Nergens is wild zo goed zichtbaar als in het bejaagde Nationaal Park de Hoge Veluwe. Het beheer is daar ook deskundiger dan bij Staats Bos Bederf

Nergens is wild zo goed zichtbaar als in het bejaagde Nationaal Park de Hoge Veluwe. Het beheer is daar ook deskundiger dan bij Staats Bos Bederf

Niet alleen de mycoloog (paddestoel-deskundige) Eef Arnolds was al woest op Staatsbosbeheer omdat deze in Drenthe oud naaldbos vernietigden met hoge mycologische waarde. Ook ornitholoog Rob Bijlsma constateert dat roofvogels als de sperwer (kleine neef van de havik) in het Drents Friese Wold niet meer tot broeden komen. Diverse vogelsoorten als goudhaantje en kruisbek zijn van percelen fijnspar en Douglas afhankelijk. En nu dus verdreven, ook de sperwer kiest het hazenpad.

Allemaal het gevolg van het botanisch racisme van Staatsbosbeheer, waarbij ze soorten willen elimineren die niet in bureauplannen thuishoren. Die zelfde natuurclubs kraaien victorie wanneer er toevallig enkele zeldzame draaihalzen zouden broeden dankzij hun gekap. Maar zoals Bijlsma al schreef in Drentse Vogels: die tijdelijke toename met slechts enkele paren in het Drents Friese Wold,  kan eerder het gevolg zijn gunstiger klimaatomstandigheden in hun overwinteringsgebied in Afrika. In veel delen van Europa zie je de soort opveren. Dat geldt overigens ook voor de kraanvogel, zeearend en al die zogenaamde ‘successen’ waar natuurclubs nu mee pronken.

Screen Shot 2015-06-19 at 09.50.26Tegelijk willen de Staats Bos Bedervers edelherten en wilde zwijnen uitzetten om zo het publiek te pleasen (de beleefbaarheid), draagvlak te creeeren voor de naturocratie door meer mountainbikers en Nordic Walkers en andere ongeinteresseerden in Gore Tex-apenpakjes te trekken. In de hoop dat de ambtenarij van Sharon Dijksma weer aardig gevonden zal worden. En dat gelardeerd met esoterische zwamverhalen over ‘de biodiversiteit’ en ‘natuurlijke processen’ blablabla.

Met name die zwijnen kunnen een ravage aanrichten bij kwetsbare grondbroedende vogels. Technisch gezien is hun introductie na meer dan een eeuw afwezigheid het zelfde als bij een invasieve exoot. Ze vreten zich een gat in de bestaande natuur, die geen verdediging heeft tegen deze varkens. Vreten als varkens. En dan mag je er ondertussen van Natuurmonumenten niet op jagen want dat is dan weer zielug.

De wolf is er ook al, in het Drents Friese Wold. Hij heet Jori Wolf en is de kartrekker van de grofwild-fantasieen die Staatsbosbeheer met Natuurmonumenten over de bestaande natuur uitrolt, om ondeskundig en ongeinteresseerd publiek te pleasen, het volk dat met reepwikkels en lege blikjes haar afwezigheid kenbaar maakt als aandenken . Moderne natuurclubs zijn alleen nog met geld bezig en moderne boswachters zijn eerder bureauwachter. Ze hebben geen enkel inzicht in wat er leeft op hun terrein, verzamelen daar geen gegevens van en de bazen van Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer doen daar ook niets mee.

Van stagiairs bij Staatsbosbeheer hoorde ik dat er zo’n luie bureaucultuur heerste van vergaderen en koffie-automaat hangen dat 1 van hen het niet meer trok. Hij wenste niet bij deze organisatiecultuur zich aan te passen.