Het klimaat verandert altijd, maar er is niets zo stabiel als het debat over klimaatverandering. De Verenigde Naties en globaliserings-instituten framen dat debat al een kwart eeuw op exact de zelfde wijze. Dat kun je opmaken uit de conclusies die UNEP -adviseur Michael Grubb trekt in 1990 uit het eerste IPCC-rapport waar hij zelf bij betrokken was. De UNEP is het milieubureau van de Verenigde Naties dat werd opgericht door de godfather van groene globalisering: Maurice Strong.
Doe met ons mee, het is CO2
In ‘Energy Policies and the Greenhouse Effect’ in 1990 noemt Grubb de basistheorie -dat de aarde moet blijven opwarmen door meer CO2- ‘unchallengable‘. De klimaatwetenschap met haar klimaatmodellen plaatste zichzelf dus direct buiten het domein van wetenschap volgens de definitie van Karl Popper: dat deze falsifieerbaar moet zijn.
Ook werd meteen de wetenschappelijke oppositie gemarginaliseerd. De tot mainstream verkozen wetenschapselite die vanaf 1988 aan het IPCC mag meedoen steunt ingrijpend CO2-beleid- aldus Grubb. Er zijn volgens Grubb hooguit ‘a few scientists‘ die betwijfelen of CO2 wel zo ingrijpend werkt op het klimaat, als dat de klimaatmodelleerders van het IPCC aannemen.
Vanuit die constatering springt Grubb direct naar het retorische argument van het voorzorgprincipe (blz 10):
In changing the planet without fully understanding the consequences, humanity is clearly running a degree of risk: even if the known impacts were negligible, with only one planet on which to experiment uncertainty argues in favour of caution rather than continued and accelerating changes. Furthermore, the time delays involved in the climate system, and in modifying patterns of greenhouse emissions, mean that the world is already committed to significant changes decades beyond any decisions tot do something about them, thus compounding the risks.
Laten we die zevenmijlslaars-redenering even rustig nalopen. De door John Tyndall 150 jaar geleden in het laboratorium vastgestelde fysische eigenschappen van het CO2-molecuul zijn inderdaad basale natuurkunde. Onweerlegbaar als het biologische feit dat meer CO2 dan ‘vroeger’ de aarde helpt vergroenen. Maar op basis daarvan beweren dat krakende klimaatmodellen DUS onweerlegbaar zijn….fiew
..met groene technocraten aan het roer zal alles goed komen…
Veiligheidsklep voor CO2-retorica: natuurlijke variatie
Vervolgens filosofeert Grubb met het IPCC over de vraag wat volledige kennis inhoudt. Omdat hij met niet-falcificeerbare wetenschap in de hand voor globale transformatie wil kunnen pleiten, en de tegenstand als anti-wetenschap van de hand wil doen:
The IPCC warned that- even if all the modelling studies are accurate- and recent events are related to the greenhouse effect- it will be at least an other decade (dus tot het jaar 2000….)before it is possible to be certain of the fact because of the range of natural variability.‘
Goh, waar kennen we exact dat zelfde argument een kwart eeuw later ook maar weer van, nadat opwarming al vanaf rond jaar 2000 achter blijft bij model-voorspellingen. De zogenaamde ‘hiatus’ waarbij men uiteenlopende opvattingen heeft over het exacte startjaar in de wetenschappelijke literatuur (31 publicaties). De helft daarvan plaatst de start tussen 1998 en 2000, de rest daarna.
- Het argument was in 1990 gelijk aan nu: Als we de falsificatie maar ver genoeg de toekomst in schuiven, krijgen we vanzelf gelijk. In de tussentijd moet de wereldeconomie gereorganiseerd, met energiebeleid als basis van alle transacties. Dat is exact het doel van het in 1933 opgerichte Technocracy Inc, dat de economie wil reorganiseren. En wie ons tegenspreekt is ontkenner van de wetenschap, complotdenker, klimaat-scepticus, gek, gefrustreerd huhuhuhuhuh enzovoort.
- Het doel van internationaal klimaatbeleid stond dus al vast in 1990, toen aardopwarming nog maar 10 jaar weer was opgeveerd na de afkoeling in de jaren ’50-’70.
…klinkt herkenbaar, die definitie?
…until hell freezes over
Dat doel- de wereldeconomie reorganiseren, niet op prijs maar energie- zal vaststaan until hell freezes over, met beroep op het voorzorgprincipe: angst voor het onbekende. Het World Economic Forum, mede door Maurice Strong opgericht, roept via Johan Rockstrom alvast op tot autoritair ingrijpen. Slaap rustig verder/babbel rustig door over ‘het klimaat’.
