Willen wij Jan Rotmans met Adolf vergelijken, Urgenda met Kraft durch Freude?

5 kilometer lang de neus in de zelfde richting

In De Zwijger in Amsterdam stond gisteren Jan Rotmans geadverteerd die donderdag 27 november op dit prachtige podium zijn nieuwe boek mag presenteren: Nederland kantelt, verandering van tijdperk. Lees voor duiding van mijn blog- om niet direct hysterisch en offtopic te reageren bij iedere digiprikkel- eerst de reportage die ik voor NRC maakte over Prora, het Nazi-vakantieoord waarin iedereen onder het motto van ‘gezondheid’ met de neus in de zelfde richting geduwd werd, letterlijk door de manier van bouwen gedwongen werd op elkaar te letten. Om fris van vakantie klaar voor de grote strijd te zijn, mensen als voertuigen en middelen voor een ideologie. De artistieke site 1000things, heeft verhaal en foto’s geherpubliceerd. Zien we geen analogie?

De mens als middel van de Klimazi’s
Lopend door de langgerekte massavakantiehallen van Prora kreeg je een gevoel, of alles dat individueel aan je is, eigen, uit je werd gezogen, de dwang om dienstbaar te zijn aan andermans hoger doel. De kunstenaars die in het gebouw atelier hadden, stelden dat de lange hallen energie uit ze wegzogen.

Zelf vond ik het meest opvallend, dat iets dat in essentie goed was, werd aangewend om het kwade uit te richten: een volk klaar maken voor oorlog en destructie, een wraakoefening voor Versailles. Hoe vooruitstrevend was het om iedere arbeider een vakantieflat te geven met zicht op zee, en een Volkswagen te maken die voor Jan Modaal betaalbaar zou zijn? U wordt gezonder als u met ons meedoet, u krijgt voordeel… De duivel presenteert zich nooit als stinkende feeks, maar als verleidelijk. Zie de KdF-marketing, van mooie lachende mensen met sportieve lijven…tijdloos.

Dat Prora-gevoel krijg ik bij wat Urgenda van Rotmans representeert, als het Kraft durch Freude van de milieubeweging dat ook kindjes wil heropvoeden met Klimazisme. En de met glimlach gepresenteerde maar op zelfdestructie gerichte invulling van wat in zijn letterlijke betekenis een levensvatbaar concept dient te zijn: duurzaamheid als zijnde ‘iets dat waarde behoudt’. Of dat nu muziek is die eeuwen goed blijft, een uitvinding die de mensheid vooruithelpt of bouwkunst waar je eeuwen later nog van geniet, voldoende groene leefruimte om de massa te ontsnappen, de veelvormigheid van leven behouden om verwonderd te kunnen blijven. Je ziet ook iets van die ambitie bij de designers van Apple, die hun product tot in detail iets van meerwaarde willen meegeven, zodat ik zelfs het doosje van mijn Ipad Air nog bewaarde.

Nederland kantelt? Er is een kantelpunt bereikt bij het refereren naar kantelpunten
We geven hier nog wel een bespreking van Rotmans zijn schrijfsels als het boek binnen is, of moeten we er maar beter geen aandacht aan schenken? Laten we hopen voor alles dat zich ‘wetenschap’ noemt in dit land, dat deze activist die zijn hoogleraarschap misbruikt om zijn politieke ideologie statuur te geven zich niet zal branden aan Marten Scheffer’s Critical Transitions in Nature & Society. Wanneer charlatans als Rotmans al met kantelpunten aan de haal gaan….

Bij ecoloog Scheffer wordt dit concept voor niet lineaire verandering al vaag, zodra hij buiten de kaders stapt van waaruit hij het ontleende. Het omslaan van een ecologisch regime in meertjes (als model voor een afgesloten ecosysteem) die troebel worden en blijven door een aanhoudende stressfactor Scheffer is tenminste nog een wetenschapper, al vertoont hij de typische trekjes van iemand die na enkele toppublicaties gaat rentenieren op zijn statuur. (dan worden ze ‘maatschappelijk’= minder wetenschappelijk zoals in de Rockstrom-publicatie) Ik hou mijn hart vast, maar vrees bij Rotmans dat alle remmen los gaan in een vorm van kantelpunt-populisme.

