Op René Cuperus reageerde ik al eens in dit artikel waarin ik hem aanviel op het feit dat hij moedige brutale intellectuelen nodig acht die de samenleving richting kunnen geven. Vandaag erken ik dat ik hem destijds onrecht heb gedaan omdat ik meende dat hij idealistisch activisme bepleitte in plaats van pragmatische nuchterheid. In een opiniestuk over de vluchtelingenproblematiek leer ik Cuperus kennen als iemand die juist met moed en brutaliteit (noem het politiek incorrect) tegen experts durft op te staan. Lees even mee….
Het lijkt er soms op dat het debat over vluchtelingen en migratie door maar twee soorten mensen gevoerd wordt. Door mensen zonder hart en door mensen zonder verstand. Dat is wat Oxford-hoogleraar Paul Collier onlangs nog fraaier zo zei: ‘The debate on migration is polarized into two positions, the heartless & the headless’.
Op de voorpagina van de krant van zaterdag werden Henk van Houtum en Martin Sommer tegenover elkaar geplaatst. De een wil de landsgrenzen opheffen. De stroom migranten valt toch niet te stoppen, en dat is ook helemaal niet erg. Migratie moet. Migratie is goed. Open grenzen zijn een teken van beschaving. De ander wil helemaal geen grenzen open, want vreest in dat geval voor een ernstige ontwrichting van de Europese samenlevingen.
Ik wil niet beweren dat Van Houtum en Sommer perfect gecast zijn voor het duo van de naïeve redeloze en de cynische harteloze, maar helemaal uit de lucht gegrepen is deze vergelijking nu ook weer niet. Neem Henk van Houtum, politiek geograaf van het Nijmeegse Centre for Border Research. Van Houtum vertolkt, bijna karikaturaal, de extreme open grenzen-positie. ‘Open grenzen zijn goed voor de economie en het is rechtvaardiger. Als mensen met reden en recht vluchten, dan doet het aantal er niet toe. Dit moet geen wereld van staten en burgers zijn, maar van mensen.’
Van Houtum walst over alle mogelijke schaduwzijden van migratie heen, of doet ze af met de bekende historische en statistische drogredeneringen. Migratie blijkt vooral iets wat beter gecommuniceerd moet worden, want ‘op langere termijn is migratie voor iedereen voordelig.’ Je begint je af te vragen hoe iemand nuchter aan ‘border research’ kan doen, terwijl men feitelijk een anti-grenzen moralist en -activist is? Je zult als politici maar op zo’n expert moeten varen met je kompas van Verantwortungsethik.
Lees het hele artikel hier op Blendle of koop een krant. Blijkt dat Cuperus deze redeneertrant ook al jaren toepast op de milieubeweging. Wat te denken van een tweets als:
Diepere achtergrond van crisis van GroenLinks en vertrek Jolande Sap: de opwarming van de aarde blijkt al in 1996 te zijn gestopt
— René Cuperus (@ReneCuperus) 14 oktober 2012
en
Wat een vreselijk mannetje, die Jesse Klaver van GroenLinks. Nieuwe groen-liberale regenten. Juncker aanhalen: hoe bejaard. #Buitenhof
— René Cuperus (@ReneCuperus) 25 september 2011
Ik dus maar eens zoeken naar wat Cuperus specifiek over klimaat heeft geschreven en land dan in het evenwichtige artikel Mooi weer uit de Groene Amsterdammer aan de vooravond van het Kyoto verdrag in 1997. Het artikel citeert Cuperus uit een uitgave van Milieudefensie in augustus 1996 (waarvan de latere groene communicatiegraaier Maurits Groen toen nog hoofdredacteur was). Na eerst een verband te hebben gelegd tussen milieualarmisme en de protestantse eschatologie gaat men als volgt verder:
TOCH IS HET GROTE en vaak oprechte engagement van onze milieu-activisten niet louter te verklaren uit voorouderlijke zwaartillendheid. Met name in Nederland en Duitsland heeft het klimaatdebat een technocratisch gehalte, waardoor elke discussie onmogelijk is. De experts claimen een absoluut gelijk dat hun collega’s elders niet durven opeisen. In Milieudefensie van 8 augustus vorig jaar schreef René Cuperus, medewerker van de Wiardi Beckman Stichting, hierover behartenswaardige woorden. Hij constateert dat in ons land over de CO2-reductie anders wordt gedebatteerd dan over kwesties als de collectieve lastendruk of internationale migratie. De experts meten zich de rol van ‘zieners en bewakers’ aan: ‘Als ware technocraten houden zij de burgers pseudo-objectieve milieunormen voor waaraan men maar even “binnen één generatie” moet voldoen.’ De dramatisering van het debat – volgens Cuperus belichaamd door het ‘immer ontevreden gezicht’ van Lucas Reijnders – maakt de normen ononderhandelbaar. In een democratie hebben deskundigen echter nimmer het alleenrecht op de waarheid. Een democratische samenleving reageert niet op absolute claims en harde data, enkel op onderhandelbare argumenten. Uiteindelijk, aldus Cuperus, verschilt het CO2-probleem niet van de sociale kwestie. Om mensen te overtuigen, zal de CO2-reductie op dezelfde wijze aan de orde moeten worden gesteld als de eisen van de arbeidersbeweging: ‘De sociaal-democratie heeft ondervonden dat niet concepties als Verelendung of het “wetenschappelijke socialisme” de weg wijzen naar een meer beschaafde samenleving, maar dat het aankwam op constructief reformisme, op argumenten en overtuigingskracht.’