Sterk leiderschap, eufemisme voor minder inspraak
“Het klimaat verandert altijd, maar er is niets zo stabiel als het debat over klimaatverandering.” Wat een geweldige one liner! Hoe langer ik erover nadenk hoe meer ik besef dat het de kern vormt van het klimaatdebat. Mijn complimenten voor deze one-liner en wat mij betreft één die je niet vaak genoeg kunt/moet gaan inzetten!
Ach ja gewoon toch doorgaan met het verdacht maken van de IPCC en het ongefundeerd twijfel zaaien over zaken die gewoon spijkerhard vast staan. Erg nuttig.
http://climate.nasa.gov/
Er is gegronde twijfel over de grootte van de actuele anthropogene bijdrage en de voorspelling voor het jaar 2100 is sowieso waardeloos omdat de afgelegde weg daartoe vrijwel onbekend is.
@Joris, je blijft maar bewust of onbewust het punt missen om in je zelfde plaatgroef te blijven hangen, terwijl je weet dat ik tot op zekere hoogte met werkgroep 1 meega, al was het maar omdat het betrouwbaarder oogt dan de internet-echoput van wouldbe-galileo’s, die in mijn optiek in de zelfde val tuinen
.. dat is het punt dus niet; probeer eens uit je plaatgroef te komen, maar ik weet al bijvoorbaat, dat lukt je niet.
Probeer dus on topic te reageren, en als je de topic niet wilt herkennen: reageer dan niet
ja, laten we het is ergens anders over gaan hebben.
Dat klimaatverhaal geloof ik zo onderhand wel of juist niet.
’t net zo iets geworden als het eeuwige verhaal over gluten of geen gluten in het eten .
En wie werkelijk nog het blinde paard wil uithangen door wat ‘nee het is geen Co2’ te babbelen zonder enig wetenschappelijk gezag: zie ook het (mede door Maurice Strong opgerichte) World Economic Forum, waar men net als in de Telegraaf van afgelopen week pleit voor de technocratische machtsgreep via de Vierde Industriële Revolutie, wat de Telegraaf ‘economie 4.0’ noemdse
http://www.weforum.org/agenda/2016/01/revolution-warming-planet
Ik blijf erop hameren: Als je geen wetenschappelijke kritiek laat horen, walsen de cultuur-alarmisten over je heen.
En ik blijf er op hameren: zolang je in de door hen als belangrijk geagendeerde details meegaat zonder de diepere laag aan te boren, speel je hun spel en kun je alleen maar verliezen. Zowieso heeft gesprek met dat kamp geen enkele zin, ze waren immers toch al nooit in wetenschap geinteresseerd.
Er komen toch wel barstjes in het groene (K)amp, zelfs de NOS deed verslag van een experiment in Petten met Thorium en een korte toelichting hoe een thoriumreactor werkte. Toch mocht een groene rakker nog even een weerwoord geven dat het 20 tot 30 jaar zou duren voordat deze technologie beschikbaar is en zolang kunnen we echt niet wachten.
Wie de energiebronnen beheert die heeft de macht. Vroeger was dat landbezit.
Daar hoort een feodaal stelsel bij.
De milieubewegingen zijn tegen elke energiebron die goedkoop en overvloedig is.
Reden moet zijn dat gebrek de gewenste totalitaire, centraal geleide samenleving oplevert.
Daarom ook de inzet op huishoudens, nadruk op mentaliteitsverandering en het afgeven op de consumentenmaatschappij. Smart grids en slimme energiemeters vergroten de greep van een overheid op het privéleven. Trap er niet in.
Enge griezels zijn het.
Hopelijk gaan steeds meer mensen dit inzien en komen ze – voordat het te laat is – hiertegen in verzet
Te snel op enter gedrukt
Ik erger mij dan ook haast groen een geel aan het feit, dat de regering van ons eigen kikkerlandje maar bijvoorbeeld ook die van Duitsland zijn moderne en relatief schone kolencentrales wil gaan sluiten (Kohlenausstieg) .
Dit terwijl je die moderne technologie juist open zou moeten houden en die technologie naar landen als India en China zou moeten brengen. Daar dus daar naar toe waar de techniek – en dat klinkt arrogant – nog zo achter loopt.
De stelling dat IPCC WG1 correct temperatuur meetseries presenteert kan ik, met voorbehoud van kritiek op de meetwijzen en aggregatiemethoden volgen, echter dan houdt het echt op voor mij. Alles wat daarna door de opvolgende WerkGroepen van IPCC wordt geconcludeerd en geadviseerd aan de VN is verzonnen en primair politiek ideologisch ondersteunend de Kyoto-protocol-industrie.
