Malcolm Roberts (zie afbeelding), een ingenieur die tevens bedrijfseconomie heeft gestudeerd, is onlangs lid geworden van de Australische Senaat voor ‘Paulin Hansen’s (zie afbeelding) One Nation Party’, die enigszins vergelijkbaar is met de ‘Alternative für Deutschland’ (AfD) bij onze oosterburen. In zijn eerste redevoering voor de Senaat uitte hij uitvoerige kritiek op het Australische klimaatbeleid en de wetenschap die daar aan ten grondslag ligt.

Het is – voor zover mij bekend – lange tijd geleden dat een politicus in het parlement zo uitvoerig en op zo’n krachtige wijze het klimaatbeleid heeft bekritiseerd.

Het besluit van Malcolm Roberts om de politiek in te gaan sproot voort uit de invoering van de CO2-belasting, ‘gebaseerd op een leugen en een oneerlijke agenda’. Als gevolg van deze belasting hebben velen hun baan verloren, moeten zij hogere belastingen betalen, moesten bedrijven sluiten enz. Queensland is daardoor het meest getroffen. Steeds weer hebben klimaatactivisten beweerd dat we nog maar 5 jaar de tijd hebben om te handelen. Maar steeds weer heeft de natuur hen ongelijk gegeven. Wetenschap is een onderzoeksmethode, geen religie. Te lang is het beleid bepaald door blind geloof, in strijd met de werkelijkheid. Australiërs moeten kunnen vertrouwen op de informatie die zij van de officiële instanties krijgen. Maar dat is helaas niet het geval. Roberts vertelde een aantal WOB-verzoeken te hebben ingediend en correspondentie te hebben gevoerd met verschillende instanties met de vraag naar het bewijs dat het verbruik van fossiele brandstoffen het klimaat beïnvloed. Maar dat bewijs is er niet.

En zo ging Roberts door. Bekijk en beluister hier.

Na het uitspreken van zijn eerste rede weigerden de groene senatoren hem daarmee geluk te wensen, hetgeen gebruikelijk is. Malcolm Roberts was daarover niet gepikeerd. Hij beschouwde het als een compliment: ‘If I upset the Greens, then I hit the target’.

Lees verder hier.

Zie ook hier.

Zoals viel te verwachten, rapporteerde de Britse ‘Guardian’ uiterst negatief over de opmerkingen van Senator Malcolm Roberts, waarbij de denigrerende kwalificatie denier weer veelvuldig werd gebruikt en weer naar de (niet-bestaande) ‘consensus’ werd verwezen. Roberts’ verwijzingen naar de opwarmingspauze werden met veel omhaal van woorden afgedaan als cherry-picking.

‘The Guardian’ erkende dat het beleid van de redactie erop is gericht om deniers buiten de krant te houden – zoals dat ook geldt voor de grote Nederlandse dagbladen – maar omdat het hier om een politicus ging, voelden zij zich verplicht toch aandacht aan de rede van Malcolm Roberts te schenken. Dat dan weer wel!

Zie verder hier.

De rede van Malcolm Roberts is m.i. een signaal dat de klimaatscepsis in de politiek in opmars is. Maar het gaat hier om kleinere politieke partijen, die door velen waarschijnlijk als niet salonfähig zullen worden beschouwd. De grotere partijen blijven (vooralsnog?) onvermurwbaar. Hoe lang zal het nog duren voordat ook zij hun draai gaan maken? Een krachtige La Niña zou misschien kunnen helpen.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.

 

Laatste nieuws

Op 15 september werd bekend dat de voormalige Franse president en huidige presidentskandidaat, Nicolas Sarkozy, zich heeft uitgesproken als voorstander van het klimaatrealisme. Na Donald Trump is hij de tweede presidentskandidaat van een belangrijk land die een zodanige positie inneemt.

Zie: L’hallucinant virage climato-sceptique de Nicolas Sarkozy.

En: Sarkozy comes out of the closet as a climate sceptic.