Wat te doen met het overschot nutteloze ‘hoger opgeleiden’?

Zoals gisteren beschreven bij de ontmaskering van ammoniakbeleid lijkt ‘Het Milieu’ vaak een baantjesmotor voor academici, wat ik eerder al het Bureaucratisch Academisch Complex noemde. Boeren werden voor miljarden euro’s op kosten gejaagd door de kliek rond Wim de Vries, Leen Hordijk en al dat parasitaire volk uit Wageningen dat haar carrière bouwde rond ‘zure regen’. Die hype beschreef ik al in 2010 in Bionieuws toen het RIVM ondanks enige bewijs daartoe beweerde dat ‘het beleid succesvol was’.

Wim de Vries probeert nu met Johan Rockstrom via Planetary Boundaries zijn ecologistische wereldregering te verkopen op scientistische grondslag, zo berichtte ik al. Gaat hij eenmaal met pensioen, dan is het probleem van Planetaire Grenzen ook opgelost.

Dierengerechten
Milieu werd niet alleen een carriere-middel voor nutteloze academici die slechts op de maatschappij parasiteren. Zoals je vroeger de geestelijke klasse had die met de militaire klasse (adel) op de boerenstand teerde. Het werd ook een machtsmiddel om een ander je levensstijl-keuzes op te dringen. De ‘eet minder vlees voor het klimaat’-campagne van het RIVM is daar 1 van vele voorbeelden van. Een tot mislukken gedoemd argument, waar mensen dan weer op het WWW op inhakken.

Daar ga ik dus niet meer op reageren. Het argument ontkracht zichzelf.  Met ‘het klimaat’ hebben mensen niets, omdat ‘het klimaat’ niets is. Het is niet meer dan een abstractie, een gemiddelde van weerparameters over 30 jaar.

Je moet wel heel hoog opgeleid zijn/ los staan van de realiteit en daar je geld mee verdienen om dat ‘klimaat’ van enig belang voor je leven te vinden. Of wanneer iemand zegt dat je ‘vlees met mate moet eten’ voor ‘het milieu’. Wiens mate? Een wolf kan wel 5 kilo per dag op. Ook het varken, ons belangrijkste vleesbeest, dat kan in natuurtoestand kilo’s vlees verorberen.

Het was Vaclav Klaus – schrijver van De Blauwe Planeet in Groene Kluisters- die al stelde dat we in het Westen kampen met een overschot academici. Die moeten zichzelf allemaal aan het werk houden met abstracties, woordcombinaties die een wereldbeeld moeten oproepen. Een al dan niet kloppend beeld dat men vervolgens bewaakt en met hand en tand verdedigt als territorium.

Want als die woordcombinatie in betekenis implodeert, dan verlies je als melker van abstracties ook de grond onder je voeten, je verdienmodel. En een stuk van je sociale status. Of een sociaal signaleermiddel naar soortgenoten die deze zelfde abstracties als contactgeluid ventileren, dat hun een groepsstatus geeft.

En hoe hoger de groepsstatus, hoe gemakkelijker de gang richting de zoete subsidiepot.

Wat als je werk verliest bij een betere definitie?
Het belang dat mensen aan die abstracties hechten is deels demografisch bepaald. Leef je in het Amsterdamse parallelle koffiebar-universum? Daar hokken veel mensen samen die nooit echt werk verrichtten dat enig nut had voor de samenleving -denk aan journalisten en ‘deskundigen’. Dan is ‘het Milujeuh’ automatisch iets dat met hand en tand verdedigd moet. Er bestaat dan ‘milieuschade’, en zelfs ‘klimaatschade’.

Maar vraag eens naar een definitie. Hoe maak je ‘klimaatschade’ concreet. En hoe zou het eten van Bruinsma Friese droge worst (mijn favoriet, hoewel de Drentse ‘m naar de kroon steekt) nu de gemiddelde neerslaghoeveelheid in Langweer van afgelopen 30 jaar kunnen beschadigen? Was dat gemiddelde in 1850 ideaal? Of in het jaar 1700? Is het nu zo goed, dat het niet mag veranderen? Er ligt nu ijzel op straat. Kun je de gemiddelde laag ijzel van afgelopen 30 jaar beschadigen?

