Unielijst: Wet tot behoud van negatieve energie, kadootje Brussel

Na maanden gesteggel publiceert de NVWA dan toch de nieuwe Unielijst van tot ‘invasieve exoot’ verklaarde 37 planten en dieren. Een exoot is een ‘Plant of dier, niet van hier’, die zich hier niettemin thuis voelt als hij ‘invasief’ heet: dus zich razendsnel vermeerdert. Handel in en verspreiding van die soorten is na 3 augustus strafbaar. Of slechts na een muur van papieren ontmoediging uit te voeren tot je denkt: ‘ze bekijken het maar hier in Noord Korea aan de Noordzee, ik emigreer’.

Ik heb mijn twijfels over Belgie, zong Henk Westbroek. Daar ligt Brussel, herkomst van dubieuze regel nr 100.999 die de Discardban naar de kroon wil steken. Ook de Amerikaanse rivierkreeft, heerlijk met gember en peper is plots tot probleembeest uitgeroepen, een plaag die per bureaudecreet onder controle moet.

In de Jumbo kun je uit China geïmporteerde kreeftjes van nagenoeg de zelfde soort kopen voor consumptie. Dus denk je: nou, oogsten die Amerikanen. En dan liefst zonder een papieren muur. Maar Henk Groenewoud van het Ministerie van Biodiversiteit :-) en zijn leger probleemmakers van de Vereniging tot Bederf van Andermans Levensvreugd (de Rijksoverheid) willen zo moeilijk mogelijk maken wat ook makkelijk kan.

Ha, dat gaat zo maar niet, dan springt Groenewoud zijn Team Soorten’voor je bumper, zwaaiend met een Brussels bureau-decreet; Een nieuwe Wet tot behoud van Negatieve Energie vervaardigd in Brussel. De Exoten-verordening, die het ambtenarenleven weer een doel in het bestaan geeft! Formeel mag je ze dus wel oogsten, wanneer Henk Groenewoud in een goede bui is. Maar in de verordening die per 3 augustus geldt staat:

De rode Amerikaanse rivierkreeft staat sinds augustus 2016 op de Unielijst van invasieve exoten. Een soort die op de EU-lijst staat mag o.a. niet meer worden verhandeld en gehouden als huisdier. Verder geldt voor lidstaten de plicht om in de natuur aanwezige populaties op te sporen, te verwijderen, of als dat niet lukt, zodanig te beheren dat verspreiding en schade zoveel mogelijk wordt voorkomen. Als onderdeel van een beheersaanpak in Nederland, blijft (commerciële) bevissing en transport van levende kreeften voor consumptie mogelijk, mits verspreiding wordt voorkomen.

https://www.youtube.com/watch?v=7Ezo1RX6lOw
Henk Groenewoud van Ministerie dat met miljardensubsidies groene woud opstookt
Dat laatste zinnetje lijkt onschuldig, maar is de garantie voor een papiermuur die ieder plezier uit de oogst, transport en opslag kan halen, ondernemers tot wanhoop kan drijven. Wij leven namelijk in Noord Korea aan de Noordzee. De NVWA ( machts-wellustige metrojongetjes met Mavo werk- en denkniveau met meer kennis van Pokemon dan de natuur) kan willekeurig bij je  binnenvallen, je commercieel  ruineren op basis van papieren verdachtmakingen, als je niet aan hun eisen voldoet. En als de rechter dan later je gelijk geeft na jaren procederen, ben je al financieel aan de grond. Kun je in een camper je bestaan voortzetten.

Waarom zo moeilijk? Bij ambtelijk beleid moet je nooit die W-vraag stellen. Het doel van beleid is het beleid zelf. Beleid is er ter vermeerdering van (macht van) ambtenaren.

Nou vooruit dan: De officiële reden is dat dit moet voor ‘de biodiversiteit’. Henk Groenewoud heeft daar zijn eigen ambtelijk onderdeel voor ingericht als ‘Directie Natuur en Biodiversiteit’. Bij het Ministerie (EZ) dat dit jaar 3-4 miljard euro publiek geld trakteert aan mensen die bos uit Amerika gaan bijstoken in een kolencentrale (Essent en nog zo’n club). Het Groene Woud mag in de brand voor ‘het klimaat’. Vanwege een op Brussels beleid gestoelde deal tussen de oligarchie van milieuclubs en energie-industrie.

Meer last van inheemse soorten dan exoten
De neutrale verklaring van ‘biodiversiteit’ klinkt onschuldig: de veelheid in levensvormen die in de loop der evolutie is ontstaan. Als ik de definitie van Leids bioloog Edi Gittenberger hanteer. In de praktijk ontaardt het tot bureaudiversiteit. Hier staat biodiversiteit meestal voor de selectie van plant- en diersoorten waar ecologen en andersoortige activisten een speciale band mee hebben. Daarmee houden ze zichzelf aan het werk tot in de einder.

