Wolters Van Soest

Je zou het haast niet geloven, maar na de klimaattop in Parijs, die volgens velen een succes was en volgens anderen een grote flop, lijkt de klimaatscepsis salonfähig te worden. In de grootste krant van Nederland, de Telegraaf, schreef Harry van Gelder een artikel met koppen als: ‘Klimaatakkoord is boterzacht’, ‘Zonder verplichtingen uitstappen’, ‘Elke keer hetzelfde circus’. Hij wist daarin met chirurgische precisie de Achilleshiel van het verdrag bloot te leggen: het niet verbindend karakter daarvan en de uitstapclausule.

Daarnaast kwam ‘New Business Radio’ met een discussie tussen onze ‘eigen’ Theo Wolters en Jan Paul van Soest (zie afbeelding hierboven): Klimaatdebat: ‘Kunnen we rustig blijven slapen of niet?

Wat gaat er goed en fout in het klimaatdebat en hebben de sceptici een punt of niet?’ Jan Paul van Soest is een van de founding partners van De Gemeynt en schreef het boek, ‘De Twijfelbrigade’, waarin hij de klimaatsceptici analyseert. Theo Wolters is onafhankelijk blogger en ingenieur. Met stijgende verbazing aanschouwt hij het klimaatcircus. Volgens hem wijst niets erop dat de opwarming van de aarde veel sneller gaat dan voorheen. Hoe kunnen we gezamenlijk deze enorme discussie naar een hoger plan tillen?

Aldus de aankondiging.

De discussie werd geleid door Vincent Everts, die – in tegenstelling tot bijna alles wat ik eerder heb meegemaakt – een goed geïnformeerde indruk maakte, en op evenwichtige wijze goede kritische vragen aan beide discussianten stelde.

Beluister verder hier (vanaf 16.55).

Ook de tweede grootste krant van Nederland, het Algemeen Dagblad, kwam met een kritisch interview, getiteld, ‘De aarde kan best een paar graden warmer’, van Gerben van ’t Hof met milieueconoom Richard Tol, die aan de rapporten van het VN–klimaatpanel heeft meegeschreven:

Nederlanders hoeven niet wakker te liggen van de gevolgen van klimaatverandering, zegt de invloedrijke econoom en klimaatonderzoeker Richard Tol. ‘Het idee dat onze kleinkinderen gevaar lopen omdat de aarde opwarmt, is volslagen mesjogge.’

Er is sprake van massahysterie. Klimaatverandering is een heel complex onderwerp.

Richard Tol (1969, Hoorn) studeerde econometrie en promoveerde in 1997 in de klimaatwetenschap aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In 2007 won hij als lid van het ‘Intergovernmental Panel on Climate Change’ (IPCC) de Nobelprijs voor de Vrede. In 2013 weigerde hij het nieuwe klimaatrapport samen te vatten. Hij vond de conclusies van IPCC te negatief. Tol is hoogleraar economie aan de Universiteit van Sussex. Hij is getrouwd en heeft kinderen.

De wereld is in rep en roer over het klimaat maar u beweert dat klimaatverandering geen probleem vormt?

,,Er is geen enkele reden om aan te nemen dat klimaatverandering nou zo verschrikkelijk is. Tenzij je fondsen werft voor Greenpeace of een politicus bent die zich als redder van de mensheid presenteert. Dan heb je er baat bij om de boel te overdrijven. De realiteit is dat het klimaat nauwelijks invloed heeft op ons welzijn en onze welvaart. Er wonen gelukkige en rijke mensen in bloedheet Singapore maar ook in steenkoud Canada. Er zijn mensen ongelukkig en arm in bloedheet Kenia maar ook in steenkoud Mongolië. Klimaatverandering is ook niet het belangrijkste milieuprobleem. Vieze lucht veroorzaakt op dit moment grofweg 4 miljoen doden per jaar. Het VN-klimaatpanel IPCC stelt dat we aan het eind van deze eeuw maximaal een miljoen doden kunnen toeschrijven aan klimaatverandering. Dus een probleem dat over honderd jaar een miljoen doden veroorzaakt, is belangrijker dan een probleem dat nu miljoenen doden veroorzaakt? Volstrekte kolder.”

Het een na het andere warmterecord wordt gebroken. Poolijs smelt, de zeespiegel stijgt. Maar iedereen die zich daar zorgen om maakt, kletst dus uit zijn nek?

,,Er is sprake van massahysterie. Klimaatverandering is een heel complex onderwerp. Er wordt nog maar kort onderzoek naar gedaan. We weten een heleboel simpelweg niet. We weten wel dat er meer broeikasgassen in de atmosfeer zitten en dat het daardoor warmer wordt. Het IPCC, waar ik jaren heb meegeschreven aan de klimaatrapporten, gaat uit van een opwarming van maximaal een graad of 5. De opwarming tussen 06.00 uur ’s ochtends en 12.00 uur ’s middags is gemiddeld 8 graden. …

Het KNMI stelt dat het ‘code oranje voor het klimaat’ is.

