Het Post-Bleker-effect: Natuurbeweging claimt valse successen na magisch hersteljaar 1990

In De Jager van de Koninklijke Jagersvereniging dit nummer mijn verhaal ‘Waar het geld spreekt, zwijgt de waarheid’ , over de valse prestaties en valse rampen die de naturisten claimen in hun rondedans rond de sinds Bleker gehalveerde subsidiepot van Sharon Dijksma cs, en hun gebedel om loterijgelden.

Waar al iets goed gaat in de natuur, is dat aan de natuur zelf te danken en ‘Gij zult niet Doden’ -wetgeving die al vele decennia tot bijna een eeuw in Europa bestaat.

Onder Henk Bleker riepen ze (Natuurmonumenten, WNF, Taskforce Biodiversiteit, Partij voor de Bieren enz) allen in koor hoe slecht het met de natuur ging, daarbij de Natuurbalans 2009 van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) citerend. Waarbij DE biodiversiteit in het jaar 2000 nog maar 15 procent zou zijn van een ‘oorspronkelijke’ (= verzonnen)referentie in 1700. Voor de Noordzee verzonnen ze ook zo’n referentie, waarna er nu nog ’50 procent’ over zou zijn.

Met Sharon Natuurpact Dijksma ontstond op afspraak plots het magische hersteljaar 1990, en het PBL fabriceerde er een bijpassende grafiek bij in september 2013. Het CBS ging wat klooien met haar Red List Indicator en it’s a miracle, precies bij de start van de Ecologische Hoofd Structuur- het opkopen van boerengrond voor nepnatuur- is sprake van ‘licht herstel’.

Pronken met andermans veren
Van die gehalveerde Rijkssubsidies is het schatrijke Natuurmonumenten (190 miljoen euro belegd vermogen) in 2013 en 2014 nog steeds de grootste beneficient met jaarlijks 46-50 miljoen euro subsidies, die nu via provincies lopen. Is dat nog wel van deze tijd? Niet als we afgaan op hun (gebrek aan) integriteit. We besteden hier al aandacht aan Natuurmonumenten die de komst van de kraanvogel als ‘kroon op ons werk’ claimde, terwijl wij profiteren van een Europese populatie-uitbreiding van kraanvogels die al decennia plaatsvindt.

Zo claimde Staatsbosbeheer eerder al de zeearend als succes van de kadaverdiscipline van Frans Vera in de Oostvaardersplassen, noemde deze opgevoerde meeuw zelfs ‘gier van het Noorden’. Daar zette ik toen in NRC de zaag in, en in NWT. Dat was terecht, we profiteren van een Duitse populatie-uitbreiding, de zeearend eet daarnaast vooral vis en vogels en broedt nu ook in kadaverloze gebieden. Op de Westhoff-lezing in Nijmegen op mijn verjaardag claimden naturisten de wolf als succes, terwijl wij andermaal profiteren van Duitse en Poolse populatie-uitbreiding. Ook zonder Ecologische Hoofd Structuur, natuurontwikkeling, en andere miljardenspeeltjes van de naturisten was die wolf hier gekomen.

Veel libelle- en vlindersoorten profiteren van de klimaatopwarming van eind jaren ’80. Terwijl de overheid pretendeert die klimaatopwarming te stoppen met 73 miljard euro subsidies voor windmolenaars in het Energieakkoord.

In het jaar van de Biodiversiteit 2010 gebeurde dat ook al. Zoals Frank Berendse- overigens oprecht natuurmens in hart en nieren- stelde in De Levende Natuur:

Natuurlijk zijn er in de echte natuurgebieden in de afgelopen tijd ook successen geboekt. De Kraanvogel is terug, de zeearend broedt weer en de bijenorchis bloeit op steeds meer plaatsen.

Die bijenorchis kun je in Amsterdam gewoon in de wegberm vinden net als rietorchis en wespenorchis, daar waren die dure nepnatuur-gebieden van de EHS niet voor nodig.

Post Bleker Effect
Er is bij naturisten een behoefte om nu te roepen hoe succesvol ze waren, het Post-Bleker-effect. Nadat Boeman Bleker de subsidies snoeide omdat hij het biodiversi-gejammer van naturisten beu was, sprak men af: voortaan gaan we roepen dat ons beleid WEL zinvol was, in plaats van enkel jammeren dat alles achteruit gaat. Ik interviewde Bleker en die kon juist zonder al te veel weerstand de zaag hanteren, omdat die miljard euro per jaar die naar natuur ging blijkbaar niet hielp. Immers, als je 20 jaar lang zoveel geld besteedt, en het blijft maar slecht gaan…

Dus nu roept men in koor: we zijn er nog niet, maar er is licht herstel. Kijk ons toch eens van nut zijn. Maar de natuur heeft de naturisten niet nodig, althans niet in de mate waarin ze claimen.

Natuur en milieubeleid mislukt
Verder valt op: de soorten die het wel goed doen (ganzen, vossen, roofvogels enz), daar was geen beleid voor, en veel roofvogels als de wespendief hebben juist te lijden van natuurontwikkeling, zoals de Werkgroep Roofvogels Nederland dit voorjaar al stelde.  Die boskap voor natuurdoelen maakt de nesten kwetsbaar voor predatie, zoals door andere roofvogels en door boommarters.

Terwijl de soorten waar wel beleid voor- zie weidevogels en stikstofmijdende plantjes- is het meestal slecht doen. Sterker nog, de reden DAT die soorten beleidsaandacht krijgen is OMDAT ze het slecht BLIJVEN doen ondanks beleid.

