn kinderen die allen al miljonair zijn. Latsis had heel onverstandig gespeculeerd met het kapitaal van zijn bank en daar hebben wij hem nu mee geholpen.

Noordeuropese banken zijn meestal heel anders samengesteld dan die in Zuid-Europese landen. Daar zijn banken vaak in handen van een beperkt aantal families. Zo zijn dus onlangs onze hulpmiljarden aan Portugal ook gebruikt om de Banco Espirito Santo, eigendom  van een rijke Portugese familie te redden.

Banken voorbeeldland Duitsland hebben Zuideuropees schuldenniveau
Tabel 2 in het Euro Evangelie toont de schuldensituatie van de systeembanken. Daaruit blijkt dat de grootste problemen bij Spanje, Italie en Frankrijk zitten, maar ook bij Duitsland. Dat laatste is minder bekend. Algemeen wordt de schuldencrisis geassocieerd met Zuid-Europa. Terecht dus, maar niet compleet. Wellens besteedt helaas minder aandacht aan de banksituatie en de consequenties daarvan. Het zou een interessant perspectief op Merkel’s europolitiek kunnen geven..

Italië wordt wèl uitgebreid besproken. De staatsschuld is inmiddels 133%, althans de officiële. In werkelijkheid is hun situatie nóg beroerder maar met boekhoudkundige manipulatie wordt een beter beeld geschetst. List en bedrog dus. Italië heeft een ‘gemeentefonds’, een overheidsinstelling die landelijk belasting heft om het geld over gemeentes te verdelen. Als gemeenten tekorten hebben moet de rijksoverheid bijspringen en loopt de staatsschuld op.

Volgens Wellens heeft de Minister van Regionale Zaken Franco Bassanini ten tijde van de toetreding tot de euro een bank opgericht, de Cassa Depositi e Prestiti die voor 80% in handen van de staat is. Met 2% van de aandelen aangeboden op de internationale beurs leidt CEO Bassanini nu dus een private bank waarvan de schulden formeel los staan van de overheid.

Bankenunie mag schaduwboekhouding voeren
Ook legt Wellens helder uit hoe het ESM (European Stability Mechanism) werkt, het Europese reddingsfonds dat vanaf 2013 operationeel is. Het zetelt in Luxemburg en is in feite een bank bestuurd door de Europese Ministers van Financiën onder leiding van Jeroen Dijsselbloem. Vóór die tijd werden de Europese financiële problemen behandeld door het European Financial Stability Fund (EFSF).

Waarom is dit veranderd in het ESM vraagt Wellens zich af? Het enige wezenlijke verschil blijkt de gehanteerde boekhoudmethode te zijn. Voor onderzoeksjournalisten en fiscale opsporingsdiensten is een wijziging van boekhoudmethode altijd een zeer goede indicatie van fraude of een nakend faillissement.

Sinds 2005 heeft de EU bepaald dat grote bedrijven en banken moeten boekhouden volgens het internationale IFRS systeem, de International Financial Reporting Standards. Het IFRS verplicht instellingen om verborgen verliezen zoals risicovolle leningen die mogelijk niet terug betaald gaan worden te vermelden en indien nodig af te waarderen. Een manager die verliezen verzwijgt kan zelfs het gevang in.

Het ESM mag verborgen verliezen negeren
Als enige financiële instelling in de Europese Unie gebruikt het ESM niet het IFRS maar voor de gelegenheid opgestelde boekhoudregels. U voelt het inmiddels al aan uw water, die regels laten toe verborgen verliezen te negeren. Op deze manier sluipt haast ongemerkt de Italiaanse manier van boekhouden de Europese instituties binnen merkt Wellens terecht op.

Het ESM is een oppermachtige schaduwbank die aan niemand verantwoording hoeft af te leggen. En het proces is onomkeerbaar want alle benodigde verdragen zijn al ondertekend met de oprichting van de bankenunie in 2013. Ten tijde van de publikatie van het Euro Evangelie was nog niet bekend wie de voorzitter van de Europese Commissie zou worden, maar er staat wel een heel relevant citaat van Juncker in over zijn werkwijze:

We nemen een beslissing en kijken wat er gebeurt. Als niemand zich eraan stoort, omdat de meeste mensen toch niet begrijpen wat er beslist is, gaan we een stapje verder totdat er geen weg terug meer is

Alles duidt erop dat ook onze Nederlandse politici, onder aanvoering van Dijsselbloem en Rutte deze ‘Juncker-stijl’ hanteren. Er is de EU-elite natuurlijk alles aan gelegen om beroering in de financiële markten te vermijden en de EU burger moet vooral blijven geloven dat de crisis tijdelijk is. Wellens bespreekt methoden die de ongemakkelijke waarheid moeten helpen verdoezelen. Zij maken deel uit van de goed-nieuws show.

