Shell-topman Ben van Beurden pleit voor realisme bij energietransitie

Onder de titel, ‘Shell hekelt gebrek aan realisme bij energietransitie’, rapporteerde Bert van Dijk in het FD:

Deze eeuw zal het wereldwijde energiesysteem blijven bestaan uit een lappendeken van fossiele brandstoffen en hernieuwbare energie. De uitstoot van broeikasgassen gaat dus ook niet terug naar nul. Deze ‘niet te ontkennen waarheid’ moet worden benadrukt. ‘Niet omdat we dat leuk vinden, maar omdat realisme absoluut cruciaal is om een effectieve en efficiënte energietransitie te krijgen.’ Dat zei Shell-topman Ben van Beurden maandag in een toespraak tijdens het olie- en gascongres ONS2016 in het Noorse Stavanger. …

Van Beurden ergert zich aan sommige opvattingen over de overgang op duurzame energie die volgens hem niet op stevige feiten zijn gebaseerd. Hij ziet voor de olie- en gassector daarom een rol weggelegd als ‘contrarian in the room’. ‘Als het gaat om sommige opvattingen over de uitdagingen van de energietransitie moet onze industrie er niet voor terugdeinzen tegendraads te zijn’, zei hij maandag.

Eenvoudig is dat volgens hem niet. ‘En ik kan uit eigen ervaring zeggen, dat het ook niet altijd comfortabel is, maar ik geloof dat het precies de essentie van leiderschap is in de energietransitie.’ …

Volgens Van Beurden snappen veel mensen niet dat de energietransitie veel complexer is dan wordt gedacht. ‘Hernieuwbare energie speelt een belangrijke rol in de energietransitie. Maar zon, wind en water produceren op dit moment vooral elektriciteit. ‘Dat maakt slechts 18% uit van de totale energieconsumptie.’

Bovendien zijn serieuze beperkingen voor wijdverspreide elektrificatie.’ Van Beurden noemt onder andere het langeafstandsluchtverkeer, zwaar wegtransport en de productie van staal, ijzer en cement. …

‘Zelfs als we de huidige technologieën tot het maximum oprekken kan de wereld niet alleen op hernieuwbare energie draaien. Sterker nog, het zal al moeilijk genoeg blijken om het aandeel hernieuwbare energie in de energiemix voldoende te laten groeien’, aldus de Shell-topman.

Volgens Van Beurden hebben de eerste generaties wind- en zonnetechnologie het laboratorium in de zeventiger en tachtiger jaren verlaten. ‘Decennia later is hernieuwbare energie goed voor ongeveer 1% van de totale energiemix.’

De Shell-topman, die verwacht dat de vraag naar olie de komende jaren met 1 miljoen tot 1,5 miljoen vaten per dag zal toenemen, ergert zich ook aan het gebruik van het concept ‘stranded assets’. Dat zijn olie- en gasreserves in de boeken van bedrijven die door klimaatmaatregelen nooit meer zouden kunnen worden gebruikt en die olie- en gasbedrijven dus overwaardeert.

‘Dat is misleidend’, aldus Van Beurden. Door de relatief korte productietijd zullen alle reserves in de boeken van bedrijven wel moeten worden gebruikt om aan de groeiende vraag naar energie te kunnen voldoen. ‘Zelfs in een wereld waarin de temperatuur met maximaal 2 graden stijgt.’

Aldus Ben van Beurden.

Lees verder hier.

Het valt toe te juichen dat een prominent vertegenwoordiger van de olie-industrie pleit voor realisme wat betreft de energietransitie. Dank zij betaalbare fossiele brandstoffen kennen wij een hoog welvaartsniveau. Stel dat de fossiele brandstoffenindustrie zou besluiten om met zijn allen te gaan genieten van een sabbatical. Binnen een paar dagen zou de economie en daarmee het maatschappelijk verkeer knarsend tot stilstand komen. De schade die daardoor zou ontstaan, zou ongekend zijn in de moderne geschiedenis.

Gevoed door de klimaatverdwazing heeft de milieubeweging, gesteund door overheden en internationale organisaties, zoals de VN, de EU, het IMF, de WB en zelfs het IEA, al jarenlang een hetze gevoerd tegen de fossiele brandstoffenindustrie onder de vlag van ‘decarbonisering’. Na zich aanvankelijk te hebben verzet, heeft de industrie deze hetze tot dusver betrekkelijk gelaten over zich heen laten gaan – met uitzondering van Exxon!

Denk niet dat ze niet wisten dat de menselijke broeikashypothese (AGW = ‘Anthropogenic Global Warming’) op een wankele wetenschappelijke basis berustte. Dat wisten ze donders goed! Maar zij gaven er de voorkeur aan om een groen imago op te poetsen. BP ging daarin het verst. Maar na de olieramp in de Golf van Mexico was dat natuurlijk moeilijk vol te houden.

Bovendien wenste de industrie geen gedoe met de milieubeweging. Ja, steunde deze zelfs met grote bedragen – te vergelijken met het geld voor ‘protectie’ dat vele middenstanders in Italië afdragen aan daarin gespecialiseerde organisaties. Maar dat heeft weinig goodwill opgeleverd.

Het feit dat de olie-industrie zich te weinig heeft geweerd en alles behalve een ‘contrarian in the room’ was, was m.i. een strategische blunder. Inmiddels heeft het decarboniseringsvirus zich stevig genesteld in de bestuurlijk organen en heeft het de besluitvorming inzake duurzaamheid aldaar geïnfecteerd met tal van irrationele en geldverslindende beslissingen, die geen enkele aantoonbaar effect hebben op de vermeende opwarming van de atmosfeer (die zo’n twintig jaar geleden is gestopt).

Zullen de opmerkingen van Van Beurden helpen? Ik denk wel een klein beetje … en hoop op meer. Maar de klimaathysterie heeft zich in de afgelopen decennia te diep in ons collectieve denken en doen geworteld om zich zo maar te laten verdrijven. Daarvoor is een langdurige ‘deprogrammering’ van het publiek en de politiek noodzakelijk. Maar elke lange reis begint met de eerste stap.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.