Natuurpact: Voor duizend euro per hectare krijgen we prachtige ganzenplaag terug

Sharon Dijksma streeft met haar ‘Natuurpact’ met natuurclubs naar een ‘natuur die midden in de samenleving staat‘. Maar wat is dat? Climategate.nl schuimt het land af op zoek naar draagvlak voor Sharon Dijksma en haar favoriete NGO’s. Vandaag een bezoek aan De Deelen.

Daar offeren boeren 1000 euro gras per hectare voor ganzen. Die broeden op de 500 hectare aangrenzende ‘natuur’ die in handen is van Staatsbosbeheer.

Eerder recenseerden we nieuwe natuurtreurnis van de Lindevallei van It Fryske Gea (lokale dialect voor Friese landschap)  met een mager zesje. De Deelen zijn een klasse apart als ganzenfokcentrum met subsidies.

De Deelen zijn Fries veengebied dat bestaat uit zompig ex-boerenland met omringende boerengrond. En daarboven ganzen, ganzen en nog eens ganzen. Die zwermen als een gakkende muggenplaag boven de mest-geinjecteerde ‘ganzenopvang’-landen.

Ze pendelen van en naar  de nieuwe natuur in bezit van Staatsbosbeheer met haar oranje bordjes: het zompige met pitrus begroeide ex- boerenland.  Dat nog even voedzaam is dankzij decennia bemesting.

Al die boeren rond de Deelen vangen natuursubsidies. De boeren rondom de Deelen krijgen honderden euro’s per hectare, om ganzenvoedsel te laten groeien (ganzenopvanggebied). Die ganzen mogen in ruil voor die subsidie de eerste snee gras van het voorjaar volledig opeten.

Dat mag dan in onderstaande zone, een ganzengedooggebied in bezit van een boer. Daarbij nemen we aan, dat ganzen zo intelligent zijn dat ze bij het juiste bordje hun behoefte doen.

Volgens de boer dhr Pijlman die ik daar sprak kost dat grapje – intensieve ganzenbegrazing in het voorjaar- hem 1000 euro inkomstenderving per hectare. Maar daar krijgen we dan wel mooi een ganzenplaag voor terug als samenleving. Helemaal midden in de samenleving zelfs.

Gruttoproductiedoelen
Je kunt als boer bieten verbouwen, of snijmais. Maar je kunt ook natuurdoelen verbouwen in het land van Sharon Dijksma. Boeren krijgen honderden euro’s subsidie per hectare, of zelfs 1000 als ze ook nog de natuurboer uithangen.

Allereerst van de Europese Unie: dik 200 euro betalingsrechten per hectare uit het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid van Brussel. Meer publiek geld krijgen ze van de nationale overheid om weidevogel-productiedoelen te halen voor zogenaamde weidevogels. Je hebt zelfs beheertype-codes, ‘vochtig weidevogelgrasland’ krijgt een code N13.01, waar je subsidie voor krijgt.

De boeren moeten meer dan 37 paar van een grutto of kievit per 100 hectare produceren. Dat doen ze met op grutto- of kievitkuikens afgestemde landbouwmaatregelen. Zo geeft het ministerie van Sharon Dijksma subsidie van 340 euro per hectare, wanneer je na 15 mei voor het eerst maait.

Voor die grutto- en kievitproductiedoelen komen jaarlijks nog 40 miljoen euro subsidies vrij. Dit beleid gericht op het verbouwen van grutto’s en kieviten vindt al sinds 1990 plaats.

Toch ging de kievit landelijk met 50 procent achteruit in de laatste 30 jaar, de grutto met 60 procent. Een doorslaand succes! Bij Altenburg en Wymenga grappen ecologen dat je bij een faunaprobleem op vliegvelden het beste een boer kunt inhuren. Die helpt je in no time van je biodiversiteit af, door gewoon modern boer te zijn.

De buren van de boeren zijn natuurclubs als Staatsbosbeheer. Die krijgen van boeren aangekochte grond van de – dit jaar op te heffen – Dienst Landelijk Gebied. Sinds 2007 stelde het ministerie van Sharon Dijksma daarvoor 3 miljard euro ILG-geld beschikbaar.

Nu betaalt het Provinciefonds geld voor grond waar je zoveel mogelijk ganzen fokt op ex-boerenland. Omdat het ex-landbouwgrond is, vreten de ganzen hier nog steeds eiwitrijk gras dankzij decennia bemesting.

Dat opgevreten gras poepen de ganzen weer uit op het boerenland. Vervolgens geven natuurclubs de boeren de schuld van vermesting van de natuur. Dat is hun dogma. Terwijl 100.000 ganzen per dag in De Deelen tonnen mest produceren. 

Wanneer ganzenfok een beleidsdoel is, zijn we erg succesvol.
Waar de kievit en grutto in aantal kelderden sinds 1990, explodeerde de ganzenpopulatie. Zomerganzen verdubbelen periodiek hun aantal. Sinds 2009 namen de overzomerende ganzen opnieuw met 50 procent TOE. Het aantal winterganzen vertienvoudigde sinds de jaren ’70 tot ruim 2 miljoen exemplaren in 2012. 

Woeste Gronden
Waarmee we dus concluderen: zien wij een lawaaiige zwerm ganzen als een muggenplaag boven het land hangen? Dan komt dat door het landelijk subsidiebeleid. Dit is volledig gericht op ganzenfok. Waarbij je het onderscheid tussen boerengrond en ‘natuur’ alleen herkent, aan het verwaarloosde karakter van die ex-boerengrond.

Zodat een boer al naar De Deelen verwijst met een bord ‘Woeste Gronden, die kant op’.

De ganzen zie alvast niet het verschil. Of er nu een oranje bordje van Staatsbosbeheer bij staat, of het groene van de boer.. het is grasland met iets meer of minder water. Zij pendelen tussen ‘ganzenopvang’ en ‘natuur’.

Om in beide zich beschermd rond te grazen, nieuwe eieren te poepen die nieuwe ganzen produceren. Die het zelfde doen. Nieuwe poepende ganzen produceren die boerenland kaalgrazen voor subsidie.

 

 

Waarmee we mogen concluderen dat er een verschil bestaat tussen ‘normaal’ en ‘gebruikelijk’. Het instellen van ‘ganzengedoogzones’ is typisch Nederlands, gebruikelijk. Maar uniek in de wereld. Zouden ze in het buitenland grapjes maken, over onze natuur midden in de samenleving? Ons niet helemaal ‘normaal’ vinden?