Het standaardbeeld van de FAO: vanaf jaren ’90 vangsten constant in volume. Data zijn onbetrouwbaar, maar het beste dat tot nu toe beschikbaar is
Vis-alarmist Daniel Pauly en zijn door Pew gefinancierde zeereservaat-lobby Sea Around Us verzinnen steeds data waar er geen zijn, om zo een gewenste boodschap te construeren. Ook zijn laatste claim to fame tegen FAO-visserijstatistieken dat voormalige kwaliteitskrant NRC klakkeloos overpent is een typisch voorbeeld, zo tonen we hier. De ingezonden brief in Nature Communications toont nergens hoe ze hun beweringen staven. Pauly lijkt critici expres het bos in te willen sturen. Hij blijkt bij controle dan ook geen fatsoenlijke wetenschap te bedrijven. Zelfs Amerikaanse natuurclubs als the Nature Conservancy (waar Maria Damanaki nu werkt) distantieren zich al van Pauly.
De meeste visbestanden worden volledig benut. De claim onder deze grafiek is niet geheel juist: ongeveer 66 procent van visbestanden is volledig benut of overbenut en in de richting van herstel. Dat wil nog niet zeggen: binnen veilige grenzen.
De FAO zou nu fout zitten, bewijs maar dat het niet zo is
Pauly’s nieuwste Claim to Fame met ‘The Sea Around Us’ draait om het bewijzen dat de FAO-visserijstatistieken minder betrouwbaar zijn, dan zijn eigen historisch revisionisme. Het algemene beeld sinds de jaren ’90 van de FAO is dat vangsten tot die tijd stegen en daarna constant bleven. Sinds de jaren ’90 met haar forse overbevissing zijn vele landen visserijmaatregelen gaan nemen. Zelfs in de EU buiten de knoflooklanden is daarom sprake van steeds minder overbevissing. Zo’n boodschap kun je geen negatieve campagne mee voeren.
Wat is Pauly’s opzichtige truc: je krikt de vangstpiek in de jaren ’90 op, en drukt de vangst in je eindjaar 2010 omlaag. Plots zie je een achteruitgang in vangsten waar deze mondiale vangst eerder volgens FAO constant was. Vervolgens roep je ‘it’s worse than we thought’ en haal je de wereldmedia.
IN zijn Nature Communications-publicatie zoek je tevergeefs naar de wijze waarop Pauly zijn data fabriceerde. Data die de FAO-statistieken zouden weerleggen. Daarvoor moet je in de referenties terecht bij 2 eigen studies die uitleg geven.
Wie Pauly wil controleren wordt het bos in gestuurd op een algemene website
Pauly is een fraudeur
De ingezonden brief in Nature Communications verwijst naar 2 studies van Pauly en Zeller. Deze studie uit 1997 (niet pierrievjoet voor zover ik zie), en deze studie gericht op kleinschalige visserijtjes in Polynesie. Die studie verwijst voor uitleg van hun methode weer naar hun algemene campagne-website, waar je ook niet wijzer wordt. Om een lang verhaal kort te maken, bedenken Pauly en Zeller een manier om data te verzinnen waar ze er niet zijn. Data gebaseerd op zoveel mogelijk uiteenlopende bronnen van dusdanig wisselende kwaliteit dat je ze als fatsoenlijk wetenschapper niet zou kunnen gebruiken. En dat geven ze ook toe:
We developed a seventh step to address and express uncertainty in our reconstructions. However, given the very inconsistent nature of data and information sources (as well as assumptions) that form the basis of all catch data reconstructions, we did not find it appropriate to estimate/apply standard measures of uncertainty to our anchor point values (such as sample variances). Instead, the method we developed is based on scoring the level of uncertainty in data sources, assumptions and methods used in each case, by time period and fishing sector. This method, based on multiple independent scoring of each reconstruction, uses criteria inspired by the Intergovernmental Panel on Climate Change (Mastrandrea et al. 2010) and requires, for each reconstruction, that its underlying data and assumptions be reviewed independently by several experienced scientists (de vrienden van Pauly)
- Wij moeten ze maar geloven, hun ‘expert opinion‘. Een wonderlijke data-mix die varieert van interviews met bejaarde vissers tot vergeelde visserijverslagen mixen tot 1 parameter. En die zonder onzekerheidsmarge presenteren als correctie op de FAO. Dat is geen wetenschap maar fraude.
Dat er vanalles mankeert aan visserijstatistieken- gebaseerd op aanlandingsdata- is geen geheim. Daarom willen visserijbiologen ook liever dat je de grootte van visbestanden baseert op Spawning Stock Biomass die met wetenschappelijke surveys is bepaald. Maar iemand die zich ontslaat van onzekerheidsmarges, en tegelijk claimt dat de FAO niet deugt. Om vervolgens een gewenste boodschap uit te dragen, zich baserend op ‘honderden wetenschappers, tientallen jaren onderzoek’ en andere voor leken/linkse journalisten imponerend klinkende getallen….
Die heeft niet als eerste doel om kennis te vermeerderen (wetenschap) maar om campagne te bedrijven met de autoriteit van wetenschap.
Kijk, zo weerleggen de Schotten campagne-onzin, gewoon met nuchtere feiten.
De zee is leeg in 2050!!!
