Het Europees Parlement zinkt weg in een moeras van eigen belang

Aldus één van de opmerkelijke vaststellingen van Derk-Jan Eppink in zijn nieuwste boek ‘het Rijk der Kleine Koningen’. Ik moet het nog lezen, maar dit interview is alvast een goede opwarmer. Het geeft een ontluisterende inkijk met veel herkenbaars in het (niet)functioneren van het Europees Parlement (EP) waar Eppink 5 jaar deel van uitmaakte. Zowel het EP als veel van de EUlite minachten het volk volgens Eppink, wegzinkend in een moeras van eigen belang. Het EP geeft het klassieke beeld van machtshebbers, sommigen inclusief courtisanes, die losgeweekt zijn van de realiteit en minachtend naar de EU burger kijken.

Het Voorwoord van Frits Bolkestein heb ik al wel gelezen. Hij is zeer eurokritisch en geeft details uit zijn Commissie periode waaruit blijkt dat kritiek op de EU instituties uit den boze was waardoor zij zich een eigen ideale wereld creëren. Zelfs Agentschappen zoals het EEA die de opdracht hebben objectieve gegevens te leveren worden via benoemingen en politieke druk gekneed tot applausmachines voor het gevoerde beleid, zoals ik hier beschreef.

Volgens Bolkestein bevindt Europa zich in een prerevolutionaire fase. De revolutie begint in Griekenland maar daar zal het niet bij blijven. Dat had anders kunnen lopen als EU topfiguren zakelijke kritiek serieus hadden genomen en open hadden gestaan voor economische argumenten.

Ik moest als Commissaris mijn woorden wikken en wegen want elke kritiek dreigde als ‘anti-Europees’ te worden uitgelegd… In een normale democratie vertolkt het parlement het onbehagen van het volk, stelt lastige vragen en komt met haalbare voorstellen. Het EP deed dat nooit. Integendeel, het werd de ‘meest gelovige onder de gelovigen’ met een hang naar illusoire plannen voor een federaal Europa. De euro werd hun gouden kalf.

Ook Eppink is zeer kritisch over de huidige koers van Europa. ‘Mocht je in België alles opnieuw centraliseren en de regionale overheden afschaffen, het land zou ophouden te bestaan. Wel, de EU zal ook niet lukken. De werkelijkheid wreekt zich altijd op een ondoordacht ideaal. Er is echt nood aan een hervormingsgezind Vordenken, anders grijpen andere gevaarlijke krachten de overhand.’

Het zijn net comical Ali’s; “alles gaat goed” beweren ze en het is niet zo. Ik heb nog als verslaggever in de DDR gewerkt, kort na de val van de Muur. Een maand voor de val van de Muur waren er nog grote parades in Berlijn die het socialisme bejubelden. Honecker en zijn kompanen zagen dat niet komen! Een maand later zakte het hele systeem als een plumpudding in elkaar.

Met de komst van Juncker als Commissie voorzitter is er weinig hoop op inkeer van de EUlite. Dit is een bekende uitspraak van hem:

We nemen een beslissing en kijken wat er gebeurt. Als niemand zich eraan stoort, omdat de meeste mensen toch niet begrijpen wat er is beslist, gaan we een stapje verder totdat er geen weg terug meer is.

Dat zegt de niet door u verkozen Voorzitter van de Europese Commissie die een belangrijke invloed heeft op uw leven.

De reguliere ‘kwaliteitsmedia’ graven hun eigen graf
Eppink is ook zeer duidelijk over de bedenkelijke rol van de media, ongetwijfeld zeer herkenbaar voor climategate.nl lezers. Ik heb een paar uitspraken uit het interview geselecteerd, naar aanleiding van de vraag ‘Waarom is er zo weinig kritiek op Europa in onze pers?’:

• Omdat de pers nu in een symbiose leeft met de politieke wereld. Toen Angela Merkel een persconferentie hield in Brussel zong de hele verzamelde Duitse pers Happy birthday voor haar. Men noemt dat in Duitsland “das Meinungskartell”. Het perswezen zit er potdicht.
• De meeste journalisten, ook bij ons, zijn te eenzijdig links georiënteerd en gedragen zich als propagandisten van de unie.
• Maar de gewone man laat zich niet meer bevoogden zoals vroeger. Je ziet dat ook aan de daling van het aantal verkochte kranten en de daling van de kijkcijfers voor de journaals. De pers delft haar eigen graf.
• De pers neigt naar uniformiteit, terwijl het lezerspubliek nog nooit zo pluriform is geweest. In Vlaanderen is De Morgen vandaag perfect inwisselbaar voor De Standaard. Toen ik voor De Standaard werkte zaten mijn concurrenten bij De Morgen, vandaag werken velen van hen voor De Standaard. In de Verenigde Staten zie je dat de enige andere stem, Fox News, enorm populair is.
• Een publiek debat is alleen maar mogelijk wanneer er een pluriformiteit van meningen bestaat. De sociale media nemen die rol van de media stilaan over van veel kranten. Willen die overleven dan zullen ze iets speciaals moeten kunnen bieden, want nu maken ze elkaar, en vooral zichzelf, stuk.’

En zo hoort u het (alweer) ook eens van een ander!