Voorbeeldland Duitsland!

Op de Hohe Meissner – een natuurberg achter Kassel- sprak biocentrisch filosoof Ludwig Klages in 1913 de Duitse Jeugdbeweging toe. Met een klaaglied ‘Mensch und Erde’. Over hoe de mensheid van zijn tijd van De Natuur vervreemd was geraakt door ‘De Vooruitgang’. In Gasthof Hohe Meisner boven op de berg hangt het 21ste eeuwse equivalent van Klages zijn filosofie: een Klimaschutz-zertifikat. Daarop schrijft de manager dat hij zijn klimaatschulden van 35 ton CO2 heeft gecompenseerd.

Met ‘groene energie’ van onzuivere smetten vrij.

 

Bij de Duitse Lidl kijkt een dame stijf van de haarlak en onder de plamuur je aan: ‘wees toch natuurlijk’. Bij het tegengaan wat de natuur van nature zou doen- haar onzuiver maken tot ze een uur in de wind stinkt- heeft de natuurlijke vrouw een bijna militaire make-up-uitrusting nodig.

Groen, het staat voor zuiverheid, puurheid, natuurlijkheid, ongerept. Dat wilt u als Europeaan. De gehele voedselmarketing en schoonheidsindustrie is op het verlangen naar natuurzuiverheid  afgestemd. De windturbine-industrie lift op die hang naar zuiverheid vrolijk mee, en geeft daar haar eigen paradoxale invulling aan. Windenergie, ‘Natuurlijk!’ zo stellen installateurs van turbines over hun eigen branche.De natuur vol zetten met zwaaiende Eifeltorens. Voor de natuur.

Terwijl aardolie en steenkool gewoon een natuurzuiver goedje is, keurig vergane plantenresten van miljoenen jaren weleer. Maar daar wil de Hohe Meissner-hotelmanager dan beslist niet mee geassocieerd worden. Dat heeft het imago van Industrie, als antithese van ‘natuurlijk’. Onzuiver. Is dat terecht? Zie hieronder, genomen tussen Paderborn en Kassel….

De ironie wil verder, dat al die windturbines in Duitsland – waarmee de goedwillende hotelier van Gasthof Hohe Meisner zijn groene best wil doen,- sinds 1990 bijdragen aan de achteruitgang van de rode wouw met meer dan 30 procent.

Die heet ‘kite‘ in het Engels, ‘vlieger’, of de Kite naar de Wouw is vernoemd of de Wouw naar de vlieger. Wie weet dat? Hij kan alvast prachtig schommelen boven het Duitse heuvelland, zwevend op zijn overdreven lange vleugels en rode vorkstaart. Niets past zo bij het Duitse heuvelland als zijn silhouet. Wie even sierlijk vliegen zijn de raven, vogels waaraan je het plezier in de buitelende vlucht kan aflezen. Ze begroeten je als je de Meissner nadert.

Op de Hohe Meissner vind je nog steeds een Jugenddorf, dat is Padvinderij in het Duitse kwadraat. Duitse jeugd is altijd veel netter in groepen, zo zie je hier ook in Langweer. Die blijven keurig in de rij fietsen, terwijl Nederjeugd of de winkel leegsteelt of wat lispelt en schreeuwt.

Maar de meeste Duitse jeugd begraaft zich ook in toenemende mate achter gameboy en telefoonterreur, en gaat de Nederthalers achterna. Als ze hier in Friesland door het bos fietsen, die ‘jongeren’, overstemmen ze het lawaai van zingende vogels ook met een telefoon die tikgeluiden maakt. Dat gaat door voor muziek. De Duitse Jugend is net zo.

Zoals Ray Bradbury al in de jaren ’50 voorspelde met Fahrenheit 451, zou de moderne massacultuur zichzelf met lawaai het denken ontnemen. Boeken verbranden/digitaliseren en weggooien. De vooruitgang, je laat de techniek voor jouw denken. Er zal vast een moderne Klages bestaan die daar iets akeligs over heeft geschreven in een essay. En ander klaag ik bij deze even. Foei!

