Gerriit achtergrond cover van zijn boek

Mijn trouwe lezers kennen hem als coauteur van mijn blog: de geoloog, paleoklimatoloog en klimaatscepticus Gerrit van der Lingen (zie bijvoorbeeld hier en hier), een tegenvoeter van Nederlandse origine die reeds vele jaren in Nieuw Zeeland woont.

Gerrit van der Lingen heeft onlangs een fascinerend boek gepubliceerd: ‘The Fable of a Stable Climate. The writings and debates of a climate realist’, dat een bundeling bevat van zijn essays, voordrachten, discussies en ingezonden brieven in de media over klimaat en aanverwante zaken, gedurende een periode van zo’n 15 jaar.

De meeste informatie over het klimaat aan het publiek is afkomstig van wetenschappers die het weer en weersprocessen bestuderen en die een temperatuurreeks van 150 jaar als een lange periode beschouwen. Voor Van der Lingen is dat slechts één hartslag in de geologische geschiedenis, die de enige juiste context vormt waarbinnen de hedendaagse klimaatontwikkeling dient te worden beoordeeld.

Bij zijn studie van klimaatverandering in het verleden realiseerde hij zich dat het hedendaagse geloof in door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming (AGW = ‘Anthropogenic Global Warming’), door de uitstoot van CO2 niet door de wetenschap wordt bevestigd. Hij raakte betrokken bij de klimaatdiscussie, waarin protagonisten van AGW, die geloven in een dominante rol van de mens in de opwarming van de atmosfeer, en de antagonisten, die zich baseren op feitelijke metingen en waarnemingen, tegenover elkaar staan. Dat blijkt een debat te zijn tussen ideologie en zuivere wetenschap.

In de inleiding schetst Gerrit van der Lingen zijn avontuurlijke levensloop als geoloog. Na zijn opleiding aan de Universiteit van Utrecht, nam hij deel aan verschillende wetenschappelijke expedities naar onherbergzame oorden.

Het eerste hoofdstuk van zijn boek bevat een overzicht van zijn bulletins, ‘Global Warming and Cooling News’, die hij in de loop der jaren heeft geschreven. Deze geven een helder overzicht van de ontwikkeling van de klimaatdiscussie met alle hoogte– en dieptepunten van het debat. Daarbij schenkt hij onder meer aandacht aan de rol die belangrijke deelnemers – zowel protagonisten als antagonisten van AGW – daarin hebben gespeeld, zoals (alfabetisch) Habibullo Abdussamatov, Joe d’Aleo, Will Alexander, Noor van Andel, Timothy Ball, David Bellamy, Bob Carter, Ian Castles, Michael Crighton, John Daly, Freeman Dyson, Bas van Geel, Al Gore, James Hansen, David Henderson, Warwick Hughes, Sir John Houghton, Craig en Keith Idso, Yuri Izrael, Kees de Jager, Phil Jones, Sir David King, Kirill Kondratyev, Salomon Kroonenberg, Richard Lindzen, Bjørn Lomborg, Michael Mann, Steve McIntyre, Ross McKitrick, Pat Michaels, Lord Christopher Monckton, Nils–Axel Mörner, Roger Pielke Jr., Ian Plimer, Stefan Rahmstorf, Arthur Rörsch, Fred Singer, Hans von Storch, Rajendra Pachauri, Harry Priem, Paul Reiter, Sir Nicolas Stern, Dick Thoenes, Bob Tisdale, Kevin Trenberth, Pier Vellinga, Anthony Watts en vele anderen.

Als Nederlander is Gerrit van der Lingen ook goed op de hoogte van de klimaatdiscussie in Nederland. Hij schenkt daaraan ook op verschillende plaatsen aandacht in zijn boek. Bij mijn weten is dat de eerste keer dat dat in een Engelstalig boek gebeurt.

Hij verbaast zich voortdurend over het feit dat voor het overige intelligente mensen zich zó laten meeslepen door de antropogene broeikashypothese en daarbij alle gevoel voor de werkelijkheid verliezen.

Eén saillant detail, waar Van der Lingen een paar keer op terugkomt, pik ik eruit, omdat hier nog steeds misverstanden over bestaan. Het gaat om de Russische positie ten aanzien van het Kyoto Protocol. De Russen hadden een aantal vragen waarop zij steeds geen antwoord kregen. Zij besloten in 2004 een klimaatconferentie in Moskou te organiseren buiten het VN–Klimaatpanel (IPCC) om, en mèt medewerking van een aantal klimaatsceptici. Na afloop daarvan gaf Adrei Illarionov, toenmalig economisch adviseur van president Poetin, zijn indrukken weer.

Yuri Antonovich and I have mentioned the fact that this is the first seminar of its kind that we have managed to arrange and it was accidental. Over almost a year we have repeatedly asked our foreign partners who advocate the Kyoto Protocol and who insist that Russia should ratify the Kyoto Protocol, and we have invited them to meet and discuss these issues, present arguments and counter-arguments and discuss them jointly. But we have not received any reply for a year. These people persistently refused to take part in any discussion.

Nine months ago, at an international climate change conference in Moscow, ten questions concerning the essence of the Kyoto Protocol and its underlying theory were submitted to the IPCC. We were told that the reply would be given within several days. Nine months have passed since then but there has been no reply, even though we have repeated our inquiries on these and the growing number of other related questions.

