Met uitzondering van abnormaal dieptepunt in 2012 stabiliseert zeeijs-bedekking zich al jaren. Bron Cryophere Today NOAA

Met uitzondering van abnormaal dieptepunt in 2012 stabiliseert zeeijs-bedekking zich al jaren. Bron Cryophere Today NSIDC

Bevindt het zeeijs rond de Zuidpool zich ieder jaar weer in een nieuw oppervlakte record, ook het zeeijs rond de Noordpool lijkt- met uitzondering van dieptejaar 2012- al vele jaren nauwelijks nog in oppervlak af te nemen. Weekblad Time bericht nu over een publicatie in Nature Geoscience waar de GROEI van het zeeijsoppervlak met 33 procent in 2013 en 25 procent in 2014 ten opzichte van voorgaande jaren. De onderzoekers haasten zich in Time uiteraard om het groene kerkdogma te redden (’the heat is still on’), volgens de onweerlegbare logica: ijs smelt ALS het warmer wordt.

Maar het werd dus kouder op de Noordpool in afgelopen jaren. En daar zul je niets over horen of lezen in onze mainstream-media die wel van de daken schreeuwden dat het Einde der Tijden naakte toen het dieptepunt in 2012 verscheen.

Het artikel in Time deze week

Het artikel in Time deze week

Of er nu wel of geen publicatie in Nature Geoscience verschijnt over dat slaapverwekkende zeeijszzzzzzz, forcingszzzzzzz en honderdsten van gradenzzzzzzzz. De uitkomsten zijn geen verrassing voor iedereen die Cryophere Today bekijkt waar de data staan. Afgezien van de data is de rest al snel gespeculeer. Een sterke afname van eind jaren ’90 tot 2008 en daarna lijkt de zaak zich voorzichtig te stabiliseren. Rond de Zuidpool blijft de zeeijsbedekking ondertussen maar groeien en groeien. En daar hoor je dus niets over bij mainstreammedia.

Steeds meer zeeijs rond Zuidpool

Steeds meer zeeijs rond Zuidpool: Bron Cryosphere Today NSIDC

Geen reden voor carbofobie
Wij kunnen ook op de alarmistische trom slaan. Bedenk dat we volgens vele klimaatreconstructies leken af te glijden naar een nieuwe ijstijd. Ons Interglaciaal het Holoceen is al even over datum, wanneer je de lengte vergelijkt met eerdere interglacialen die een magere 6000 jaar duurden.

We gleden af naar meer koude, totdat de temperatuur mede dankzij menselijke invloed weer wat opveerde. Althans, volgens de theorie speelt de mens daarbij een rol, gesteund door een correlatie afgelopen eeuw tussen de gemeten groei in CO2 op Hawaii en temperatuurdata van weerstations. En al sinds John Tyndall 150 jaar terug zijn de fysische eigenschappen van CO2 bekend in het lab. De infrarood absorberende kwaliteiten van dit onmisbare groeikasgas dat de planten bemest. In de jaren ’20-50 van afgelopen eeuw warmde NL ietsjes op, toen koelde NL weer af om vervolgens eind jaren ’80 een warmtesprong van een ruime graad te maken.

Stel je voor wat een ramp een ijstijd zou betekenen. Doe ons dan liever een wereld die een paar graadjes warmer is, groeizamer, groener. Een klimaatveraangenaming,  die deze ramp die onvermijdelijke ijstijd heet helpt vooruit schuiven. En die door de Groene Kerk is geframed als de grootste ramp aller tijden, maar die misschien wel onze grootste zegen zal blijken. Klinkt toch ook een stuk positiever: klimaatveraangenaming.

En voor het leven op aarde is dat onverdeeld gunstig gebleken, afgezien van wat ijstijdrelicten op bergtoppen die zeldzamer worden, omdat oprukkende andere planten ze dan verdringen. IJstijdrelicten, zijn noordelijke koudetolerante soorten die blijven hangen. In Nederland is ook zo’n plantje blijven hangen, berendruif (rode besjes) ondanks de 6-9 graden opwarming sindsdien. Hij is zeer zeldzaam op Terschelling, en kwam tot 1942 ook nog voor op de Veluwe. Hij staat op de Rode Lijst van bedreigde plantensoorten in Nederland als ‘gevoelig’, maar sinds 1950 stabiel. In de rest van Europa bleef hij ook achter op hooggebergtes, maar het is een arctische/boreale soort.

In Finland profiteren watervogels bijvoorbeeld sterk van de gemiddeld 2,5 graden minder ijzige winters, zo toont een nieuwe studie in Avian Biology. Soorten zijn meestal niet kou-MINNEND maar koude-TOLERANT. De milieugekkies keren de biologie om, door te beweren dat soorten naar voldoende koude moeten vluchten. Nee, soorten koloniseren gebied dat warm genoeg wordt. Maar bovenal is voedsel een factor van vestiging. Bedenk dat de brandgans, een broedvogel van Groenland en Nova Zembla zich nu ook vestigde als broedvogel in….opgewarmd Nederland.

En laten we de carbofobie van mensen ook eens genezen, door CO2 de eer te geven die het in gasvorm toekomt: een groeikasgas.