Net als ons, maar dan in het kwadraat
De hang naar natuurzuiverheid, het zit in het DNA der Duitsers en ook van u, als Europeaan. Wij geloven allen in de zuiverende werking van De Natuur, van natuurlijkheid. Als die Duitsers iets aanpakken, dan doen ze het alleen professioneler, wetenschappelijker en met meer resultaat. Dus ook het streven naar natuurzuiverheid. Dat moet tot in de zuiverheid van de atmosfeer doordringen via Zuivere Energie.

Zelfs het klimaat schijnt zuiver te kunnen worden.

Soms draven ze dan wel eens wat door. Maar dan hooguit in datgene, dat we zelf ook doen. Wat het Polikor-denken betreft, ook in het Duitse kwadraat. Het is bijvoorbeeld het enige land waar je een Frauenparkplatz aantreft..

Groter raadsel is overigens de Invaliden-parkeerplaats. Ze staan altijd leeg. Welke EU-ambtenaar heeft ook ooit bedacht dat iemand die niet meer kan lopen, nog wel mag rijden? Waar zijn de voorkeursplaatsen voor gezonde mensen? Of de bordjes met ‘Verboden voor Domme Mensen’.

 

 

Wat mij ook opvalt. Je ziet in alle uithoeken tot in de diepste Duitse jungle overal allochtonen. En tegelijk zo weinig mooie mensen in Duitsland. Vrijwel nergens Blonde Besties met atletisch figuur, om van mooie meiden ook maar te zwijgen.

Nu bedacht ik- sprekend over paradoxen. Alleen gezonde mooie mensen zijn geschikt als kanonnenvlees. Invaliden, kreupelen en andere lichamelijk of geestelijk gemankeerden worden afgekeurd voor militaire dienst. Terwijl je beter gestoorden richting oorlog kon sturen. In de oorlog heet een psychopaat een held, en wie menslievend is richting vijand wordt voor lafheid ge-executeerd.

Dus wat hebben 2 verloren Wereldoorlogen dan met de Germaanse genenpool gedaan? Geen volk dat zoveel ellende heeft moeten doorstaan in Europa als de Duitsers. En iedere utopie bewerkt zijn eigen dystopie.

Zodat ze in hun hang naar volkszuiverheid en de ambitie het mooiste te zijn het tegendeel over zichzelf afriepen.

Inclusief de import van al die allochtonen waar ze niets naars over mogen zeggen. Dus ook bij hen geldt: iedere Achwatzielug-zoeker die de grens met zielig verhaal weet te halen, die krijgt de rest van zijn leven een gratis huis en bijstand. En wie kritiek levert, die heet direct een Nazi.

Zodat je juist ongewild racisme uitlokt uit angst voor racisme. Omdat mensen na een periode van verholen ergernis iedereen met een kleurtje gaan associeren met profiteursgedrag. Terwijl je bij meer selectie aan de poort wat meer kleur zou verwelkomen als in Nieuw Zeeland of Zwitserland.

 

 

Onze waarneming van de Oosterbuur is verder dankzij geschiedkundig gemankeerd onderwijs te sterk vertekend. Ik kijk inmiddels  het liefst met nieuwsgierigheid en verwondering naar onze buren. Het door Neil Mac Gregor geschreven ‘Duitsland, Biografie van een natie’ is daarbij een gids, die je van de bron van de meest nutteloze meningen geneest (naast goedkoop gemoraliseer): onkunde. De 30-jarige (burger)oorlog die in de zeventiende eeuw door Duitsland raasde, die was pas erg…

 

Klages had die windturbines vervloekt
Die windturbines waren Klages vast in het verkeerde keelgat geschoten. Klages zijn klaaglied ging over de vernietiging van wildlife en natuurlandschappen. In de vertaling van Joe Pryce

progress is devastating forests, exterminating animal species, extinguishing native cultures, masking and distorting the pristine landscape with the varnish of industrialism, and debasing the organic life that still survives. It is the same for livestock as for the mere commodity, and the boundless lust for plunder will not rest until the last bird falls. To achieve this end, the whole weight of technology has been pressed into service, and at last we realize that technology has become by far the largest domain of the sciences.