Nederland wankelt….
Misschien is ‘Nederland Wankelt’ een betere titel. Dat we in een overgang zitten is nou niet bepaald een nieuw idee sinds de New Age werd uitgevonden, the Age of Aquarius. Volgens mij weet niemand echt welke kant we uit kunnen, politici omarmen ideologieen van defaitisme, beschuldigen andere volken van onze eigen zwakte. Mediahysterie en emotionele incontinentie is de norm, de verheelijking van ‘het dier’ als ideaal van vermoorde onschuld waar ‘de Allochtoon’ als projectie daarvan uit de mode raakte.
Kabinetten vallen in NL nu met een frequentie alsof we Italie aan de Noordzee zijn. Wie geen mentaal model van zichzelf heeft, enkel drijft in een oceaan van gevoel, zoekt continue allerlei middeltjes om vertrouwen in zichzelf en de wereld te krijgen. En draait eeuwig om het zwarte gat van de eigen navel. Van die Westerse zelftwijfel maken charlatans als Rotmans handig gebruik in mijn optiek.

Urgenda: misantropisch nihilisme met totalitaire trekken klonk zelden zo groen
Want wat is er met ons lieve landje aan de hand, wanneer zelfs of juist slimme mensen een demagoog als Rotmans en zijn Urgenda op een schild hijsen? Iemand die zich al twitterend in publiek betaalde tijd zo ongeveer aan alles bezondigt dat we bij Stapel en co zo verafschuwden, van selectief winkelen tot het ontwijken van iedere inhoudelijke discussie op technische details door deze met demagogie dood te slaan?

Iemand die het als ‘goed’ ziet, dat wij door het kunstmatig opdrijven van energieprijzen met klimaatexcuus zo veel mogelijk bestaande bedrijvigheid verjagen, zodat Groentopia kan aanbreken. Waarna hij met gelijkgestemden zijn Germania zal bouwen….(lees ook de biografie van Albert Speer!!) Hoe is het mogelijk dat wij datgene ‘duurzaam’ gingen noemen, dat alleen gestut door tientallen miljarden euro’s belastinggeld overeind kan blijven? Hoe kan het tegengestelde van zijn betekenis waar gaan heten? Zou iets niet juist duurzaam zijn, als het uit zichzelf waarde toevoegt zodat het zelfstandig overeind blijft?

Science for a jilted generation
Rotmans lijkt de verpersoonlijking van het type dat Mary Douglas en Aaron Wildawsky al beschreven in ‘Risk and Culture’: Lees dat boek uit 1982 over hoe milieufanatici risico’s uit hun verband rukken en verabsoluteren boven de vele andere belangenafwegingen. Het type is ook mooi verbeeld in het binnenwerk van de cd ‘Music for the Jilted Generation’ van The Prodigy. Hippies in een groene wereld met podia en speakers bij een dansfestival, die met een kapmes de touwbrug naar de oude wereld doorhakken. De oude wereld waar de speakers worden gemaakt en de chemie, die hen onder invloed van drugs doet dansen.

Een generatie die in welvaart opgroeide, en nooit de verantwoording kende over een bedrijf, noch ooit verantwoording hoeft af te leggen voor de financiele consequenties van wat ze voorstaan in publiek betaalde tijd. Een persoon model ‘Risk and Culture’kan de invulling van duurzaamheid a la Rotmans voorstaan, als een ‘vrij opgevoed’ snotjong dat in de supermarkt tegen een oude dame blijft oprijden met een winkelwagen omdat ma niet ingrijpt: die vindt dat Morris/Puk daar zelf achter moet komen. Wie deelt dan de corrigerende tik uit?

