Oh god, de mediasukkels van het Dagblad van het Noorden willen ook meeblazen in het klimaatorkest. Maak het regionaal voelbaar jongens, wat er nu in Parijs gebeurt!

Oh god, de mediasukkels van het Dagblad van het Noorden willen ook meeblazen in het klimaatorkest. Maak het regionaal voelbaar jongens, wat er nu in Parijs gebeurt!

In deze Parijse tijden voel ik me net Hansje Brinker. Je steekt 1 vinger in een lek stuk dijk, en psssssss daar is het volgende al: nu voegt Wouter van der Heij van de Waddenvereniging zich bij het klimaatorkest van oude media. ‘de klimaatverandering’ eet alle platvis van het Wad, dankzij anderhalve graad klimaatkoorts die Van der Heij kreeg. Juist ja. Sinds de jaren ’80 vertienvoudigde de zeehondenpopulatie naar 8-10 duizend, en volgens Ecomare kan 1 zeehond wel 10 kilo platvis per dag op.

Maar nee, bij de Waddenvereniging zijn zeehonden vegetarisch, die laten platvis op het Wad ongemoeid. Het is daarom de vraatzuchtige klimaatverandering.

Je hebt deskundigen en deskundigen, denken wij dan.

Wouter van der Heij nam ik mee op onze vis-excursie op de TX 10 voor wetenschapsjournalisten op 22 mei dit jaar. Visserijbioloog Hans Polet van het ILVO had het sterkste verhaal, als echte wetenschapper en kreeg warm applaus.

Activist Van der Heij had veruit het zwakste verhaal. Hij lepelde van een blaadje half verstaanbaar wat eco-activistische ‘waarheden’ op uit de stal van de Piersma-rievjoet literatuur van een blaadje, en halverwege viel de boot al in slaap. Maar ik wilde toch zo’n activist mee, om van alle kanten het verhaal te laten horen. Hoor wederhoor.

Ik had de ijdele hoop dat hij met wat goodwill tot rede te brengen was, net als hun directeur Arjan Berkhuijsen. Maar helaas pindakaas, het blijven ideologisch blinde mensen die de natuur gebruiken voor hun fondsenwerving.

Sadder but wiser blijft er dan niets over te pleiten voor de uitroeiing van de milieubeweging met wortel en tak, zodat op de as van de oude beweging iets nieuws en beters mag opstaan.