Dat noemen ze dan ‘ecosysteemdiensten’. De diensten die ecosystemen leveren aan nepdeskundigen. Hypothecologen noem ik ze wel, mensen die hun maandelijkse lasten afbetalen tot last van anderen.

Net als bij ‘duurzaam’ zeg je ‘ik ben voor de biodiversiteit’. En dan ben je een mens in een speciale buitencategorie: iemand die meer dan anderen begaan zou zijn met het welvaren der planeet. Een subsidie-parasiet noem je die ‘Kwaliteitskrant’-klasse van met pretenties opgeblazen groene brulkikkers: Duurzaam-kwakers…. wanneer je zo’n typische Hollandse druildag hebt met motregen en algeheel sacherijn dat er even uitmoet.

Maar vandaag is het een mooie dag, dus noemen wij hen slechts zondaars. En zijn wij dat allen niet?

Wet tot behoud van Negatieve Energie
Vannacht had ik enorme last van biodiversiteit in de slaapkamer. Na doodslaan van 3 steekmuggen, die je slaapdronken met een slagwerktuig achterna rent, dommel je dan eindelijk in. Val je weg in dromenland. En dan komt er bij de eerste lichtstralen van de ochtend een irritante huisvlieg rond je kop zoemen. ZNNRZZNNNNNZZZZ. Het ijdel gebruik van de naam des heren ontsteeg mijn lippen.

Nu zitten er steeds 2 huisvliegen te voortplantingsdans doen rond het scherm van de Mac.

De biodiversiteit dus.

Wie dacht dat ik dit enkel als grapje bedoelde, of gewoon om vervelend te zijn: die muggen kun je als metafoor zien voor de zinloosheid van dit beleid. Van INHEEMSE soorten ondervinden wij veel meer overlast en schade dan die paar exoten. Niettemin gaan daar nu dankzij die Brusselse Wet tot behoud van Negatieve Energie tientallen miljoenen euro’s publiek geld per jaar verdampen.

De heilige ibis van Botshol moet plots afgeschoten. Een onschuldige huiskraai. En dikke kans dat er straks nog meer stuk moet.

Oligarchie Nederland
Voor elk bureaudecreet – hoe bizar en hinderlijk ook- bestaat in Nederland een economisch waarom. Het beleid optuigen is het doel op zich: de Waterschappen krijgen ook 30 miljoen euro per jaar toegeschoven voor bestrijding van muskusratten. Dus die hebben nu ook belang bij het problematiseren van die rivierkreeft.

Er is een club ambtenaren en gelieerde instellingen en onderzoeksbureaus met hun hypothecologen, die werk voor zichzelf willen ten koste van de meerderheid, danwel van ondernemers die het om niet oplossen. Als je echt pech hebt zijn het van die idealisten, mensen zonder geweten die van geen ophouden weten.

Belangrijk verdienmodel in bureaucratiserend Nederland heet ‘ik geef meer om de wereld dan anderen’. Daar draaien die windturbines ook op. Daarmee duwen ze de visserij uit bedrijf. De boerenstand is er mee gewurgd, voor ‘het milieu’.

Europavrije zone
Maar wij heroveren de realiteit weer uit liefde voor ons dierbare polder-postzegeltje.Dus ik wil graag voor 3 augustus nog even een forse populatie Amerikaanse rivierkreeften (op de Unielijst) met eitjes/jongen onder het lijf bestellen om hier in de Friese boezem los te laten op zo veel mogelijk plaatsen in speciale Europa-vrije zones. Die krengen zijn namelijk berelekker in een sausje met gember en peper. Geen plaag dus of ‘probleem’, maar een zegen, een culinaire vulling voor de maag EN onze natuur.

Ze zijn vooral goed voor je onderbuik. Je gaat er allemaal dingen van zeggen die Het Linksche Thuigh tegen de borst stuiten.

Met hun gewoel in de bodem maken ze mooi voedingstoffen los in dat steeds voedselarmere boezemwater. Als we Eritreese exoten een gratis huis, kost en inwoning, glimmend mobieltje en sportabonnement inclusief 7000 euro woninginrichting geven en fokpremie: het op staatskosten uitproberen van allerlei standjes voor het kweken van taalachterstandjes. Waarom dan zo Nazistisch omgaan met het dier niet van hier?

Het verschil is dat die Amerikaanse rivierkreeft zichzelf hier goed kan redden, in no time de taal van onze natuur leerde spreken. Hij maakt de Bureau-taliban belachelijk, die wil doen geloven dat ‘de biodiversiteit’ de hulp nodig heeft van ambtenaren en ‘deskundigen’.