Je moet niet de denkfout maken, dat Klages toen geen punt had. In zijn tijd gold met name bij roofvogels ‘if it flies, it dies’. In Klages zijn tijd werd in Ierland de laatste steenarend doodgeknald door een schapenboer. In 2006 werden de arenden weer geherintroduceerd door natuurbeschermers. Er zijn nu meer welvarende mensen die van een vliegende arend genieten, die geld hebben om op vakantie te gaan naar zo’n natuurgebied, dan schapenboeren IN zo’n natuurgebied die last van arenden hebben.

En dus worden ze nu beschermd.

De annihilatie van wilde dieren lag in de 19de eeuw en begin 20ste eeuw op haar hoogtepunt.Nadat dankzij de Franse Revolutie het jachtrecht in grote delen van Europa- waaronder Nederland- ook op het klootjesvolk was overgegaan, was er geen houden meer aan de exploitatie van natuur via executie.

De wolf was in Noord West Europa grotendeels uitgeroeid. In hoekjes ondoordringbare wildernis verscholen ze zich, wachtend op betere tijden. Om nu als cultuurvolger het leeglopende Europese platteland weer te koloniseren. Wij danken onze wolven ook …alweer….aan de Duitsers. Die Schutzen zich een ongeluk, en combineren op professionele wijze de belangen van boer, jager en wolf.

Natuurbescherming is Aristocratisch
Het was de Land-Adel die via jachtreservaten (reserva, opzij zetten, net als Foret, apart zetten) de eerste natuurbeschermers waren. Daar in die reservaten mocht het klootjesvolk niet aan de wilde dieren komen. Zie ook het New Forest dat William the Conquerer opzij zette voor de jacht, nu populair recreatiegebied voor rustzoekende Londense yups met Maserati-garage in Lyndhurst.

Het waren steeds de onbeschaafde horden, de plebejers die de natuur natuur compleet uitbuiten, ter aanvulling van hun magere inkomens.

Verontrust over de natuurexploitatie door de horden lobbyde aristocraat Madison Grant – schrijver van ‘The Passing of the Great Race’- niet alleen voor meer weidelijke jacht in de Verenigde Staten. Maar later ook voor wildernis-reservaten waar het klootjesvolk geheel van moest af blijven. Ludwig Klages noemt de uitroeiing van de bison in zijn rede. Het was Madison Grant die met zijn mattie Henry Fairfield Osborn de bison van uitsterven behoedde met een bison-park.

In de groei van welvaart en bevolking lag ook haar paradox, waardoor Grant zijn lobby een succes kon worden. Steeds meer mensen kregen meer tijd en geld om de natuur als meer te zien dan voedselbron en vijand van hun schapen. Ze kregen behoeftes als natuur-recreatie. En zo konden de wildernisparken uitgroeien tot de attracties die ze vandaag de dag nog zijn.

Dat maakt haar eigen paradox. Dankzij de welvaart die tegelijk via aanhoudende asfaltering de natuur bedreigt, is er juist groeiende behoefte aan natuurparken om aan die opdringende welvaart te ontsnappen. En dus draagvlak voor wet- en regelgeving die volbouwen weerstaat.

 

De horden wanen zich aristocratisch, de elite werd vulgair
De zoon van Osborn en president van de door Grant opgerichte New York Zoological Society, Henry Fairfield Osborn jr schreef  het manifest ‘Our Plundered Planet’ in 1948. Daarin ageerde Osborn tegen overpopulatie op aarde, en hoe dat de wilde dieren bedreigde, ZIJN natuur en de hele aarde.