Instead of getting replies to our questions, we kept on hearing that replies did not matter. What was important is that whether or not Russia trusts Britain, the European Union and the countries that have ratified the Kyoto Protocol and that have been exerting unprecedented pressure on Russia to ratify it. This is why it was so important for us to arrange a real meeting and a real discussion of real problems with the participation of foreign scientists who have different views in order not to stew in one’s own juice, as Yuri Antonovich put it, but to hear the arguments not only of our Russian scientists but also the arguments and counter-arguments from scientists in other countries.

We did get such an opportunity and over the past two days we heard more than 20 reports, we held detailed discussions, and now we can say that a considerable number of the questions we formulated and raised have been somewhat clarified, just as some other questions have.

I would sum up my conclusions in six points. The first one concerns the nature and the contents of the Kyoto Protocol. This is one of the biggest, if not the biggest, international adventure of all times and nations. Frankly speaking, it’s hard to recall something like this of the same scale and of the same consequences, just as the lack of any grounds for action in field.

Basically, none of the assertions made in the Kyoto Protocol and the “scientific” theory on which the Kyoto Protocol is based been borne out by actual data. We are not seeing any high frequency of emergency situations or events. There has been no increase in the number of floods. Just as there has been no increase in the number of droughts. We can see that the speed of the wind in the hails in some areas is decreasing contrary to the statements made by the people who support the Kyoto Protocol. We are not witnessing a higher incidence of contagious diseases, and if there is a rise, it has nothing to do with climate change.

En zo ging Andrei Illarionov verder, waarbij hij uitvoerig inging op de misdragingen van de Britse delegatie onder leiding van Sir David King, toen de belangrijkste wetenschapsadviseur van de Britse regering, die er alles aan deed om de bijeenkomst te saboteren, onder meer door te eisen dat klimaatsceptici niet hun presentaties mochten houden en door weg te lopen uit de vergadering.

Illarionov vergeleek AGW met een ideologie.

The next point brings us directly to the Kyoto Protocol, or more specifically, to the ideological and philosophical basis on which it is built. That ideological base can be juxtaposed and compared … with man-hating totalitarian ideology with which we had the bad fortune to deal during the 20th century, such as National Socialism, Marxism, Eugenics, Lysenkoism and so on. All methods of distorting information existing in the world have been committed to prove the alleged validity of these theories. Misinformation, falsification, fabrication, mythology, propaganda. Because what is offered cannot be qualified in any other way than myth, nonsense and absurdity.

En dat uit de mond van een Rus! Lees verder hier.

De klimaatconferentie in Moskou laat er geen twijfel over bestaan dat de Russische Academie van Wetenschappen onmogelijk tot de aanhangers van AGW kan worden gerekend – een stelling die tot het standaardrepertoire van desinformatie van de klimaatalarmisten behoort.

In de loop van het boek komen voorts alle belangrijke thema’s van de klimaatdiscussie in korte, heldere analyses aan de orde en worden alle beweringen van de klimaatalarmisten getoetst aan metingen en waarnemingen … en weerlegd! Immers, de opwarmingshysterie berust niet op wetenschap, maar slechts op de uitkomsten van niet–gevalideerde computermodellen. Zoals vaak wordt gezegd: Rubbish in, gospel out.

Het boek wemelt van anekdotes waaruit blijkt dat de auteur en zijn geestverwanten zich de gram van de aanhangers van de menselijke broeikashypothese op de hals hebben gehaald. Als iemand in deze tijd bekent niet in God te geloven, wordt dat in het algemeen zonder ophef voor kennisgeving aangenomen. Maar als men verklaart niet in AGW te geloven, wordt dat door velen als blasfemie ervaren en krijgt de betrokkene een vloedgolf van ad hominems, beledigingen en beschuldigingen over zich heen.

Aan het eind van zijn boek verzucht Gerrit van der Lingen:

When future historians will be studying the present global mass hysteria about alleged catastrophic man-made global warming (MMGW), they will most likely shake their heads in total disbelief. They may well compare it with other such historic irrational hysterias, like the tulipomania in Holland in the 17th century. …

The belief that human emissions of carbon dioxide cause, or will cause catastrophic global warming is a … totalitarian belief. It does not allow ‘critical discussion’. Those scientists who try are vilified. Over the years I collected the following abuses: ‘climate change deniers’, ‘cash-amplified flat-earth pseudo scientists’, ’the carbon cartel’, ‘villains’, ‘cranks’, ‘refuseniks lobby’, ‘polluters’, ‘a powerful and devious enemy’, ‘profligates’. The list is endless. …

By saying that the science of climate change is ‘settled’ and not open to further discussion, clearly shows that the belief in man-made global warming is not based on proper science, but is a neo-Marxist, intolerant ideology. It is anti-science, anti-captalist, anti-democracy, anti-growth, anti-humanity, anti-progress.

Al met al getuigt ‘The Fable of a Stable Climate’ van een brede en gedegen kennis van de materie. Bovendien heeft Gerrit van der Lingen de gave om ingewikkelde problemen glashelder uit te leggen, zodat zijn schrijfsels zeer toegankelijk zijn voor een breed publiek. Anders gezegd: zijn boek leest als een spannende roman.

Het boek omvat 418 pagina’s en bevat vele illustraties en grafieken, alsmede uitgebreide literatuurlijsten. De Kindle-versie van het boek is hier te bestellen. Voor andere versies zie hier.

Het is mijns inziens verplichte lectuur voor klimatofielen van alle gezindten.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.

Gerelateerd: