..een veld bloedspetters tussen het prikkeldraad
..op zoek naar de donkere, kleurige en lichte kanten van de menselijke natuur reed ik weer naar de Westhoek in Vlaanderen. Daar is de bloedrode klaproos, de papaver, het plantaardige symbool van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). De dood ging in massaproductie, want de Wetenschap en De Verlichting hadden huisgehouden in Europa. Industriële oorlogvoering jaagde in de Westhoek honderdduizenden jonge levens de vernieling in met ongekende creativiteit, menselijk vernuft en saamhorige inspanning.
Met machinegeweren die iedere aanvalsgolf met een kogelregen besproeiden. Geen lichaamsdeel dat onder de kus van een kogel uitkwam.
Met granaten die bij explosie honderden kogeltjes rondsproeien, shrapnellgranaten.
Met gifgas bedacht door dezelfde Duitse chemicus Haber, die ook uitvond hoe je kunstmest kunt maken met stikstof uit de lucht (Haber-Bosch-proces). En die zo de bevolkingsexplosie mogelijk maakte dankzij de moderne landbouw.
Via dertig onder stellingen gegraven mijnen gingen in één mega-explosie duizenden jonge Duitsers de lucht in.
Via megamortieren uit de Dikke Bertha van Krupp Stahl van de Duitsers ‘verdwenen’ tienduizenden soldaten gewoon, ze losten op in een mengsel van modder en lucht.
Plots werd je sneuvelkans als soldaat opgehoogd naar 50 procent of meer, waar je in de Amerikaanse Burgeroorlog – 50 jaar daarvoor – nog 97 procent kans op overleving had.
En terwijl u dit leest: U mag gewoon leven.
De akkerbloem kwam massaal op in de door explosies omgewoelde grond, als een veld bloedspetters verwaaiend in de zeewind die altijd in de Westhoek waait. Het leven gaat altijd verder.
De arts John Macrae schreef daar het beroemde gedicht In Flanders Fields over, dat je hieronder kunt lezen. De klaproos is anno 2015 – 100 jaar na het eerste gebruik van gifgas – de plant van de rommelhoekjes. Omdat we in Nederland alles aanharken en opruimen, heb je de meeste kans nog klaprozen te vinden door ze zelf in te zaaien als akkerbloemenmengsel.
De klaproos is ook een plant die in treurnis haar kopje kan laten hangen. Omdat ze nu vaak in akkerbermen groeien, kun je ze in combinatie met prikkeldraad fotograferen. Die imitatie-doornstruik moest in the Great War het niemandsland tussen stellingen onbegaanbaar maken. Dankzij de Groote Oorlog ging dat prikkeldraad in Europa ook in massaproductie, verving de groene heggen vol leven als erfafscheiding in de landbouw met doods maar efficiënt metaal.
Kievit sneuvelt in prikkeldraad Westhoek, een eeuw na massale invoering daarvan op zelfde wijze als veel soldaten
De papaver is natuurlijk ook de plant van de drugs, opium, pijnstillers voor mensen die een vluchtroute daarvan zoeken langs chemische weg. Door sneetjes in het vruchtdoosje te maken lekt er een melkachtig wondvocht uit en dat is de basisgrondstof voor heroïne.
Papaver op Droef, Wageningen…uit de sneetjes in het vruchtdoosje lekt een melkachtige latex: ra ra wat is dat?
I don’t like drugs, but the drugs like me…
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.
Werd je vroeger als jongetje geboren dan was je de lul
…en de lijken heten nu de ‘zaden in het zand’, hopend op de oogst, o Vlaanderen land.
Bedenk eens, een kogel in je ballen, je ogen, borst, ingewanden, dat lichaam in 20 jaar opgebouwd, dat kunstwerkje van biologisch vernuft vernield in een fractie van een seconde. Een metalen falsificatie van het feminisme, het waanidee dat vrouwen in het Westen onderdrukt werden door een patriarchaal complot. Ze werden systematisch voorgetrokken in het proces van overleving, vrouwen (en kinderen) eerst, mannen werden bij bosjes doorgedraaid in die patriarchale cultuur.
Eén eitje met een korte vruchtbaarheidsperiode is kostbaarder dan miljoenen zaadjes die over vele decennia uitgegoten kunnen worden. Ook voor de menselijke natuur gelden de wetten der biologie: wij kunnen verspild worden.
Niet voor niets werd het feminisme door mannen bedacht (Marx en Nietzsche), zodat wij netto nu veel beter af zijn. Alle meisjes zijn nu volleerd in de fellatio (tot het huigje), kleding die seksuele beschikbaarheid benadrukt is de norm geworden, geen dienstplicht meer. Hoewel, het kent ook zijn excessen. Als je zo’n stofzuigende metroman met baby in de buidel achter zijn wijf ziet aansjokken op weg naar Yoga-les.
Nee, dan liever sterven.
Heel goed geschreven. Ik krijg er rillingen van.
De papaver heeft nog een extra symbolische functie, zijn vruchtdoos ontploft als een shrapnell-granaat om de zaadjes in het rond te spuwen
De vloeistof die uit de papaver lekt kun je opvangen en drogen, dan wordt het bruin. En ‘Bruin’ is ook de straatnaam van Heroine, dat overigens voor het eerst door Bayer werd gesynthetiseerd door 2 acetylgroepen toe te voegen aan morfine
Papaver levert de morfine, vernoemd naar Morpheus, de Griekse god van de dromen, vader van Hypno, de God van de slaap (en hypnose…)
Ken je klassieken, en je begrijpt meer van de wereld
Als je zo’n stofzuigende metroman met baby in de buidel achter zijn wijf ziet aansjokken op weg naar Yoga-les.
Niets mis mee toch? Als dat wijf maar bedereven is in de… yoga is cool alleen als man moet je er wat krachtsport bij doen. Nee vrijheid blijheid. Het gros der huwelijken is nog fors traditioneel. Laat er ook de nodige zijn waar de vrouw de broek aan heeft. Who cares. ieder wordt op zijn eigen manier gelukkig. En laat zo’n metroman dan zelf bepalen of hij wil sterven of niet. Het wordt pas erg als die metroman ook filosofisch politiek verwijfde nonsens gaat uitkramen a la Wubbo Ockels.
Pleidooi voor de mannenpraatgroep dus … voor metromannen … in een krachthonk!