Zo inspireerde Osborn de door moderne ecologen nog steeds gelauwerde Paul Erhlich tot het schrijven van zijn bestseller (3 miljoen boeken tot 1990)  ‘The Population Bomb’. Niets dat Ehrlich te berde bracht was nieuw of ook maar enigszins intellectueel verantwoord. Zelfs de titel was al in 1954 gelanceerd in een gelijknamig essay ‘The Population Bomb’ door Hugh Everett Moore. Dat essay was voor Erhlich ook al anderhalf miljoen maal verkocht.

Blijkbaar voelde ook de massa zich steeds minder thuis tussen de massa. Die behoefte tot ontsnappen en een plekje claimen dat nog niet door andere horden in bezit is genomen, het huisje in Frankrijk. Iedere plebejer is dankzij welvaart een beetje aristocraat geworden, althans: qua consumptieve behoeften en geleende overtuigingen.We zien dus dat de wortels van de moderne milieubeweging veel verder terug in de tijd gaan, dan Rachel Carson’s Silent Spring in 1962 en de hippiebeweging. Ze liggen eerder in een kleine aristocratische elite en in elitair gedachtengoed. Elitair denken dat langzaam doorsijpelde tot het klootjesvolk/de massa via massa-media.

 

 

Zonder paradox is leven niet mogelijk
Terug naar de rode wouw. Dat is een sierlijke roofvogel, groter dan de buizerd die onlosmakelijk is verbonden met het heuvelachtige Duitse natuurland.

De frequente Duitse natuurbezoeker kan ze vaak zien zweven, schommelend op hun overdreven lange vleugels en sturend met zo’n vorkstaart. In Duitsland leeft ongeveer 80 procent van de Europese populatie. Met de buizerd en torenvalk is hij nu het meest gemepte turbine-slachtoffer. Dankzij de hang naar klimaatzuiverheid.

Als je zelfs de atmosfeer van iedere menselijke invloed wilt zuiveren. Dan ben je uiteindelijk weer terug bij af. De milieubeweging met haar doorgeslagen zuiverheidsleer, is nu de grootste vijand van de natuur geworden: die legitieme behoefte om op een steeds vollere wereld mensloze groene ontsnappingsruimte te bewaren.

De winst die je met natuurbescherming in een eeuw behaalde, doe je met het volzetten van je groene land met klimaat-machinerie weer stap voor stap teniet. En stapje voor stapje werk je toe naar Stille Lente. Omdat mensen nu eenmaal een wandelende paradox zijn, en iedere utopie tot zijn dystopie moet leiden.

Zo blijft er gelukkig altijd wat te klagen over. Zodat de klacht het exces kan keren. En daarom had Ludwig Klages in 1913 gewoon gelijk. En dus is mijn klacht hier- als natuurfundamentalist die graag aan de Horden ontsnapt- volledig gegrond. Vanuit de auto die mij naar de prachtnatuur van de Hohe Meisner bracht, kon ik tegelijk de aantasting aanschouwen van die natuur VOOR het faciliteren van die auto. Zie hieronder deze foto. Mea Culpa!

Als verzachtende omstandigheid valt aan te voeren, dat de Duitsers hun uiterste best doen om zo’n Autobahn zo goed mogelijk weg te werken in de berg. Omdat het een beschaafde natie is die op haar natuur past, dankzij mensen als Ludwig Klages die hun klacht lieten horen. Dus zo was mijn geweten gesust. En ik genoot van de overtrekkende mist, regenbuien, de sneeuwpakken op de Hohe Meisner, de raven die mij spelend in de lucht verwelkomden. Ik was gelukkig, zong van vreugde.

…en concludeerde: ontspannen leven zonder paradoxen is niet mogelijk.

• met dank aan mijn donateurs voor het mogelijk maken van dit foto-project, Zie ook deel 1 over de Wewelsburg
• Bezint eer gij reageert, moraliserende meningen haal ik er direct af, reageer ook onder eigen naam of reageer niet. Reacties met nieuwe inzichten, boektitels en bronnen hebben mijn voorkeur