Rypke, interessant zo’n aanzet tot een discussie over het klimaatdebat. Ik maak wel eens onderscheid in de volgende niveaus:
– de wetenschap als zodanig;
– de wijze waarop IPCC die beoordeelt en weegt;
– de manier waarop de urgenda’s (minderheidsgroepering) vervolgens met IPCC aan de haal gaan.
Ik ben, net als jij, geneigd om WG1 te accepteren, ondanks de warme bias die er ongetwijfeld in zit. De belangrijkste ruimte voor (maatschappelijk) debat zit in WG2 en WG3. Die discussie over risico,beleid en maatregelen is bij lange na niet gesettled. De urgenda’s van deze wereld vinden IPCC evenwel veel te voorzichtig, niet alarmistisch genoeg. Zij hebben hun eigen verhaal, en doen daarbij – ontrecht – een beroep op de mainstream wetenschap. Bijvoorbeeld die 1,5/2 ᵒC drempel voor ‘dangerous warming’ (komt niet uit de koker van IPCC).
Als wij vinden dat het klimaat/energiebeleid niet deugt, dan moet je het ‘neutrale’ politiek/maatschappelijk middenveld overtuigen door aan te tonen dat de urgenda’s de mainstream wetenschap niet serieus nemen. Wat je in ieder geval niet moet doen, is de wetenschap als zélf in twijfel trekken. Ofwel: omarm de mainstream wetenschap en richt je pijlen op de visie van de urgenda’s.
@Bert Amesz: Ik deel je opvatting dat het onzin is om vanaf een hoekje van internet CO2-Nee te roepen terwijl je nooit iets fatsoenlijks in de reguliere literatuur publiceerde. En mooi dat je ziet hoe de Urgenda/Greenpeace-liga met klimaat aan de haal gaat. Ik moet de eerste reguliere wetenschapper nog horen die zich daar publiekelijk tegen uitspreekt. Tot die tijd vind ik dat dus een misplaatst punt. Het is niet mijn taak om Urgenda te bestrijden, dat moeten reguliere wetenschappers doen.
In mijn 4 puntjes spraakverwarring over klimaat geef ik al de 4 basisniveaus waarmee je het debat ingaat 1. wetenschappelijk debat, 2. economische debat. 3. risicoperceptie/levensbeschouwing, en 4. politiek: overheid of eigen initiatief (top down versus bottom up)
Maar ik ga verder niet in je – overigens goed bedoelde -opzet mee omdat ik hier al aantoon dat het IPCC vooral een symboolfunctie had: het moest reeds voorgenomen beleid van rechtvaardiging voorzien, de uitkomsten konden maar 1 kant op. Roger Pielke Jr maakt een vergelijkbaar punt in The Climate Fix, tav de inzet op enkel mitigatie ipv adaptatie. Op dat punt is alles dat gezegd moest worden al gezegd, maar men doet daar niets mee. De hele zaak is op een vooropgezette conclusie gebouwd, waarbij werkgroep 2 en 3 alles van wg 1 bijvoorbaat als gegeven nemen. En WG1 hoeft alleen maar te bevestigen dat CO2 het probleem is.
-met wat koudegrond-psychologie durf ik zelfs te speculeren: men koos expres voor zo dik mogelijke boeken, omdat men weet dat toch niemand in de journalistiek/politiek die leest. Wanneer ik vervolgens WEL werkgroep 1 doorvlooi, kom ik allerlei nuance, haken en ogen, onzekerheden tegen die er bij de samenvatting niet meer in zitten. Alsof ten diepste de wetenschap er bij IPCC ook niet toe doet, het gaat er om dat die Summary for Policymakers dramatisch klinkt, om je met een kluitje het werkgroep 1-riet in te sturen.
Verder heb ik minachting voor een grote kluit van wat zich wetenschappers noemt. Veel academici zijn maatschappelijk nutteloze fondsensnuivers, baantjezitters. Vanuit die eenvoudige koudegrond-psychologie is vervolgens makkelijk te verklaren waarom het academisch circuit zo eenvoudig met dit verhaal meelift, met werkgroep 2 en 3 had ook nog wel een werkgroep 4 gevuld kunnen worden aan klimaatspeculatie. Er zijn de laatste halve eeuw veel te veel academici van matige kwaliteit, die allen aan de bak moeten.
Klimaat is dan een geschenk uit de hemel. Dus ik hoef niet ingekapseld in een gespreksgroep die business as usuall moet legitimeren. Het is oorlog en de inzet is de vrijheid van het individu zelf te beslissen en zijn prioriteiten te kiezen.
