Europa kampt met ‘een eurocrisis, een asielcrisis en een veiligheidscrisis die het gevolg zijn van de overoptimistische ‘Europese Droom’. Dat concludeert Derk Jan Eppink in deze kraakheldere analyse van alle ellende waar Europa nu mee kampt. En van mij had hij er de economische crisis, aangezwengeld door het rampzalige Europese energiebeleid ook bij mogen noemen. In de naïeve mainstream media probeert men met de lichte economische opleving de crisis weg te praten maar ‘investment-leakage’ is beslist niet weg. En dat heeft Europa volledig aan zichzelf te danken. Tja, als je droomt heb je je ogen nou eenmaal dicht.
Europa toch, zelfs een ezel…
Ik woonde onlangs nog een lezing bij van Herman van Rompuy, als ex-EU ‘president’ hèt gezicht van de Europese droom. Hij beweerde vol overtuiging dat al die ellende niet te voorzien was. ‘Nobody expected the economic crisis, the eurocrisis, the refugee crisis’ zei hij doorheen zijn betoog. Maar velen verwachtten dat wèl en schreven en zeiden dat ook. De EUlite wil dat echter niet horen.
Eppink: ‘In 2001 proclameerde de EU zich tot ‘Immigratie Unie’ [ ] Ik werkte toen in het kabinet van Commissaris Frits Bolkestein. Die was razend. ‘Komende generaties zullen ons vervloeken’, voorspelde hij.’
Het zegt veel over het gebrek aan werkelijkheidszin van de Europese machtshebbers. De naïviteit van de EUlite over de werkelijke toestand van Europa is pijnlijk en de intolerantie om serieus naar kritiek te luisteren is desastreus voor een democratie. Maar die naiviteit wordt steeds pijnlijker duidelijk:
Eppink: ‘Europa wil een wereld zonder macht waarin de rest van de wereld wordt zoals Europa. Maar in de wereld woedt een ruwe machtsstrijd waarin Europa als zelfbenoemde goedzak onvermijdelijk slachtoffer wordt. De weigering voorzienbare problemen te willen zien, maakte alles erger.’
De vluchtelingencrisis was door niemand te voorzien beweerde van Rompuy, Eppink (over 2001):
Bolkestein eiste een speciaal immigratiedebat maar dat volgde pas twee jaar later. Hij presenteerde er de demografische trends in Afrika en het Midden-Oosten. Het maakte geen indruk. De Commissie ging onverdroten voort: toegang tot de EU moest makkelijk zijn, uitzetting moeilijk en gezinshereniging eenvoudig. De Britse premier Blair bood aan dat de Royal Navy in de Middellandse Zee zou patrouilleren. Brussel wees dit verontwaardigd af: geen ‘Fort Europa’! De ‘Immigratie Unie’ kreeg open grenzen. Vitorino (de EU Commisaris die dit bedacht-DVW) werd ‘Europeaan van het Jaar’.
2005: ‘Molenbeek: de Gazastrook van Brussel’
Waar Molenbeek ligt hoef ik niet meer te vertellen sinds afgelopen week. Maar dat deze Brusselse gemeente (1 van de 19!) al sinds decennia een socialistisch bolwerk is dat stemmen ronselen boven veiligheid stelde is misschien nog niet zo bekend. Was de huidige situatie niet te voorzien van Rompuy? 
Eppink: ‘In november 2005 schreef ik in het Vlaamse weekblad Knack een artikel, getiteld: het ‘Islamo-socialisme’. Burgemeester Philippe Moureaux verving zijn socialistische achterban door islamitische nieuwkomers en gaf daarbij de rechtsorde op. De politie werd de facto afgeschaft: elk conflict in het Midden Oosten werd rechtstreeks in Molenbeek ingevoerd. Ik voorspelde dat Molenbeek de ‘Gazastrook van Brussel’ zou worden.
Oef, hoe moet dat toch met Europa..
Tien jaar later rijden er pantservoertuigen door Brussel, zelfs door de chique Avenue Louise. De politie doet invallen in Molenbeek, gewapende militairen vertellen inwoners geen lichten aan de tuinkant aan te doen en bij het raam weg te blijven. Slik.
Eppink concludeert dat we op een ‘Weimar republiek scenario’ afstevenen met steeds ontevredener kiezers en een afbrokkelend machtscentrum. Veel EU-lidstaten radicaliseren en in Duitsland is bondskanselier Merkel haar moreel gezag volledig kwijt na het op gang brengen van de asielstroom. Zij is politiek failliet.
Is er hoop?
Eppink: ‘Als Europa wil overleven, moet het ‘vervelende maatregelen’ nemen waarvoor het altijd hooghartig zijn neus optrok. Zoals: de migratiegolf stoppen met hoge hekken, Griekenland uit de Schengenzone zetten, IS bestrijden en vernietigen, schijnvluchtelingen terugsturen, Syriëgangers opsluiten, Molenbeek uitkammen desnoods manu militari en Rusland weer binnen het internationale systeem halen. Eurofederalisten vinden dit misselijkmakend, maar het is hun dagdromerij die Europa naar de afgrond heeft geleid.’
Overlevingsadvies: af en toe proberen de ironie van de werkelijkheid in te zien en voor je goed gemoed een lekker wijntje opentrekken!
Paris, Paris
Maar terug naar ‘Parijs’ waar ik mee begon. Nee, niet het Parijs van de aanslagen, maar dat van de klimaatconferentie. Sorry lezers dat ik u afleidde met de futiliteiten in deze blog, terwijl Europa zich probeert te concentreren op hun nobele missie. Oók in Parijs.
Gewapend met vele belastingmiljarden maakt de EU zich sterk om de alsmaar uitblijvende opwarming tegen te gaan. Ze voelt zich gesterkt door de verbale steun van Obama en lijkt ècht te geloven dat China ook mee wil doen.
Hoe naïef. Oh sorry, daar ga ik weer.
Hoe nobel bedoel ik natuurlijk, may the force be with you..
Ik ga vrijwel zeker naar de ‘Day of Examining the Data’, de contra-conferentie van The Heartland Institute, op 7 december in Parijs. Als je wilt kan ik een verslag schrijven (mits het inderdaad lukt om te gaan én om er te komen)
Om moedeloos van te worden, de Europese leiders en hun politiek. Bijna alles wat ze ondernemen mislukt. Totaal geen visie, zoals bleek tijdens het begin van de asiel crisis. Ook tijdens de Griekenland crisis, de klimaat hysterie crisis enz enz.
Het project Europa leek eerst zo veelbelovend, maar de verkeerde leiders werden er benoemd. Ik hoop dat deze leiders snel het veld zullen ruimen, wegens verregaande incompetentie, naïviteit en onnozelheid.
Europa wordt geregeerd door tweederangs politici die in een echte verkiezen nooit verkozen zouden worden. Via de EU worden ze op plaatsen geparachuteerd zonder dat er op ze gestemd is.
@Erik Inderdaad, een ‘europees project’ dat zijn grenzen zou kennen ( ) en werkbaar zou worden ingevoerd zou goed kunnen zijn. Maar het europees project werd in de hoofden van de EUlite een Europese droom die nu in werkelijkheid uitpakt als een nachtmerrie.