Laat mij dan maar de boeman zijn van Rotmans, de naam die uit een roman van Bordewijk ontleend lijkt. Qua statuur heb ik toch al niets te verliezen, als ‘ontkenner’, klimaatscepticus of wat voor stempel men mij ook wenst te geven: Wie ontneemt deze activist zijn hoogleraarschap voor hij de wetenschap nog verder te schande maakt? Waarom zijn academici zo laf en politiek correct dat ze niet tegen Rotmans opstaan en paal en perk stellen, maar wat meesmuilend tegen ons lopen zeuren?

..op de puinhopen van het oude zal het nieuwe…

The Road to Brezlau
Zo komen we dan bij mijn laatste vraag: Mogen wij zonder juridische consequenties Jan Rotmans met Adolf Hitler vergelijken? De totalitaire trekken van zijn genre milieuridders was ook Lodewijk Dros van Dagblad Trouw al eens opgevallen… Wanneer wij van Climategate.nl al een ster opgeplakt krijgen van ‘klimaatsceptici’, de emigrees die de Revolutie frustreren (lees een biografie van Robespierre of werk van Michael Burleigh) , de ‘ontkenners’ van hun via alle mogelijke omroepkanalen verabsoluteerde milieuramp van een kleine graad opwarming in anderhalve eeuw. Terwijl wij bij andere ecologische concrete kwesties met MINDER geld MEER effectief kunnen zijn. Als zij hun interpretatie van de geschiedenis wél misbruiken, en toch redelijk geinformeerde criticasters als holocaustontkenners mogen typeren: met vooralsnog het effect dat het politiek onmogelijk is om je met critici van klimaatdemagogie te associeren?

De moeite die men getroost om vooral niet in ons kamp ingedeeld te worden: hoe schadelijk dat is voor je publieke positie. En de lafheid waardoor velen daarom maar meehuilen met de groene wolven in het bos, tegen hun eigen overtuigingen in.

Waarom mogen wij Rotmans, what’s in a name, dan niet met Adolf vergelijken onder het motto ‘gelijke monniken gelijke kappen’. Ik beschouw mijzelf niet gelijk aan Rotmans, omdat ik waarheidsliefde ken en de leugen verafschuw. Dus nee: ik denk niet dat ik de vergelijking WIL maken, beladen als deze toch al is. Ik wil liever op basis van inhoud discussieren dan op basis van demagogie, en als ik feitelijke onjuistheden bezig: corrigeer dat in de comments, er is geen enkel belang bij het weerleggen van onzin met meer nieuwe onzin.

Groentopia: dansen op de puinhopen van het oude
Hoewel: Ik geloof werkelijk dat Rotmans allerlei machtsfantasieen heeft, en zichzelf voor een grote massa ziet prediken. Het verschil met AH is dat deze ook nog iets duurzaams voor onze Oosterburen voor elkaar kreeg: het netwerk van Autobahnen. Toen ik met mijn bandje in Polen ging optreden in 2000, reden we over dit netwerk richting het voormalige Brezlau, Wroclaw. Kuilen en kuilen, een aanslag op de vering van ons toch al wrakke Toyota-busje. Zoals de Polen stelden ‘was sinds Hitler de weg niet meer gerepareerd’. Ik denk dat we in het Polen vóór de massale EU-steun een voorafspiegeling zien van het Groentopia dat Rotmans et al voorstaan.

Wanneer je Groentopia uitsluitend tot stand kan komen, door met sloten belastinggeld bestaande bedrijvigheid te ontmoedigen hier aanwezig te blijven. Dan droogt je eigen utopie haar enige inkomstenbron op- andermans geld-, en blijven ruines achter, geld voor duurzaam onderhoud is verdampt. En de Rotmansen van deze wereld, de pseudo-‘creatieven’ die al of niet met academische titel enkel iets ‘zonder titel’ kunnen produceren mogen dan wat op de puinhopen dansen. Omdat ik van mijn dierbaren houd, mijn kleintjes, zal ik mij desnoods met geweld tegen de anti-menselijke lieden verweren die mijn schatjes met deze last opzadelen.

Maar voorlopig, zolang het nog is toegestaan, moeten we met het vrije woord kunnen volstaan.