Voor mij blijft de klimaatdiscussie beperkt tot de vraag of het lekker weer is of kutweer. Vandaag is het kutweer. Maar morgen is het hopelijk weer zonnig met wat buien, zodat ik weer mooie foto’s kan maken. De rest doet er niet toe. En ik ben niet zo stompzinnig om mij nu te verdedigen over aerosolen, forcings, tienden van graden en andere flauwekul die er voor een mensenleven in het geheel niet toe doet, Tenzij je salaris en prestige er vanaf hangt ter academie.
Let op het nuanceverschil; ik zeg NIET, ik herhaal ik zeg NIET; het bestaat niet, ik accepteer gewoon de gangbare wetenschap. Ik hoef niet de Galileo in mezelf te ontdekken die gaat beweren dat de hele klimaatwetenschap er naast zit. Al valt een goed punt te maken dat het niet fasifieerbare pseudowetenschap is. Ik zeg vooral dat de prioriteiten van die wetenschap mij volkomen koud laten, ik heb wel wat beters te doen en zie andere risico’s voor onze maatschappij die klimaat ver overtreffen.
Ik stap dus in vanuit puntje 3, levensbeschouwing en risicoperceptie: die is laag, omdat bij puntje 1 meer bewijs is voor lagere dan hoge klimaatgevoeligheid, je hebt dus bij puntje 2 een fatsoenlijke kostenbaten-analyse te geven voor je de hele wereldeconomie op zijn kop zet, en op puntje 3 het waarom daarvan te beantwoorden, en via puntje 4 waarom staatsingrijpen daarvoor nodig is. En omdat ik als christen/humanist (puntje 3) vind dat het manipuleren van het wereldtoneel via klimaatbeleid wel een erg omslachtige manier is om gelukkig te worden.
Je kunt ook gewoon een lekker drankje nemen in goed gezelschap, en dat kan ook als het een graadje warmer is. Sterker nog, dat gaat dan nog beter. Iedereen die het debat ingewikkelder en wetenschapperiger wil maken is in mijn optiek verdacht: die doet dat enkel vanuit retorisch perspectief, om zo de discussie in zijn eigen machtsdomein te trekken. Er is sinds het schoolplein vroeger niets veranderd in het intermenselijk sociaal verkeer, alleen het proza is aangepast.
@Rypke,
Inderdaad, IPCC werd met een vooropgezet doel in het leven geroepen: “risks of human-induced climate change”. Tja, dan kun je na 30 jaar klimaatonderzoek moeilijk met de boodschap komen dat het bij nader inzien eigenlijk wel meevalt. Je hebt gelijk: de – politiek geladen – SPM is dan aanzienlijk alarmistischer dan op grond van de deelrapporten verwacht mag worden. Dat geldt niet alleen voor WG1, maar ook voor WG2.
Voorbeeld. Urgenda/Greenpeace schreeuwen dat ons ecosysteem naar de knoppen gaat bij een beetje opwarming. Stringente emissiereductie dus. Maar in WG2 geeft IPCC een genuanceerder beeld. Weliswaar heeft opwarming een effect, maar – zo voegt men toe – habitatvernietiging door verstedelijking, landbouw en vervuiling is en blijft veruit de grootste boosdoener tot het jaar 2100, zelfs bij 4C stijging. Nuance, dus. Mitigatie is dan niet meer dan een druppel op de gloeiende plaat. In de SPM is die relativering ver te zoeken zet de politiek daarmee op het verkeerde been, en de urgenda’s gaan er mee aan de haal. En dat doen ze – helaas – verduiveld goed.
Je punten 1 t/m 4 begrijp ik; ik zit ongeveer op dezelfde lijn. Effectieve regiospecifieke adaptatie – op het moment dat eventueel onheil zich dreigt aan te dienen – is vele malen (kosten)effectiever dan het klakkeloos hanteren van het voorzorgsprincipe. En mocht ergens in de loop van deze eeuw blijken dat het alsnog tegenvalt, dan bestaat er tegen die tijd wel een slimme technologie om die overtollige CO2 weer uit de atmosfeer te trekken. En dat die zeespiegel over 500 of 1000 jaar héél héél misschien 10 meter hoger staat, is nú geen punt van zorg. Onze planeet wordt immers er niet minder leefbaar door.
Je bent natuurlijk meteen een complotdenker, maar dit is allemaal onderdeel van agenda 21 (zie bv https://ejbron.wordpress.com/2012/06/17/het-geheime-wellness-plan-voor-aarde/)
Het klimaatakkoord van Parijs past daar ook feilloos in, net zo als nu de hysterie over het Zikavirus.
De leugen regeert. Wordt wakker.