Bron: Griffin Carpenter in Marine Policy ‘Landing the Blame: the influence of EU Member States on quota setting’
De studie van Griffin Carpenter die komend jaar verschijnt in Marine Policy ‘Landing the Blame: the influence of EU Member States on quota setting’ toont dat eindelijk, eindelijk, eindelijk, EU-lidstaten steeds meer vissen in overeenstemming met wetenschappelijk advies. Gemiddeld werd in volume nog maar 8 procent meer vis uit zee gehaald, dan wat wetenschappers van ICES hadden geadviseerd. In 2001 was dat nog meer dan 30 procent.
Negatieve uitzondering blijven de knoflooklanden met Spanje als aanvoerder. Die blijven stelselmatig tientallen procenten meer volume in vis boven het wetenschappelijk advies uit de plomp trekken.
Tachtig procent van alle quota-overschrijdingen betreft pelagische soorten als horsmakreel en blauwe wijting. En van kabeljauw, waarvan het ILVO overigens meldt voor de Zuidelijke Noordzee dat deze weer herstelt.
En qua binnenhalen van meer quota dan verantwoord, daar komt Nederland negatief uit de bus. Wij zijn dan ook Italië aan de Noordzee, met een waardeloze en anti-wetenschappelijke visserij-vertegenwoordiging die volgens het adagio ‘wie dan leeft die dan zorgt’ vooral zichzelf met subsidies verrijkt.
Quota zijn koehandel
Visserijbioloog Dolf Boddeke was jarenlang vanaf halverwege de jaren ’80 wetenschappelijk adviseur voor de STCF (visserijraad) van de Europese Commissie bij het vaststellen van quota. Dankzij het Gemeenschappelijk Visserijbeleid, was de quotaverdeling een koehandel van lidstaten, waarin zelden het wetenschappelijk advies werd opgevolgd. Je kunt Boddeke’s ervaringen daarmee lezen in zijn boek ‘De Wereld is een wonder’.
Boddeke’s ervaringen worden bevestigd in de studie van Carpenter. Hij schrijft dat ALS er al werd geluisterd naar visserijbiologen in Brussel in de jaren ’80 en ’90, dan was dit alleen wanneer de aanbevolen quota zo hoog waren, dat ook de koehandelaren per land weinig behoefte voelden er nog eens overheen te gaan.
Brussel is vooral goed in het bedenken van nieuw averechts beleid als de discardban. Maar kan beter strenger zijn op naleven visserijbiologisch advies
Noorwegen als niet-EU lidstaat beste visserij-jongetje uit Europese klas
Het gemeenschappelijk visserijbeleid van de EU maakte in 1983 een einde aan de Exclusieve Economische Zones van lidstaten, dus het nationale beslisrecht van naties 0ver hun territoriale wateren. Die EEZ’s waren juist ingesteld om de Tragedy of the Commons tegen te gaan wanneer de zee van ‘iedereen’ en dus van niemand is. Die tragedie ( door Garrett Hardin geformuleerd) betekent dat vrijheid voor iedereen op langere termijn ook iedereen ruïneert, omdat overschrijding van grenzen per individu op korte termijn loont.
Succesvol visserijbeleid vindt plaats in landen, waar je duidelijk kunt aanwijzen wie de boosdoener is. Zoals in Nieuw Zeeland.
Dolf Boddeke waarschuwt nu ook al jaren dat het quotum tong te hoog is gesteld. Tel daarbij het averechtse en anti-wetenschappelijke beleid van de aanlandplicht die per 2016 over de kottervisserij wordt uitgestort. En we kunnen ons opmaken voor de volgende ecologische EU-blunder.
Want denk je eens in. Je hebt sinds 1983 dat gemeenschappelijke visserijbeleid. En dat gaat dus al 3 decennia mis, vanuit visserijbiologisch perspectief bekeken. Dus wat doen NGO’s en bureaucraten in Brussel? Nog meer beleid verzinnen, in plaats van het enige doen dat zin heeft.
- Strenger zijn op het naleven van wetenschappelijk advies.
De Noren zijn daar bijvoorbeeld beter in, die bewaken hun wateren dan ook tegen EU-piraten. En goh, hoe toevallig: bij de Noren was tussen 2001 en 2015 slechts 7 procent quota-overschrijding ten opzichte van wetenschappelijk advies. Zij hebben een bloeiende kabeljauw-visserij. Vergelijk dat eens met de 46 procent overschrijding rond Spanje…. Op de Noordzee was de overschrijding gemiddeld 15 procent.
Conclusie: een NIET-EU-land is het beste visserij-jochie in de Europese klas. En het heeft geen zin om binnen de EU je aan wetenschap te houden, wanneer iedere lidstaat naar eigen goeddunken wetenschappelijk advies aan haar laars lapt. Dus krijg je ‘nou hunnie doen het ook, dus dan doe ik het ook’-koehandel, die visserijbestuurders helpt maar de opbrengst van vissers op langere termijn benadeelt.
Wie had dat Nooit Gedagt?
Treurig om te lezen, maar je slaat de spijker wel op de kop!
En dan is het lullige ook nog dat ze zich niet aan advies houden vanwege dat advies, maar omdat de vloten zo zijn gekrompen