,,De jongens en meisjes van het KNMI moeten doen waarvoor ze betaald worden: het weer voorspellen. Ze hebben nul expertise op het gebied van klimaatbeleid. Ze weten niets over energiebeleid en niets over economie en moeten dus hun mond houden. Nee, ik vind ook niet dat ik de onderhandelaars op de klimaattop in Parijs tekort doe. Er is niets verrassends uit die top gekomen. Er is geen enkel verband tussen de doelstellingen en het gevoerde klimaatbeleid. Wat dat betreft zijn deze klimaatafspraken net zoiets als de wereldvrede: Het zou goed zijn als die er is maar we gaan verder met vechten. Oftewel, met het gebruik van olie en gas. Het komt er in het klimaatakkoord op neer dat een parlement nu moet aangeven wat het in 2100 gaat doen. Dat heeft natuurlijk geen enkele betekenis en wat mij betreft kan het aantal klimaattoppen dan ook drastisch worden teruggeschroefd. …

Ik weet dat overheden liever niet horen dat de tienduizenden ambtenaren die zich met klimaatbeleid bezighouden overbodig zijn. En milieuorganisaties die zich bezig houden met het klimaat nemen het me niet in dank af als ik zeg dat ze zich beter op iets anders kunnen richten. …

Maakt u zich zorgen dat de toekomst van uw kinderen in gevaar is door klimaatverandering?

,,Geen moment. Ik wind me ook vreselijk op als ik mensen als Al Gore hoor zeggen dat hij zich zorgen maakt om de toekomst van zijn kleinkinderen. Compleet mesjogge. De beste schatting is dat de zeespiegel deze eeuw een halve meter stijgt. Dat is van de grond tot onze knieën. Nederland heeft het geld en de kennis om er iets tegen te doen. Het zijn de allerarmsten die door klimaatverandering worden getroffen. Het gaat om de kleinkinderen van de mensen in een land als Bangladesh, dat wel gevaar loopt door de zeespiegelstijging. Maar waarom zijn we plotseling bezorgd om de kleinkinderen van mensen die ons weinig kunnen schelen. Armoede is een groter probleem dan klimaatverandering.  Help je de armen door de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen of door de armoede te bestrijden? Een belangrijke vraag waarop nog niemand een duidelijk antwoord heeft.”

Lees verder hier.

Maar voor mij was toch de kers op de taart een wat eerdere impressie van de directeur van de Studium Generale van de TU Delft: Coen Vermeeren.

Onder de titel, ‘Is er reden voor klimaatoptimisme?’ schreef hij:

Nu zo’n beetje aan het einde van ons Studium Generale Klimaatprogramma, en nu ‘Parijs’ praktisch achter de rug, is het tijd om eens de balans op te maken.

Veel hebben we voorbij zien komen, en voor velen is het nu echt ‘vijf voor twaalf’ geweest, Maar wat mij persoonlijk is bijgebleven is de toenemend drammerige hoeveelheid negativiteit die wordt gegenereerd door de klimaatalarmisten (overigens geldt dat niet voor de keurige sprekers die wij voor/tegen hadden bij Studium Generale hoor). En dat parallel aan ridiculisering en soms zelfs demonisering van zogenaamde ‘ontkenners’. Climate Change ontkennen – eerder was dat nog Global Warming, maar dat was niet houdbaar omdat de planeet niet meer zo blijkt op te warmen – staat volgens sommigen inmiddels gelijk aan het ontkennen van de Holocaust en wordt binnenkort waarschijnlijk dan ook ook strafbaar….

Het debat is dus zwaar gepolariseerd en iedere zichzelf respecterende wetenschapper en politicus kan zich dus maar het beste verschuilen achter de consensus … Of is dat zo? Dat lijkt me namelijk heel erg gevaarlijk en het dwong mij om eens goed in de materie te duiken. Iets dat geen vanzelfsprekendheid is en onaangenaam bovendien, immers het is erg comfortabel om je aan te sluiten bij de consensuswetenschap. Daarmee blijf je namelijk met de meeste mensen bevriend, hou je je baan en hoef je geen ingewikkelde betogen te houden over de meest complexe wetenschap die er zo’n beetje bestaat: een vergelijking met iets teveel onbekenden…. modellen gebaseerd op iets te veel variabelen die weer gebaseerd zijn op iets te veel data verzameld en gemeten met iets te lastige meetmethoden over iets te korte tijdsperiodes… Ach, en je weet van computermodellen, onzin in – onzin uit.

We hebben getracht een gebalanceerd programma te maken bij Studium Generale met voor- en tegenstanders van de consensus. Dat is redelijk gelukt denken we, hoewel we erg vooringenomen waren met 18 voor – 2 tegen….