Say no more! René Cuperus for president! Of toch tenminste als opvolger van Diederik Samson. Komt het weer helemaal goed met de PvdA!
Ja, het gezonde verstand is wijder verbreid dan je soms denkt, dat geeft de burger moed
Open grenzen is een internationaal communistisch – anarchistisch idealistisch streven reeds sinds het einde 19de eeuw! Niets nieuws! Mensen die dit nu nog bepleiten willen slechts “duurzame” energie en verdoemen kernenergie.
‘De sociaal-democratie heeft ondervonden dat niet concepties als Verelendung of het “wetenschappelijke socialisme” de weg wijzen naar een meer beschaafde samenleving, maar dat het aankwam op constructief reformisme, op argumenten en overtuigingskracht.’
Hier valt veel over te zeggen maar ik beperk me tot de opmerking dat het toch knap is dat zo’n partij deze inzichten zorgvuldig bij de kiezers weg weet te houden.
Maar ik snap het wel; politiek is een perfide metier dat zich – in tegenstelling tot wat men ons voorspiegelt – in het geheel niet bezighoudt met het bedenken van oplossingen voor reële problemen maar des te meer met machtsbehoud. De denkbeelden van Cuperus en b.v. Paul Scheffer passen niet in het beeld dat de partij graag van zichzelf schetst. En dat beeld is er om stemmen te trekken.
Nu zult u zeggen: dat wil de laatste jaren anders niet erg lukken bij de Pé maar dat heeft een andere oorzaak.
Ik sta weer op scherp: reactie in afwachting van moderatie
het is “grappig” te zien dat een diverse pluimage van academici die ik enige onafhankelijkheid toedicht en/of die met enige afstand naar klimaat- en millieudebatten kijken allemaal op of andere manier of in een of andere vorm de conclusie trekken dat “in een democratie deskundigen nimmer het alleenrecht op de waarheid hebben” en dat dat een punt is dat slecht of in het geheel niet begrepen wordt in de klimaat- en millieu-academische hoek.
Mike Hulme heeft al 10 jaar geleden geconcludeerd dat klimaatbeleid feitelijk een sociaal probleem en/of sociaal beleid is (boek “why we disagree about climate change”). Hij constateert dat debatten over klimaatbeleid feitelijk altijd neerkomen op verschillende inzichten hoe men op alle nivo’s graag wil dat de wereld eruit zou moeten zien. Die verschillende inzichten leiden tot verschillende vormen van klimaatbeleid die de voorkeur hebben en dus tot discussie, vandaar ook de titel van zijn boek.
Een andere uiting van wat Cuperus constateert zien we bijvoorbeeld in het idee van “consensus speaking to power” of “’truth’ speaking to power” of “knowledge speaking to power” onder academici, iets wat Juduth Curry ook al heeft opgemerkt. Het reflecteert het ontbreken van fundamentele kennis en begrip onder klimaat- en millieu-academici hoe politiek en de samenleving werken. Alsof de politiek blind iets doet omdat academici zeggen dat het waar is en/of zo moet.
