Zo rond het begin van deze eeuw placht ik de snel opkomende internetforums te frequenteren met mammoeten en gebroken hockeysticks met de boodschap dat er van de klimaatwetenschap weinig deugde. Tot mijn verrassing bleek ik een zeer slecht mens te zijn die onze toekomst verkwanselde, wellicht voor dertig zilverlingen, overgoten met olie of zo.

Deze ervaringen noopten me om uit te zoeken hoe dat nu toch kon, het groeiende wederzijdse onbegrip. Al snuffelend op het internet stuitte ik stomtoevallig al vroeg op het begrip “groepsdenken” en al na enige regels te hebben verslonden, bekroop me een heel sterk eureka–gevoel. Later werd de analyse aangescherpt met de wisselwerking met “morale paniek”, als hoofdmechanisme, de angstgenerator, voor de klimaathype, versterkt door het groepsdenk–mechanisme. Tot mijn genoegen zie ik dat anderen dit ook al hadden ontdekt hier. We weten nu dus hoe het zit waarom ….

“…de overstelpende ‘mindguard’–activiteiten het voor velen onmogelijk maakt om ook maar te kunnen denken dat klimaatcritici ook maar gewone mensen zijn, die handelen uit eerlijke overtuiging en niet uit eigenbelang.”

Als we nu naar bepaalde blogs kijken zoals dit, waar men zo vriendelijk is om hardop te denken, dan ziet men al gauw hoe griezelig nauwkeurig die conclusie is.

Wat doen we nu met deze kennis? Eh, niets vrees ik. Helemaal niets. In plaats van enig begrip op de brengen voor het gedachtegoed van de slachtoffers van groepsdenken, zijn wij van toorn vervuld en zenden hen henen; we kunnen ze missen als kiespijn. Wat zijn we dus aan het doen? Precies, groepsdenken.

Lees het maar eens door, dat zijn wij ook, het geldt net zozeer voor ons. Als penitentie drie keer cargo cult science lezen.

Als er dus eens een “trol” op bezoek komt die met dezelfde Nederlandse taal toch een heel andere taal spreekt, dan ware het aan te bevelen om te beseffen hoe zijn geest werkt en daar geduldig op te reageren met fluwelen handschoenen. Alleen dan is het mogelijk om openingen te vinden in zijn groepspantser.

Met de vorige bezoeker zou dat wellicht mogelijk geweest zijn. Men kan in dat blog lezen, met welk doel hij hier op bezoek kwam. Hij wilde begrijpen wat er hier gebeurde. Dat hadden we met wat geduld kunnen uitleggen, meer dan voldoende munitie daarvoor. In plaats daarvan hebben zijn ervaringen hier hem dubbel en dwars ervan overtuigd dat klimaatsceptici inderdaad domme misdadigers zijn, nee we zijn een psychiatrische instelling.

De take home message is dus: bedenk dat je zo maar ongemerkt aan het groepsdenken bent en dat dat polariserend werkt op de groepsdenkers in de andere groep. We moeten precies de andere kant op. Als je op je rechterwang geslagen wordt, keer dan ook je linkerwang toe.