Maar zelfs dan kun je nog altijd kritiek krijgen natuurlijk – namelijk dat je 2 tegen hebt geprogrammeerd… Zelf schrok ik pas echt van twee studenten die ons onafhankelijk van elkaar mailden met de vraag waarom wij deze ‘klimaatontkenners’ een podium gaven om hun ‘onwetenschappelijke’ verhaal te komen doen… Hmmm, nou, euhm, we zitten op een universiteit, dus een inhoudelijk en oorbaar debat moet toch te allen tijde mogelijk zijn, zou je zeggen? Noodzakelijk zijn misschien zelfs….? Kennelijk niet…

Het betrof o.a. de lezing van Marcel Crok, iemand die in de afgelopen 10 jaar al vele duizenden uren studie heeft verricht inzake het klimaat, lezingen geeft voor politici en wetenschappers – het KNMI bijvoorbeeld, geen onbelangrijke speler in ons land – iemand die boeken schrijft, enfin dus niet iemand die gisteren uit het ei is gekropen en toevallig ook ‘een mening heeft’.

Wat bezielt een aankomend ingenieur om zo’n standpunt in te nemen? Op onze vraag – na hen vriendelijk voor hun mail te hebben bedankt – of ze die avond wilden komen om met dhr Crok in debat te gaan, werd verbazingwekkend genoeg ontkennend geantwoord. Men ‘ging niet in debat met onwetenschappelijke sprekers waarvan de mening afweek van die van de meerderheid van wetenschappers’… ‘Die komen altijd met zo’n stortvloed aan informatie dat er geen zinnig woord tegenin gebracht kan worden…’

Arme Einstein dacht ik nog en ik moest daarna meteen denken aan de pauselijke bul Ineffabili Deus uit 1854 … waarbij de toenmalige Paus, ongetwijfeld na zorgvuldig overleg met de curiekardinalen, de mannelijke intelligentsia van die dagen, ‘ontdekt’ had dat Maria onbevlekt ontvangen moest zijn geweest. Waarschijnlijk na bestudering van jaarringen van Ceders uit Libanon van 2000 jaar oud, of boringen in het ijs op de berg Ararat o.i.d.

Enfin, om hun moverende redenen was duidelijk dat dit de enige waarheid was.

Overigens wie vindt dat dit een slechte, stigmatiserende vergelijking is die nogal afleidt van de zaak, hij of zij kan niet slechter geïnformeerd zijn. De huidige Paus heeft zich met zijn laatste bul, Laudato Si, en zijn toespraak voor de VN dit jaar, uitdrukkelijk gemengd in de klimaatdiscussie, waarmee de oude religie (de RK kerk) en de nieuwe religie (volgens een toenemend aantal critici de ‘consensuswetenschap’) het voor het eerst sinds tijden weer eens roerend met elkaar eens zijn. Het kan verkeren. [Overigens ben ik naast wetenschapper ook nog steeds niet uitgeschreven als Katholiek, praat regelmatig met zowel wetenschappers als priesters en bisschoppen, dus mag ik best dergelijke vergelijkingen maken.]

Enfin, iemand die boven iedere verdenking staat, was de andere ‘denier’, – sommigen zeggen liever integere onafhankelijke denker – TUDelft hoogleraar Salomon Kroonenberg. Een heerlijke spreker, niet in de laatste plaats omdat hij met de meest fantastische voorbeelden komt die iedereen – wetenschapper of niet – kan begrijpen en aanvoelen, maar bovendien iemand met relativeringsvermogen en de nodige humor! Iemand ook die de tijdschalen wat ruimer neemt – hij is geoloog – om daarmee e.e.a. in perspectief te plaatsen.

Shockerend is zijn verhaal wel. Het impliceert namelijk niet minder dan dat de consensuswetenschap – u weet wel, het collectief aan tijdelijke waarheden die door een meerderheid van de wetenschappelijke meningdragers (kardinalen) wordt aangehangen en tot de ene absolute waarheid wordt bestempeld (onbevlekte ontvangenis – we vieren dat overigens op 8 december) en waar vervolgens continue door iedereen aan wordt gerefereerd (redelijk kritiekloos en zonder al teveel zelfstudie meestal – en uiteindelijk vergeten we waar het ook al weer vandaan kwam) en waar alle onderzoeksmiddelen aan worden toegekend (kaarsengeld) en die erg in de smaak valt bij nogal wat stakeholders (priesters, pausen en politici bijvoorbeeld) – er best een behoorlijk beetje naast zou kunnen zitten. [pun intended]. …

Aldus Coen Vermeeren.

Lee verder hier en bekijk de links (zéér de moeite waard!).

Kortom – een mooie Kerstgedachte – het begint er dus nu ècht op te lijken dat de toekomst aan de klimaatscepsis is. Ik kan me nu al verkneukelen over hoe de aanhangers van de menselijke broeikashypothese hun draai gaan maken.

Maar elk voordeel heb zijn nadeel. Wat is daarbij nog de rol van Climategate.nl? Maar daarom niet getreurd. Er blijft nog genoeg groene gekte over die ons soort sociale therapie onontbeerlijk maakt.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hierhier, hier, hier en hier.