Roger Pielke jr’s “Iron Law of Climate Policy” is weer een ander voorbeeld van wat Cuperus stelt: klimaatbeleid is een sociaal vraagstuk, en als de keuze voor klimaatbeleid neerkomt op een economisch financiele keuze – wat het eigenlijk altijd is, dan wint de economie.
In de praktijk blijkt de bereidheid van de individuen in een samenleving om daar geld voor uit te trekken beperkt (sociale kwestie, dus). In de praktijk blijkt die speelruimte beperkt, Pielke Jr. citeert een typisch bedrag van $100 dat de meerderheid van de bevolking in westerse landen op jaarbasis bereid is te besteden aan klimaatbeleid. Voor $1000 is echter maar 10% te porren. $100 per persoon in Nederland is dus op jaarbasis iets van 1-2 miljard euro.
Dat is gewoon niet veel als je kijkt naar wat maatregelen kosten – zeker als je op PvdA-achtige wijze emissies met 80-90% wilt reduceren. Kostten maatregelen (veel) meer dan die $100, dan wordt je als politicus uiteindelijk weggestemd, uiteindelijk zelfs als de grote meerderheid van het politieke establishment het “energieakoord-erig” met elkaar eens is.
In een wereldwijde “survey” van de VN over wat mensen wereldwijd belangrijk vinden in hun land, economie en samenleving, komt klimaat ook gewoon binnen op de laatste plaats. Alleen in rijke westerse landen wordt klimaat wat belangrijker gevonden – maar ook daar wordt het nog steeds niet als erg belangrijk gevonden. Wat opnieuw wederom aangeeft dat klimaatbeleid gewoon een sociaal vraagstuk is.
En zo zijn er voorbeelden te over. En heeft het klimaat-establishment een enorme blinde vlek (heeee, dat hebben we hier op climtegate.nl ook al wel eens langs zien komen).
http://climategate.nl/2012/11/22/do-we-suffer-from-climate-denial-disorder-1/
Inderdaad, weg met Diederik (van hem had ik toch wel verwacht dat ”ie met z”n rekenknobbel windturbines zou neersabelen, op z’n minst met het theorema van Betz). En Cuperus in de Kamer…
Hajo, weer een prima stuk, goa zo deur mien zeun….
Diederik is niet meer populair binnen de PvdA partij, hij wordt gedoogd om zijn campagne voeren en spreekvaardigheid, maar trekt niet de arbeider aan die de back-bone van de partij vormde en nu bij de SP of PVV stemt. Het is geheel zeker dat hij bij de volgende verkiezingen het veld moet ruimen, na reeds 2 aanzienlijke verkiezingsnederlagen. Ook voorspel ik dat de PvdA de obligate ruk naar links niet zal overleven omdat D66 ze dan zal leegvreten.
Nederland is in een Politiek Correct spasme geraakt. Na Zwarte Piet mag schijnbaar van een Groen Slinkser de naam “PicNic” (een nieuwe online supermarkt) niet omdat het racistisch is (pick a nigger), terwijl het toch echt een 17e eeuws Frans woord is (piquenique). Nu vraaaag ik je toch…..
Doet me denken aan zigeunersaus. Dat mocht geloof ik ook al niet. Ik vroeg me toen af hoe het dan zat met zigeunermuziek. Het leven is gewoon één grote Weesper mop.
Of een jodenkoek, negerzoen….
Blanke vla, moorkoppen… maar wel groninger koek, friesche duimpjes
Interresant is hier dat juist de milieubeweging genuanceerd denk over klimaatverandering (dus niet als co2-ideologen). Milieudefensie publiceert een artikel met o.a. volgend citaat “Een democratische samenleving reageert niet op absolute claims en harde data, enkel op onderhandelbare argumenten. Uiteindelijk, aldus Cuperus, verschilt het CO2-probleem niet van de sociale kwestie.” en Milieudefensie woodvoerder “‘We kunnen het versterkte broeikaseffect inderdaad niet bewijzen, maar als het eenmaal bewezen wordt, is het te laat om er iets aan te doen. …Wij grijpen zo’n onderwerp altijd aan om te pleiten voor een breed beleid, gericht op het terugdringen van vervuiling, verspilling van fossiele brandstoffen enzovoort.”