Mentaal Marxisme: Wie niet met de neus de zelfde kant op staat is gek

Blijf in de pas lopen?

Eerder stelde ik al dat niets mensen te gek is, behalve Non-Conformisme. The Unbounded Spirit meldt nu dat de Bijbel der zielkwakzalvers, het DSM-handboek zelfs vrijdenken heeft opgenomen als mentale stoornis: ‘oppositional defiant disorder‘.

Is nonconformity and freethinking a mental illness? According to the newest addition of the DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), it certainly is. The manual identifies a new mental illness called “oppositional defiant disorder” or ODD. Defined as an “ongoing pattern of disobedient, hostile and defiant behavior,” symptoms include questioning authority, negativity, defiance, argumentativeness, and being easily annoyed.

Dat is nogal een claim to power op het smalle pad dat leven heet, en dat voor ieder weer anders is.Het lijkt bijna op wat PR-strategen in politieke gevechten doen, gebruik makend van psychologische trucs. De tegenstander ‘framen’, in een persoonlijk mentaal hokje duwen om deze onschadelijk te maken, zodat je de inhoudelijke bezwaren kunt omzeilen.

Rage against the Machine
Mainstream-medisch lijkt zo op zielzorg zonder coherente levensfilosofie uit een denktraditie die het gehele lichaam en milieu betrekt. Waarbij ze the Godshaped hole (existentieel verlangen) vervolgens vullen met de rotzooi van Big Pharma BV. Zoals de Paleo’s op Ancestral Health al stelden: er zijn completer mens-benaderingen mogelijk, waarbij ook voeding en beweging tellen, de evolutionaire historie van de mens. Misschien wordt het dus eens tijd deze vorm van legale kwakzalverij ter discussie te stellen, met commercieel belang om mensen zo lang mogelijk aan de pil en praat te houden.

Ik bedoel, deze blog begon al met symptoom 1: het ter discussie stellen van een autoriteit, of een door het gros als ‘normaal’ beschouwde situatie. Dan is ‘de meerderheid’ een autoriteit die ter discussie staat. Terwijl normaal en gebruikelijk toch verschillende dingen zijn. Wat geeft het statistisch gemiddelde spreekrecht, en welke objectieve maatstaf schuilt in platte groepsdruk?

Ik doel uiteindelijk wel op beredeneerde oppositie, waarbij je onderscheid maakt tussen de invloed van je hormonen en van je hersens. Niet opgehitste jeugdigheid, de oppositie/popcultuur waarin je alternatief heet als je een slot door je lip prikt, je haar paars verft en wat linksige straattaal uitslaat a la Rage Against the Machine en Fuck Amerika/Hoera Obama.

Dat laatste genre, het is nodig om van je ouderlijk nest los te komen, maar je moet op tijd inzien wanneer je dat hebt afgerond. Om adolescenten-sentiment vervolgens niet op de maatschappij te projecteren, voor je het weet heb je op je 40ste dan nog steeds linkse standpunten.

Ergernis, is het territoriumdrift?

Shell Shock
Dan het laatste punt: Being Easily Annoyed. Het hele oeuvre van Theo Maassen gaat over je snel ergeren aan wat anderen ‘normaal’ noemen, de white lies, smeerolie van het sociale verkeer. En iedereen lacht uit herkenning. Ik vond Henk Westbroek vroeger veruit de leukste DJ, ook om die reden, en omdat hij Vara’s Vuurwerk presenteerde. Er is veel in de wereld om je oprecht aan te ergeren. Als het leven een spel is, dan is dat Mens Erger je Niet.

In de kern lijkt ergernis mij gewoon territoriaal gedrag, je grenzen bewaken tegen ongevraagde stront en wansmaak van anderen. Daarom is de natuur ook zo belangrijk, je hebt een plek nodig waar niet andermans smaak aan je wordt opgedrongen. Een zingende roodborst, besneeuwde Alpen, er zit geen menselijk oordeel in.

Mijn hel zou zijn: de hele dag moeten luisteren naar Arrenbie of Mariah Carey die over kerstfeest zingt. Brrrrr. Het gedwongen luisteren naar kutmuziek, dat is ook een toegepaste martelpraktijk in Guantanomo Bay. Ik kan mij een autorit naar Oostenrijk herinneren waarbij je 10 uur moest luisteren naar popmuziek, steeds die 4 kwarts maat en een onbeduidend kauwgom-melodietje. Het gaat je ontzettend tegenstaan.

