antarctischzeeijs

Epicirkels of epycikels waren de correcties die voor Galileo nodig waren om te verklaren waarom de planeten netjes rond de aarde draaien maar soms een tijdje de andere kant op bewegen (zie video onderaan). In de wetenschap noem je eigenlijk elke truc om een wankele hypothese overeind te houden een epicirkel. De Washington Post haakte eind juli met dit artikel in op het in de media veelbesproken nieuwe paper van James Hansen – die ook na zijn pensionering de gevreesde oppergod van de klimaatalarmisten lijkt te blijven (ja dat zijn de mooisten die niet alleen hel en verdoemenis prediken maar er ook nog zo uitzien!).

De titel van het artikel is:

Climate change skeptics may be about to lose one of their favorite arguments

Ik vond het nadat ik in Google News zocht op antarctic sea ice. Waarom zocht ik daarop? Omdat ik in bovenstaande grafiek tot mijn verbazing zag dat voor het eerst in jaren de overmaat aan antarctisch zeeijs volledig is verdampt! Het artikel legt uit dat James Hansen een “sluitende verklaring” heeft gevonden voor het toenemende antarctische zeeijs zodat het nu logisch is dat  het antarctische zeeijs spectaculair toeneemt in een opwarmende wereld. Dat noem je dus een epicirkel. Maar het leuke is…

seaice.anomaly.antarctic

Dat er nu dus helemaal geen toenemend antarctisch zeeijs meer is. Eigenlijk logisch in een El Ninjo jaar want je ziet ook in 1997 en 2010 een scherpe daling. Deze keer alleen is het wel erg spectaculair. Na enkele jaren met voortdurend recordstanden nu een kleine minus.

zeeijs

Ik vind hem mooi! Maar pas in tweede instantie las ik het WaPo artikel goed. Omdat ik uit de hoek kwam van de sceptici las ik het artikel alsof het inhaakte op die dramatische drop van dit zeeijs en dat de alarmisten nu in de problemen komen met hun met veel tromgeroffel geptresenteerde epicirkels. En dus las ik de volgende zin:

Nonetheless, this serves to point out the danger of seizing on a mysterious anomaly in the climate system — like expanding Antarctic sea ice — and interpreting it to score political points.

Alsof de alarmisten nu in de knoei komen met hun antarctisch zeeijs epicirkel. Ook voor de recente koude winters in Europa en Amerika hebben alarmisten epicirkels bedacht. Het smeltende poolijs zou tot meer open zee en daardoor meer verdamping en dus meer sneeuw leiden. Maar toen kwamen in Europa weer twee zachte winters. En dus is de afsluiting van het WaPo artikel erg mooi:

For what may seem like good news for the climate — and bad news for climate “alarmists,” as skeptics put it — could be the utter opposite.

Of dus precies andersom. Er is namelijk ook een theorie die zegt dat de poolkappen gewoon communicerende vaten zijn. Als door een warme Atlantic Multidecadal Oscillation (AMO) de atlantische oceaan opwarmt neemt het arctisch zeeijs af en het antarctisch zeeijs toe. En momenteel gaat de AMO over in zijn koude fase en dan neemt het arctisch zeeijs weer toe en het antarctisch zeeijs weer af. Arme James Hansen et al.