Kent u nog ‘de zee is leeg in 2048’-claim nog? De favoriete campagne-slogan van campagnekapitalisten? Dat waseen uit zijn verband gerukte bijzin uit de studie van Boris Worm in 2006, gefinancierd door Pew, die tot kop van het begeleidende persbericht werd gelanceerd. Onder visserijbiologen was zoveel kritiek op deze ongefundeerde bewering dat Worm samen met visserijbioloog Ray Hilborn in 2009 een meer wetenschappelijk beeld construeerde in Science: Rebuilding Global Fisheries met een aanmerkelijk genuanceerder boodschap.
Het is bij milieuactivisten gewoon om alle volledig benutte visbestanden ook te scharen onder ‘overbevist’, zo demonstreert Fishing for the Truth (de visserij-industrie) correct. Wat deze website van de Schotse visserij hier doet, is wat ook in Nederland zou moeten gebeuren. Als er anti-wetenschap in media wordt verkocht dit corrigeren op basis van data. Dus niet met valse counter-PR. Want dan bijt je jezelf maar in de voet. Je moet dat doen zoals ik hier.. De waarheid biedt voldoende nuance.
Nu zal het huisblad van vissers, de Visserijnieuws Pauly’s bericht wel integraal in de kolommen laten doorlopen. Maar de boodschap van Pauly is oud nieuws, vorig jaar in Nature al becommentarieerd door visserijbioloog Ray Hilborn:
Hilborn has little faith in the numbers produced by the Sea Around Us. “They end up just using someone’s opinion,” he says. “I think they’re just pissing in the wind.”
Fishing Down the Foodweb en Pew Charitable Trust
Eerder verzon Pauly het door Trevor Branch in Nature in 2010 geslachte ‘Fishing Down the Foodweb’-concept: het idee dat vissen hoger in de voedselketen meer geld zouden opleveren dan lager in de keten. En dat vissers eerst alle vis hoger in de keten wegvangen om dan steeds lager in de keten te vissen. Tot er enkel kwalletjes overblijven. Milieuactivisten, media als NRC Damesblad en ecologen zijn gek op dat soort verhaaltjes, omdat zij de zelfde elitaire wereldvisie delen. Het Plebs moet van Onze Planeet afblijven. Maar zoals ook the Nature Conservancy vaststelt met de visserijbiologie:
the widespread notion that fishermen generally sequentially deplete food webs (Pauly et al. 1998) — starting with the predators and working their way down — is simply not supported by data.
- Punt van informatie: vaak leveren schaaldieren en garnalen lager in de keten juist veel meer op dan roofvis hoger in de keten. Dat kan iedere visconsument in de lokale super controleren. Noordzee-garnalen kosten meer dan hun belangrijkste predator, de kabeljauw. Dus met boerenlogica kun je Pauly al van kanttekeningen voorzien.
Amerikaanse filantropen steken miljoenen euro’s in beinvloeden Europees visserijbeleid (Bron Blue Charity Business). De Oak Foundation sponsort ook Stichting de Noordzee en MSC. Oak Foundation financiert ook de European Climate Foundation
Pauly is slim, maar niet bewonderenswaardig
Maar Pauly is Gekke Gerrit niet. Zijn strategie is steeds om de bewijslast naar de tegenpartij te verleggen, met het voorzorgprincipe in de hand (Een planetaire ramp dreigt, tenzij). Bewijs maar eens dat ik geen gelijk heb. Pauly kleedt zijn verhaal in met allerlei op het eerste gezicht betrouwbaar ogende databewerkingen, waar de tegenpartij zich op moet stukkauwen. Je moet diep graven in rapporten.
Omdat redacties van wetenschapsbladen als Science en Nature zijn zelfde elitaire ‘Welt-anschauung’ delen (Plebs blijf af van Onze Planeet), krijgt Pauly steevast publicatieruimte, zoals Hilborn tot zijn spijt vaststelde. Het duurt vervolgens jaren voor echte wetenschappers zijn verhalen hebben weerlegd in die zelfde bladen.
Bij media met de zelfde elitaire wereldvisie als Pauly (Het Plebs moet van Onze Planeet afblijven), gaat de boodschap er kritiekloos in. Een beroep op academische autoriteit is bij NRC voldoende, Ons Soort Mensen heeft het monopolie op juistheid
Ondertussen is de indruk in media al gewekt dat er iets goed mis is. En daar is het Pauly en zijn sponsor (the Pew Charitable Trust, sponsor van milieuclubs) om te doen. Want het alarm verschijnt wel mondiaal in media. Journalisten verlekkeren zich nu eenmaal graag aan ongefundeerde groene rampentaal in chocoladekoppen, en ze kunnen zich verschuilen achter autoriteit: het stond immers in Saaiens of Neetjur. Bij zelfbenoemde kwaliteitsmedia als NRC Damesblad wordt de boodschap ‘de zee is leeg’ hooguit omgezet tot ‘de zee is enigszins leeg’. Maar de weerlegging daarvan krijgt geen aandacht.
(ONTHULLEND) ONDERZOEKSJOURNALISTIEK OVER NATUUR, MILIEU, WETENSCHAP, ENERGIE & ECONOMIE
Het gaat er veel ngo’s om zoveel mogelijk reuring te veroorzaken in de media en onze politiek laat graag de oren hangen naar het verontruste volk, zeker als ze een Greenpeace verleden hebben en een beetje GroenLinkse politiek willen bedrijven, het voor Marianne Thieme ook en beetje gezellig willen maken. Per slot van rekening hebben we wisselende meerderheden nodig.