De paling is nog steeds 'critically endangered'maar aan die status mag je volgens IUCN geen beleidsconclusies trekken over benutting en consumptie

De paling is nog steeds ‘critically endangered’maar uit die status mag je volgens IUCN geen beleidsconclusies trekken over benutting en consumptie

Wij vroegen de beoordelingen op achter de vissoorten in de Viswijzer van Stichting De Noordzee, de marketingtool voor het MSC-duurzaamheidslabel voor visserij. Daaruit blijkt dat zij stevig leunen op de status die de IUCN Rode Lijst toekent aan een vissoort. Neem de paling, die nog als ‘kritiek bedreigd’ te boek staat, waardoor de beoordeling van de Viswijzer er liefst 8 van de 13 minpunten aan toekent.

Vooral dankzij de beoordeling van IUCN plaatsen ze de consumptie van paling in het rood: niet eten, Verboten! Om vervolgens een consumptieverbod met supermarkten af te spreken via kartelafspraken, wat een overtreding is van mededingingswetgeving én vrije keuze van consumenten. Echter, pakken we de criteria van de IUCN er bij over het gebruik/misbruik van de Rode Lijst dan lezen we onder MISbruik:

Automatically linking a legislative response to the inclusion of a species in a particular Red List category — e.g., enacting national law banning all trade of any species that is listed as threatened. Well-regulated trade can contribute positively to the conservation of some threatened species, and may be essential for human livelihoods

Al sinds 2007 is er een aal management plan afgesproken op Europese schaal, de handel is al zwaar gereguleerd, en je kunt geen paling kopen zonder dat de palingboeren tegelijk aan restocking doen: glasaal uitzetten in geschikt water. Ik heb daarom Kevin Smith van de IUCN Biodiversity Unit op dit ge/misbruik van de Rode Lijst door Stichting de Noordzee geattendeerd, evenals Matthew Gollock die de palingspecialist van IUCN is. Is deze op overheden gerichte bepaling niet ook op NGO’s van toepassing? Zij spelen die vraag nu volgens Smith door naar een hogere managementlaag omdat deze wel relevant is, maar nog niet eerder was gesteld. Het ligt natuurlijk ook politiek gevoelig binnen NGO-land wanneer verwante NGO’s een loopje nemen met de IUCN- criteria als hun dat even goed uitkomt voor campagnedoeleinden/persoonlijk gewin.

De basale vraag is natuurlijk: mag 1 NGO (SDN/WNF) de andere NGO (Sustainable Eel Group) benadelen, en haar eigen conservation-strategie ( een handelsverbod op paling) ten koste van de ander ( bescherming en restocking betalen uit beheerste consumptie) de markt in duwen, zich beroepend op de Rode Lijst van de IUCN. Waarvan de IUCN uitdrukkelijk stelt dat je op grond van die Rode Lijst géén handelsverbod mag pushen. Omdat beheerste consumptie onder voorwaarden juist kan BIJdragen aan bescherming. En waar IUCN juist dé voorstander is van duurzaam gebruik.

Wat verder opvalt aan de Viswijzer is dat ze dezelfde kleurcategorieen kopieerden van de IUCN Rode Lijst van Rood, Geel en Groen. Al met al lijkt heldin van de zee Christien Absil, (haar eigen betiteling met Carel Veelwijver van WNF) niet al te origineel met haar samenstelling van de Viswijzer.