Licht herstel, dat klinkt genuanceerd en wetenschapperig. Maar het is even goed onzin om van een algemeen ‘licht herstel’ te spreken vanaf een magisch ijkpunt 1990, als dat de verhalen van dramatische achteruitgang vanaf een verzonnen ijkpunt 1700 onzin waren. Zelfs nauw verwante soorten kunnen volledig anders reageren op milieuveranderingen, en daarnaast zijn natuurindicatoren zelden wetenschappelijk betrouwbaar.

Profiteren van vervuiling, achteruitgaan door milieubeleid
Veel soorten kunnen juist profiteren van wat wij ‘vervuiling’ noemen. Zo profiteerde de kokmeeuw van de opkomst van vuilstorten, om weer achteruit te gaan toen die werden afgedekt. En dankzij de opkomst van de vos in vennetjes, broedt hij landinwaarts nauwelijks meer. De eidereend- sinds 1906 broedvogel in NL- kon in de fosfaatrijke en dus mossel/voedselrijke jaren 60-80 kunstmatig in populatie exploderen van NL tot Denemarken langs de kustzone en kachelde door milieubeleid weer achteruit.

Er is niet een magisch hersteljaar 1990 voor DE natuur, omdat DE natuur en DE biodiversiteit als landelijk aggregaat niet bestaan. Ja op PBL-beleidspapier, om beleidsambtenaren veren in de reet te steken tot ze als een pauw rondlopen met hun Taskforces, convenanten en Natuurpact. De steenmarter veranderde – zonder enig beleid-van schuwe bewoner van boerenhoven in een stadsmarter die nu de Randstad koloniseert, de slechtvalk ging op gebouwen broeden en de havik- in de jaren ’60 schuwe bosbewoner- werd een struikrover van stadsparken.

Voor tientallen miljoenen euro’s werden ecoducten aangelegd als haasje-over voor edelherten en zwijnen. Die vooral in hun eigen hoekje blijven. Bovendien waren die herten en zwijnen er uitgezet door jagers als Anton Kroller en Prins Hendrik, vanuit Tsjechie, Hongarije enz…

Wat op Europees niveau hielp was wetgeving rond ‘gij zult niet doden’ – en in Nederland de Vogelwet. Die bestond al in 1936. Kortom, je mocht de meeste vogels al decennia voor 1990 niet meer afknallen of vergiftigen. DDT- het gif dat zich in vetlagen van roofvogels ophoopgte- is al sinds 1972 in onbruik. Verder is er geen enkel verband aantoonbaar met de EHS of nationaal natuurbeleid. De veerkracht en veranderlijkheid van de natuur, daar is bovenvermelde wel een bewijs van.

Biodiverse broodwinning
De afwezigheid van iedere kritische zin bij de naturisten houdt deze praktijk nog jaren in stand. Want hun broodwinning hangt af van onkritisch zijn, tot zelfs ronduit leugenachtig zijn zoals Teo Wams van Natuurmonumenten. Maar laten wij onzin gewoon onzin noemen.

Biodiversiteit, iedereen bedoelt er zijn eigen agenda mee, meet het op verschillende manier, en dan ook nog gebrekkig, zelfs in een land als Nederland.

Wat voor term kun je dan beter hanteren? Natuur, dat is evolutie, en wanneer je evolutie als uitgangspunt neemt is er 1 ontwikkelingsrichting mogelijk: de natuurbeweging kan zichzelf opheffen met haar robuuste natuur midden in de samenleving, geleuter van de bovenste biodiverse bureauplank.

We tuinieren wat gewenste soortjes bij elkaar, daar is niets mis mee. Dat doe ik ook, het verhoogt de levensvreugde. Maar ga niet doen alsof het hele wereldwelzijn daarvan/van jouw organisatie afhangt. En of het aanwezig zijn van een x aantal van een soortje in een zelfverzonnen ijkpunt de gezondheid van de planeet verbeeldt.

Daar heeft niemand in het bureau-ecologische wereldje belang bij en dus blijven de ecosysteemdiensten, klimaatbestendige biodiversiteit en robuuste natuur midden in de samenleving ons nog jaren om de oren vliegen.  Wanneer ik iemand dergelijk proza in de mond hoor nemen hoor ik vooral: ‘geef ons geld’.

Als natuurbeleid al een positieve functie heeft, dan is het dit: het houdt ambtenaartypes en talentloze lieden van de straat, geeft ze geld voor een hypotheek en zo kunnen zij elders in de maatschappij toch nog iets van waarde toevoegen. En dus word ik als Brilsmurf het groene smurfendorp uitgekegeld. Wie wil dit nu horen? Oh nee, ‘de toon’, nee, nou ‘ik discussieer graag op inhoud maar oh nee, die verruwing’ blablabla lieg draai…

Waar natuurlijke veelvormigheid WEL van profiteert is ecologisch besef en fatsoenlijk natuuronderwijs. Dat heeft de natuur- en milieubeweging verwoest met haar duurzame ideologie-geneuzel als marketinginstrument van Vestas en de klimaatbureaucratie…

Op dit moment kan ik dus geen enkele positieve bijdrage ontdekken van de natuur- en milieubeweging (het deel dat hangt aan het loterijgelden/subsidie-infuus) in de laatste 10-20 jaar, en vind ik dat zij met wortel en tak dient te worden uitgeroeid. Maar ik sta open voor suggesties die het tegendeel aantonen, graag zelfs!