De euro goed-nieuws show
Zo krijgen de EU burgers geregeld wat optimistische berichtgeving voorgeschoteld en daar doorheen wordt af en toe een tegenvaller in de voorstelling gestopt. Zo was volgens Wellens de Griekse redding in 2011 een sterk staaltje toneel. De Commissie en de EU regeringen wisten toen allang dat in Juni 2013 en in September 2014 nieuwe reddingen zouden volgen. Maar als dat toen bekend zou zijn gemaakt zou het politiek dynamiet zijn geweest. Ook onze MP Rutte moet geweten hebben dat dit eraan zat te komen toen hij vlak voor de verkiezingen van September 2012 zei: ‘geen cent meer naar Griekenland’. Hartelijk dank Mark.

Wellens ontdekte ook nog een aantal ‘toevalligheden’ die vermeldenswaard zijn. Zo blijkt de rijkste man van Griekenland Spiros Latsis, ontvanger van uw belastinghulp, een geschat familievermogen van zo’n €2.5 miljard te hebben. Latsis zat in de jaren 70 op de London School of Economics samen met een studiegenoot genaamd Jose Manuel Barroso.

Volgens Wellens zijn de twee altijd bevriend gebleven en werd Barroso in 2005 uitgenodigd op een verjaardagsfeestje op Latsis’ 133 meter lange privé-jacht. Barosso had dat moeten melden in een openbaar EU register bedoeld om belangenverstrengeling tegen te gaan. Maar Barosso vond dat hij recht had op privacy. Toevallig enkele weken na deze vakantie kende de EU een subsidie van €10 miljoen aan de rederij van Latsis’s bedrijf, dat trouwens toch al  geen belasting betaald omdat rederijen daarvan zijn vrijgesteld in Griekenland. En Latsis’ prive vermogen staat op een Zwitserse bank.

Verrassend: Latsis is voor europese integratie
In July 2012 gaf Latsis het grootste deel van zijn belang in de bank aan zijn acht kinderen, neven en nichten die al miljonair waren. Ook stortte hij een deel in de John Latsis foundation, een naar de vader van Spiros vernoemde stichting. Deze stichting financiert onder andere de denktank Friends of Europe waarvan de naam al aangeeft dat ze pleiten voor Europese integratie. Toevallig behoort eurofiel Verhofstadt tot de inner circle van deze denktank..

Lees het zelf
De vakantie is helaas voorbij maar dit spannende pamflet vol onthullingen moet je zelf lezen, het is de 2 euro betaalmuur meer dan waard. En het houdt niet op. Luigi Berlsuconi is lid van de Raad van Bestuur van de noodlijdende Mediolanum bank. De bank is eigenlijk niet meer te redden maar met Europees hulpgeld wordt het faillissement uitgesteld zodat rommel op de markt gedumpt kan worden. Dat doet ook de vader van Luigi die 36% belang heeft in die bank, u raadt het al, zijn naam is Sylvio. Via zijn beleggingsmaatschappij Fininvest verkocht hij al 6% van de Mediolanum aandelen aan kleine beleggers.

Ook blijkt de Letse bank Parex €7.5 miljard Europese steun te hebben ontvangen. De bank doet goede zaken met de russische maffia, de slogan van de bank is in het Russisch gesteld en luidt vertaald ‘Letland. Net iets dichterbij dan Zwitserland’.

Ik heb me bij natuur, milieu, klimaat en energie onthullingen al zo vaak verbijsterd afgevraagd waarom wat wij hier bloggen niet aan de grote MSM klok wordt gehangen. Bij dit euro drama tart het elke verbeelding dat dit buiten de MSM blijft, want financiële journalistieke deskundigheid zou er toch wél moeten zijn. Ook Wellens merkt op dat ‘dit alles wonderwel uit de media is gebleven’.

En Parlementariërs: wie haalt de onderste steen boven?