Sommige dieren redden zich prima in Nederland, als mensen ze maar niet bij bosjes afknallen. De raaf (Corvus corax) is zo’n vogel, ster van de Germaanse mythologie waar de Duitse Middeleeuwse folkband Corvus corax naar is vernoemd (zie filmpje van live-concert)
Habitat H2330
Zo bezocht ik vandaag de Sahara, een stuifzandje tussen Den Ham (Foto Konijnenberg) en Ommen. De Sahara is een grote zandbak met vliegdennen waar de lokale bevolking haar hond uitlaat. Maar niet zomaar een zandbak, het is ook Habitattype 2330 volgens Natura 2000 waar allerlei deskundigen zich buigen over de juiste beschrijving en herstelstrategie.
Locale hondenuitlaat
Niet dat de locals zich hier aan storen. Midden in het stuifzand lag nog een achtergelaten zandschepje in een zandkuil waar kindjes hadden zitten spelen. Verder zie je het typische zit-genietbankje op afstand staan, waar de recreant of hondenbezitter er even het zijne van mag denken.
Een raaf heeft altijd lol in het vliegen, zo beweegt hij door de lucht
En dan plots hoor je het typische raaf-contactgeluid. ‘Orh Orh’ met nog wat gebabbel voor en na. Als je terugroept komt de raaf even kijken welke zwartgeklede gek daar op een raaf wil lijken. Later zie je twee raven speels door het luchtruim dartelen, alles dat raven doen heeft een extra dimensie die intelligentie meebrengt.
Raaf van dichtbij, een gigakraai met het extraatje dat intelligentie heet
Dat heb je dan dus ook in een overbezochte hondenuitlaat, die Sahara heet.
Hoi Rypke;lijkt me wel leuk om ook eens het grotere lid van de corvidae te zien. Normaal zijn het vooral de zwarte (bonte zie ik zelden) kraai,roek en uiteraard de kauw en ekster die ik oa in de weilanden tegen kom; en in de achtertuin ook wel gaaien.
Hoewel ik me sinds jaar en dag vooral bezig houd met de Nederlandse zoetwatervissen,raak ik de laatste tijd wel steeds meer geïnteresseerd in het gevogelte.
Toen er bv een ransuil zo’n 5 meter voor me zat (ik stond stil als een standbeeld) op een kromme hoepel betonijzer bekleed met klimop in de achtertuin,nadat ik ‘m in de schemer gestoord had met een net gegrepen prooi en hij in eerste instantie weg vloog,maar toch weer op het gekerm van de prooi was afgekomen en op het betonijzer ging zitten om zowel mij als de prooi in de gaten te houden;tja dan raak ik wel steeds meer geïnteresseerd.
Ik vind het echter soms wel lastig om bepaalde vogels op naam te brengen;bv buizerd/ruigpootbuizerd of afgelopen zomer toen er een bonte specht in de eik in onze achtertuin zat,ging ik uit van een juveniel grote (bijna formaat merel,rode kap boven op de kop,rode onderzijde),aangezien de middelste bonte toch wel zeldzamer schijnt te zijn en de kleine een stuk kleiner,maar wist het niet zeker.
Nog lastiger vind ik het als vogels in vlucht zijn; ik weet dan bv dat het een type valk is,maar welke vind ik lastig.
Vissoorten herken ik bv meestal onmiddellijk in helder water;alleen de kroeskarper of de daarop zeer gelijkende giebel wordt lastiger,omdat dan het aantal schubben langs de zijlijn geteld moet worden.
@Pascal, we delen de zelfde fascinatie, zelf wilde ik afgelopen jaren meer van vissoorten leren, de vogels zitten er al van jongs af in, inclusief de geluiden. Die ransuil-ervaring, dat is fantastisch, dan ben je even deelgenoot van het natuurdrama
De zwarte specht die je beschrijft was vast groter dan een merel. Ze maken het geluid van een melancholische fabrieksfluit
Zodra je iets ziet dat boeit wil je weten wat het is. Raven zie je het beste op de Hoge Veluwe, het geluid is onmiskenbaar en hun speelse vlucht is genieten
Je kunt bij valken aan de manier waarop ze vliegen zien welke het is. Een vliegende slechtvalk doet altijd vogels opstuiven in een soort baitball, net als een havik dat doet trouwens. Die valk en havik vliegen ook vergelijkbaar, strak door de lucht met stotende vleugelslagen
De ruigpootbuizerd is een vliegende hangjongere, hij hangt vaak lui in de lucht achterover, en is forser, verder zie je het aan de polsvlekken en staartbanden
Nog vele natuurervaringen gewenst, en deel ze met ons
@Rypke; bedankt voor de info mbt de vogels;ik zal er eens extra op letten en dan met name bij de roofvogels boven en in de weilanden.
Het valt me trouwens vooral op dat ik buizerds de laatste tijd meer in slootbermen zie zitten dan op paaltjes. Zou dat iets te maken hebben met een overvloed aan muizen of deden ze dat altijd al? Ik kon er niks over vinden in het vogelboek dat ik heb.
Wat betreft de vissen; die fascinatie heb ik sinds de late jaren ’70 ,toen ik als klein jochie en m’n broer getuige waren van de vangst een brasem door m’n vader; jaren later kwam hij ook wel eens met een snoek en baarzen thuis, om op te eten.
Begin jaren ’80 ontdekte ik een paradijselijke visbiotoop achter het huis van m’n oma,met meer riet dan water,waar ik brasems,rietvoorns zag en eens een tegen de bodem liggende snoek heb geprobeerd tot bewegen te dwingen door steentjes te gooien (daar heb ik trouwens ooit -plat op m’n buik sluipenderwijs- ook een groene kikker met de blote hand weten te vangen!).
Ik ging me aldus in m’n middelbare schooltijd steeds meer verdiepen in de vissoorten;er was toen niet veel lectuur over te krijgen bij de bibliotheken/boekenzaken,maar wat er was,las ik.
In die periode had ik op een gegeven moment ook een jonge zeelt weten te bemachtigen uit een muskusrattenval en die zeelt hield ik in een grote bak achter huis,compleet met waterplanten en dergelijke en later had ik ook een andere grotere bak erbij met een kleine snoek erin;ook afkomstig uit zo’n val.
En het werd ook des te fascinerender toen ik oa bij het vissen (en bij andere hengelaars ook) de minder bekende vissoorten in real life zag,zoals bv bittervoorn,kroeskarper,riviergrondel,enz.
En nog steeds wordt ik nog wel eens verrast. Een tijd geleden kwam m’n collega eens aanzetten met een foto van een “vreemde vis” die hij ergens begin 2015 had gevangen bij Workum,tijdens het baarsvissen en of ik die kon identificeren.
Ik zag tot m’n verbazing dat het een echte kwabaal was! Volgens de recent uitgekomen “Fryske fiskatlas” wordt deze enigste zoetwatersoort onder de kabeljauwachtigen in Friesland als verdwenen beschouwd,met een in het Heegermeer in 2012 door een beroepsvisser gevangen exemplaar als laatst bekend exemplaar.
Ik zal m’n bijzondere natuurervaringen zeker blijven posten. Een belangrijke reden waarom ik deze site vaak bezoek,zijn jouw blogs over van alles in de natuur.
Jij ook nog vele natuurervaringen gewenst!