(Stichting de) Noordzeedagen, dagje groen poetsen windfarms op zee

Instituten als NIOZ en het financieel noodlijdende Imares van Han Lindeboom- nieuw bestuurslid van Stichting de Noordzee- en het gros van het SDN-personeel zijn vandaag aanwezig op de Noordzeedagen in Scheveningen om groenpoets-onderzoek in de wacht te slepen. Het thema vandaag is : ‘multifunctioneel ruimtegebruik Noordzee’.

Omdat de Noordzee al voor vele doeleinden werd gebruikt van visserij tot scheepvaart en zandwinning bedoelt men dus: volzetten met windturbines, en dat vervolgens groen poetsen met onderzoek op bestelling.

 

We hoeven slechts 1 onderzoek er bij te pakken van Magda Bergman (NIOZ) in 2012, waar deze ‘groene’ mensen steeds naar verwijzen om te roepen dat windturbines op zee zo’n verrijking zijn voor de natuur. Het door de ministeries van Asfalt en Windmolens en Economische Zaken op de been gehouden Milieudefensie (1/3de van jaarbudget) schrijft:

Volgens het Nederlands Instituut voor Zeeonderzoek kunnen er vijf jaar na sluiting van het gebied “slechts subtiele effecten op lokale benthosgemeenschappen worden gemeten”. Toch kunnen die effecten mogelijk het begin van het herstel van het bodemleven zijn.

Zo kun je iedere bewering rechtvaardigen, tot het ‘bewijs’ voor een invasie van buitenaardse wezens aan toe. We zien nog niet wat we graag willen zien, maar het zou straks toch zichtbaar kunnen zijn omdat we dat graag willen geloven. En passant schuif je zelfs de afwezigheid van bewijs in de schoenen van visserij:

Dat dit nog moeilijk te zien is, kan meerdere oorzaken hebben, menen de onderzoekers. De soorten in de wijde omgeving kunnen sterk achteruit zijn gegaan door intensieve bodemberoerende visserij, maar ook de patchgewijze verspreiding van de soorten kan een rol spelen.

Maar in hun rapport schrijven Bergman en NIOZ-collega’s toch echt:

De wens als vader van wetenschapscommunicatie
Het onderzoek zelf kan wel deugen. Maar de wijze waarop ze het vervolgens presenteren wordt misbruikt voor financiële belangen en lobby. Je roept dan gewoon: dankzij decennia visserij is er in de wijde omgeving geen biodiversiteit meer. En dat zou de oorzaak kunnen zijn, dat we het niet in de windfarm zien na 5 jaar visserijsluiting. Terwijl mariene ecologische gemeenschappen de snelste hersteltijd hebben van alle ecosystemen.

Er zijn wel veel mensen met een BELANG om te beweren dat energie-industrie op de Noordzee de natuur verrijkt. Maar een belang is nog geen bewijs.

Han Lindeboom, nieuwe bestuurslid Stichting de Noordzee
De directeur van Natuur en Milieu Tjerk LeugeWagenaar verving de oud-directeur van Greenpeace Hans de Rooij als voorzitter afgelopen jaar. Lindeboom sluit zich per 16 december aan bij deze club, om maatschappelijk gewicht te veinzen voor een club met evenveel achterban als personeel.

Tegelijk speelt hij vandaag voor hoogleraar Mariene Ecologie. Een functie die hij niet dankt aan zijn wetenschappelijke verdiensten, maar zijn wil om onderzoek te plooien naar de politiek gewenste realiteit. Net als Pier Vellinga, de ‘klimaathoogleraar’ zonder 1 fatsoenlijke publicatie op zijn naam over klimaatfysica, die als loon voor een kwart eeuw klimaatoverdrijving nu zijn nadagen mag slijten als directeur van de Waddengas-academie..

Han Lindeboom roept bijvoorbeeld dat ‘de biodiversiteit’ binnen windfarms veel hoger zou zijn. Dat geldt dan niet voor de zeebodem. Maar alleen omdat die turbines een aanhechting vormen voor poliepen en andere organismen, je bouwt een kunstmatig rif in zee.