Je zou ook direct succesvolle komieken als George Carlin moeten opsluiten, die over levens-medicalisering prachtige dingen over vertelden. Hoe soldaten in de Eerste Wereld Oorlog gewoon ‘shell shock syndrome’ kregen: de ruwe realiteit die ieder gezond mens gek zou maken tenzij hij gek zou zijn. Die realiteit werd niet verhuld maar direct benoemd. Maar  als een soldaat nu uit een oorlog komt dan heeft hij een ‘post traumatic stress syndrome’, of zelfs disorder’. Het taalgebruik verhult de evidente oorzaak steeds meer met een pathologiserend gevolg.

Alsof je een ‘disorder’ hebt door logisch te reageren op een granatenregen op je kop. Aahhhhh.

…wie niet met ons instemt is gek/ontkenner/onbeschaafd/onverantwoordelijk

Ontkenner!
Zonder coherente levensfilosofie geworteld in een geestelijke traditie of denktraditie, is ‘gezond’ hetzelfde als het groepsgemiddelde. Dus als de groep gek is geworden, sluiten ze jouw op. Met afgelopen eeuw massale voorbeelden waarbij complete volken tot massahysterie werden gedreven. En de gezonden, moedigen en afwijkenden werden ge-executeerd. We zien dat ook in het klimaatdebat, waarin critici van de wijze waarop klimaatpanel IPCC omgaat met wetenschap als ‘gek’ buiten de orde zijn geplaatst vanaf dag 1: ‘ontkenner’, met de connotatie van holocaustontkenning, iemand die niet deugt. Zo gaat onze maatschappij al om met mensen die beter zijn geïnformeerd in dit debat dan

• onze regeringsleiders
• de gehele milieubeweging
• het gros der academici, die maar papegaaien wat hun collegae ook weer papegaaien. Het overkwam mij bij de directeur van Sovon Vogelonderzoek, die mij ‘ontkenner’ noemde, terwijl ik twintig keer meer weet van het debat dan hij, evenals arctisch ganzenbioloog en klimaatpapegaai Maarten Loonen. Ze roepen elkaar maar wat na, maar weten niet waar ze over praten.

In hoeverre is medicalisering van het leven en psychologiseren van menselijke motieven dus niet een vorm van Mentaal Marxisme? Het streven naar ‘de gemiddelde mens’ , een statistisch artefact, bedoeld om iedereen in de pas te dwingen. Het onschadelijk maken van oppositie via pathologisering, dus eigenlijk de MOGELIJKHEID van tegenspraak op voorhand uitsluiten.

Bjorn Lomborg week af en werd verketterd, maar hield vol. En na 25 jaar heet zijn positie nu ‘ecomodernisme’

Darwin
Moet je een gevoel weg leuteren als ‘niet terechte stoornis’, of het als raadsheer volgen tot een nieuwe levenspoort zich opent? Stel dat het gevoel een belangrijk signaal is: deze omgeving/intellectuele stroming enz is ongezond ook al roept iedereen dat het ‘normaal’ is. Uiteindelijk kun je als criticus dan mainstream worden.

The Stone that the builder refused, shall be the cornerstone.

Zo zong Bob Marley al, de Bijbel citerend. De Bijbel spreekt over een natuurlijk gegeven, dat Jezus Christus vanzelfsprekend goed had gezien. Het leuke aan Darwin is dat ‘de sterkste’ niet bestaat. Een aap is tweemaal zo sterk als een mens. Maar de mens houdt apen als huis- en proefdier. En wat is ‘slim’ of ‘creatief’ , als een talent niet in de juiste grond valt. En daaruit kun je ook weer een persoonlijke ethiek afleiden. Niet te snel VERoordelen op basis van bekrompen maatstaven, daar wil ik zelf ook vrij van komen. Want met de maat waarmee gij meet….

Survival of the Fittest is dan ook een marxistische invulling door Herbert Spencer

In ’the fittest’ zit al een groepsideaal verpakt. Als je het mij vraagt ontbreekt daar alvast 1 deugd die minder tijd- en omgevings-afhankelijk is: Wijsheid.