Klimaatschade is een abstractie die kortom volledig afhangt van attributie door belanghebbenden met een zelfbeeld van ‘hoger opgeleid’ zijn. Het bestaat niet. Tenzij je het door discussie tot realiteit wilt verheffen, zodat je het kunt kapitaliseren..

Het milieu de grootste omweg naar Rome
Om nog een voorbeeld van zo’n abstractie te geven: ‘milieuschade’. Wat is ‘het milieu’ nu eigenlijk,, de term die bij Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu de gezondheid – het doel- ondersneeuwde. ‘Het Milieu’  is een abstractie die volledig leunt op toegekende waardes. Iets dat je niet ziet zonder het medium van ‘deskundigen’.

Het woord is afgeleid van Umwelten dat Jacob von Uexkull ooit bedacht. Dat is een fysioloog die de relatie tussen het organisme en zijn omgeving bestudeerde.

Omgeving kan dus ook, als vervanging voor ‘milieu’ en dat woord heeft mijn voorkeur. Dan kom je bij de vraag: wat is goed voor je gezondheid, je lichaam.(de fysiologie)

Het ‘milieu’ is een willekeurige set fysische en chemische parameters. Of het nu over ‘fijnstof’ gaat of de concentratie CO2 in de lucht. Dat zijn slechts enkele van de vele wegen naar het Rome van volksgezondheid. Wanneer je eenmaal aan basale volkshygiene voldoet, zou het  Milieu wel eens de meest omslachtige weg tot volksgezondheid kunnen zijn. Wanneer ik nu een slok drinkwater neem, krijg ik geen buikloop door dysenterie of bilharzia.

Kolendampen die smog veroorzaken zodat je vroeg overlijdt: ze bestaan niet meer.

Voorbeeldje. Waarom is ‘fijnstof’ van belang, behalve voor aandoeningen aan je luchtwegen. Kortom, je luchtwegen en het optimaal functioneren daarvan moeten bijdragen aan je gezondheid. En gezondheid is 1 van de belangrijkste zo niet de belangrijkste graadmeter voor welbevinden.

Je huis beter ventileren- een raampje open zetten kosten 0 euro- kan al meer doen voor je gezondheid (stofmijt) dan miljarden euro’s aan regulering tegen ‘fijnstof’. Sterker nog: netto kan die regulering wel meer gezondheidsschade veroorzaken. Via alle mensen die zo door lastenverzwaringen aan extra stress worden geholpen.

Depressie, moe van alle gelul
Wanneer men praat over een depressie-epidemie. Is dat dan vooral niet een stress-epidemie van mensen die dagelijks worden blootgesteld aan prikkels waarvoor hun lichaam en geest geen oplossing vinden, omdat mensen in de duizenden jaren voor dit mediatijdperk die prikkels nooit kregen. Een opeenhoping van stress zonder uitlaatklep. Continue worden je neuronen overbelast tot de serotonine-overdracht verstoord raakt en mensen ‘moe van zichzelf’ worden: mijn definitie van ‘depressie’.

Je op moeten fokken over abstracties, met ‘het dagelijkse nieuws’ als 1 van de vele stressbronnen, waarmee men je geest in beslag loopt te nemen. Zodat mensen zich hevig kunnen opfokken over wat Donald Trump over deze of diegene zei. Iemand aan de andere kant van de aardbol. Terwijl die dat misschien wel helemaal niet gezegd hoeft te hebben. Of dat Asscher zus en zo over Rutte zei. En al zou hij dat: so what?

Het Nieuws is nuchter gezien vooral van belang voor de mensen die daar hun brood mee verdienen: de journalistiek. Iedere journalist zou recht moeten hebben op een welverdiend minderwaardigheids-complex.

Al jaren hunker ik naar een ander vak, een echt beroep dat nut heeft. Of het nu een hovenier is die tuinen aanlegt, of dat je gewoon gaat vissen en voedsel produceert. Een boer heeft ook tenminste een echt vak. De ANWB-monteur die de accu verving. Pure jaloezie, net als de Japanse Steenhouwer bij Multatuli.