Zoals je dat ook op een scheepswrak of boorplatform zou hebben. Maar Lindeboom wil de suggestie wekken, dat sluiting voor visserij en de bouw van turbines an sich een natuurverrijking zou zijn. Terwijl windtubines op zee slachtoffers onder zeevogels maken, en een groot gebied ongeschikt maken voor fourageren voor zeevogels.

Spreekster Toxicologe Tinka Murk (Imares) is bestuurslid van Stichting de Noordzee, zij zorgde met haar metingen aan de ‘dioxinepaling’ voor sluiting van het Haringvliet voor aalvisserij.

Natuurvriendelijke windfarms, wanneer je belang en wens tegelijk het bewijs is
Sytske van den Akker was tot november 2012 groenpoetsvrouw van Stichting de Noordzee om die zee ‘schoon en gezond’ te maken. En nu ‘milieuspecialist’ bij Eneco, de energieboer die 850 miljoen euro subsidies vangt voor Luchterduinen. Ze mag nu iets babbelen over ‘natuurvriendelijke windfarms’. Net als Greenpeace doet; roepen dat er zoiets bestaat als wildlife-vriendelijke windturbines. Terwijl de turbines in de Eemshaven per molen wel 100 beschermde vogels per jaar uit de lucht meppen, zoals Altenburg en Wymenga constateerde.

En oh ja, ze worden betaald door Tennet om iets groens te roepen over windturbines op zee, samen met Natuur & Milieu. ‘Advisering’ noemen ze dat, het geven van maatschappelijke legitimiteit aan het volbouwen van de Noordzee. Waarbij je de visserij verjaagt omdat je beweert dat dit goed is voor de zeenatuur, visserijloze zee vol windturbines, die noem je ‘wildernis’. Als groene vermomming voor je opdrachtgevers.

Zoals beide clubs ook door het Ministerie van Asfalt en Windmolens en Economische Zaken op de been worden gehouden voor 1/5de van hun budget met dat zelfde oogmerk. Dus krijg je iets als dit in hun jaarverslag:

En dan hier een afbeelding van de realiteit, hoe een windfarm een enorm fourageergebied voor zeevogels ongeschikt maakt, als ze al niet worden doodgemept:

Stichting de Noordzee wordt betaald door Boskalis, de Ministeries van Economische Zaken en Asfalt en Windmolens om lopend beleid de zweem van maatschappelijke rechtvaardiging te geven. Terwijl het een club was die zonder subsidies al lang was opgeheven. Want een achterban van leden hebben ze nauwelijks.

 

Wanneer je belang het zelfde wordt als bewijs…
Deltares is ook aanwezig als belanghebbende. Het instituut is voor haar budget van 104 miljoen euro per jaar voor 60 miljoen euro direct afhankelijk van Nederlands belastinggeld. Wageningen UR is met haar jaarbudget van 330 miljoen euro voor 190 miljoen euro direct afhankelijk van Nederlands belastinggeld.

Pier Vellinga- onze klimaatprof zonder wetenschappelijke klimaatpublicaties- werd vanuit Deltares (toen WLO) door het Ministerie van VROM de academische boom in gekatapulteerd. Met miljoenenbudgetten van het Ministerie van VROM (Klimaat voor Ruimte) betaald uit de aardgasbaten stuwde hij de zeespiegelstijging op met een factor twee erger dan de realiteit.

Klimaatrampen scheppen weer maatschappelijke rechtvaardiging voor kustklusjes door semi-overheidsinstellingen en multinationals. En nu dus windfarms op zee. Die moeten goed zijn voor de natuur van VROM., nu Ministerie van Asfalt en Windmolens en Economische Zaken/RVO. En voor zo’n oefening in groen poetsen huur je hoogleraar Han Lindeboom.  En zo houdt Nederland BV zich aan het werk.

Nee, laat mij dan liever vanaf de zijlijn BOEH roepen. Een schoon geweten en het gevoel buiten die corrupte slangenkuil te leven zijn me ook dierbaar.