Battle of the Somme, zo dun je de populatie uit en verdien je nog geld ook..

Door het klootjesvolk ten oorlog te sturen kun je als sociaal-Darwinistische elite proberen de menselijke populatie binnen de perken te houden. Althans van de lagere klassen die zich maar te snel voortplanten en de grondstoffen opmaken.  Dat is wat exact 100 jaar geleden gebeurde bij de Battle of the Somme: 1 miljoen dode en gewonde jonge Europeanen – meest christenen- die in de gehaktmolen van machinegeweervuur en artillerie sneuvelden in de vallei van de Somme in Noord Frankrijk. Tegelijk kon het militair industrieel complex op grote schaal verdienen aan de dood.

 

Populatie verdunnen
Hysterie over ‘CO2-uitstoot’ is ook een elitair uitvloeisel van een elitaire obsessie met populatiegroei en competitie om grondstoffen, die we ook in de Bilderberg-files terugvinden. De door onze Oranje Bruinhemden gesponsorde Club van Rome etaleerde die angst al in 1972 met ‘Limits to Growth’, nadat ecofascist Paul Erhlich met ‘The Population Bomb’ in 1968 die elitaire angst populariseerde.

De Rockefellers, Huxleys en ook Charles Darwin en zijn neef Francis Galton- uitvinder van ‘Eugenetica’- waren al rond 1900 geobsedeerd door het ongebreideld voortplantende plebs. Dat zou het voortbestaan en de belangen van de trager voortplantende ‘hogere mensen’ in gevaar brengen. Charles Darwin noemt in The Descent of Man de rap voortplantende Ieren als negatief voorbeeld. Terwijl hij als White Anglo Saxon Protestant tot de hogere echelons behoorde, van nature de heersersklasse. Die maakte zich continue zorgen dat de lagere klassen (en die in de Derde Wereld) zich te snel zouden voortplanten.

 

War of Attrition
Op 1 juli 2016 klommen Britse soldaten ‘over the top’, uit hun loopgraven, om direct bij bosjes neergemaaid te worden door Duitse machinegeweren. Zo sneuvelden op dag 1 al 20 duizend Britse militairen. Waaronder vele vrijwilligers die onder invloed van professionele oorlogspropaganda voor de oorlogs-industrie gewonnen waren.  Je bent een mietje als je niet meevecht, wie niet meevecht krijgt geen meisje, wie niet meevecht laat zielige kindjes sterven enzovoort.

Het uitdunnen van de vijand werd een doel op zich in deze ‘war of attrition’ ( oorlog van uitputting). Het sociaal Darwinisme was de exacte wetenschap van het establishment, men deelde een progressief evolutionaire opvatting : dat het sterkste/beste volk zou overleven in een uitputtingsslag. Officieren uit de ‘hogere’ klassen als Haig – de Schotse commandant van de slag bij de Somme- waren bereid ongebreideld met mensenlevens te smijten uit de lagere klassen. Voor het eerst waren er ‘weapons of mass destruction’ die de dood in massaproductie konden afleveren.

De acties om een paar strekkende meter grond staakten op 16 november 1916, omdat de oorlog letterlijk in de blubber vastliep. Toen bereikten de Britten het plaatsje Warlencourt, waar net als bij Waterloo (1815) een ‘Butte de Warlencourt’ werd opgericht: een heuvel van victorie met slagveld-aarde. Die heuvel is nu behangen met angstige hysterie van de ‘health and safety’-regulation: ’this place is dangerous’: een gevaarlijke plek voor wils- en handelsonbekwaam klootjesvolk dat bij iedere stap in zijn leven het advies nodig heeft van een ambtenaar.

Een lichtpuntje bij de duistere kant van de menselijke natuur, is dat de vroegere velden van oorlog nu vaak natuurrijke plekken zijn. Je hebt bossen als High Wood, waar Britse militairen in september 1916 met de Duitsers om vochten. Hun stoffelijke resten liggen daar nu met de aarde vermengd. Het bos is opgekocht door particulieren, wiens voorvaderen hier sneuvelden en nooit terug werden gevonden omdat artillerievuur ze tot moes maakte.

Net als de 70 duizend namen van gevallenen in Thiepval, voor wie geen graf bestaat: omdat ze tot moes geslagen waren door granaten en mortieren, onvindbaar vermengd in de modder. Ik fotografeerde deze jonge hindes, symbolen van vruchtbaar jong leven als contrast met de Necropolis. Als overstekende hertjes.

Het departement van de Somme besteedt met jagers en vissers speciale aandacht aan bloemrijke bermbeplanting. De klaproos – symbool van de Grote Oorlog- bloeit hier al overal spontaan langs iedere akkerrand.

Maar ook langs doorgaande wegen is overal het akkermengsel in gezaaid van korenbloem, goudsbloem dat de bijtjes graag blieven. In het agrarische gebied wemelt het nog van de patrijzen, en langs de meeste wandelpaden zijn bloemrijke vegetaties de norm, waar die in ons monotone en aangeharkte landje zeldzaam werden. Zo zie je waar bureaucratische termen als ‘de biodiversiteit’ toe kunnen dienen: het stimuleren van vreugde in het leven, in een landschap waar de dood de baas was.

Deze fotoreportage werd mogelijk dankzij de donaties van lezers. Mijn dank daarvoor.

• Op Wikipedia en het web vind je veel info over de details van de Grote Oorlog. Dit kaartje was voor mij bruikbaar
• De Website First World War.com biedt veel goed doortimmerde historie, waaronder over de hier reeds eerder beschreven professionele propaganda, met gebruik van psychologische manipulatie
• Plekken om te bezoeken vind je op Somme-Battlefields.com. De begraafplaatsen worden beheerd door de Common Wealth War Graves Commission
• In Peronne aan de Somme kun je het Historial bezoeken, het Historische museum van de Grote Oorlog in de Somme met nu spectaculaire etsen van Otto Dix, de Duitse artiest en soldaat die 4 jaar lang in de Somme was gelegerd.