Die doet iets nuttigs, zo voelt dat dan.  Nut hebben voor de maatschappij. Iets maken dat echt is. Wat heb je nuchter gezien nu aan al dat gelul?  Worsten maken, bier brouwen, timmerman zijn als mijn pake Rypke. Een huis bouwen. Al dat gelul en gekijf op het www komt me 3 maal de neus uit. Eigenlijk ben ik alleen actief in de business van gelul, om het nuttige en mooie van de maatschappij tegen het gelul te beschermen.

Met meer gelul.

Depressie: realiteitszin
Als mensen depressief worden, is dat dan niet gewoon inzicht in de realiteit van hun meestal nutteloze beroep en zinloze leven. Of je nu sales assistant retail manager on the third floor bent die de verkoop van toiletrollen moet maximaliseren. Of hoogleraar Transitiemanagement……, het is beide een staat van zijn waarvan je bij een helder inzicht verlost wilt raken: nee, toen ik kind was en speelde wilde ik dit niet zijn. Wilden wij jongetjes niet allemaal piloot worden? Of brandweerman. En in mijn geval: Boswachter!

Is moderne depressie niet gewoon realiteitszin? Nee, je stelt niets voor. Gij Zijt Niemand. Je doet iets dat op de schaal van de eeuwigheid geen enkele zin heeft. Misschien zelfs niet eens op de schaal van het korte fragment van die eeuwigheid genaamd NU.

Of die obsessie met ‘zelfvertrouwen’ in vrouwenbladen: een gebrek daaraan kan ook gewoon realiteitszin zijn, niet iets dat je met kunstgrepen moet bestrijden, alsof het een ziekelijke afwijking zou zijn wanneer je jezelf NIET hoog inschat. Het is vaak gewoon helder zelfinzicht wanneer je jezelf niet zo hoog waardeert op de lat van maatschappelijke prestaties. Kies dan eerder een ander waarderingspatroon.

In een zogenaamde ‘informatiemaatschappij’ word je via media en dat stomme beeldscherm maar op 1 wijze geprikkeld, via beelden en woorden die je bewustzijn al snel vernauwen. Een beeld dwingt je om alleen DAT te zien, en niet de rest van de wereld. En zo kun je met niets zo liegen als met fotografie. Een woord is slechts een model van wat het als symbool wil representeren.

Beide kunnen je bewustzijn verrijken maar vooral ook vernauwen. Het zijn realiteits-selecties van anderen waarmee je belaagd wordt. Geen directe sensorische sensaties.

En dat is ‘depressie’ toch ook deels: vernauwing van bewustzijn. Waarom zijn je particuliere gevoelens zo van belang, in een oneindig universum met melkwegstelsels en mirakels tot op kwantum-niveau?

Terwijl 2 Nordic Walking-wijven kakelden op negatieve toon over hun relaties, beleefde ik een extase: boven hun hoofd jaagde een valk op een kievit, een gratis luchtshow. Op exact de zelfde plaats maar met andere focus. Je kunt je lichaam en zenuwstelsel niet verwijten, dat het op de juiste wijze reageert op bewustzijns-vernauwing.

Endlosung
Daarom: is er niet een Endlosung mogelijk voor al die ‘hoger opgeleiden’, pretpakketten en flutstudies, leuteraars en al dat volk dat ‘de deskundige’ loopt uit te hangen, ons bewustzijn loopt te vernauwen. Dat wat op internet en via krantenpagina’s loopt te kijven en van onnut loopt te zijn met- god verlos ons- een MENING. Oh ja zeg, wat belangrijk: jij met je mening. Nou en jouw mening, die is helemaal zus en zo…

Rot op met je mening. Daarom is ‘vrijheid van meningsuiting’ ook zo’n ‘hoog goed’ Omdat al die zinloze en meestal slecht onderbouwde meningen er in het geheel niet toe doen, en geen enkele invloed hebben op de loop van landsbestuur en geschiedenis. Ze bedreigen de macht niet.

Als ik dan mijn pake Wybe er bij mag halen, de Dokkumer filosoof met de hamer: zet ze op een eiland in de Noordzee. Laat er nu net een CDA-kamerlid met VOC-mentaliteit zijn die dat eiland wil realiseren. We hebben er bij deze een demografische bestemming voor gevonden. Het Island van Huxley, maar dan zonder de drugs: meer zo’n eiland als bij William Golding’s Lord of the Flies. Maar dan zonder dat er nog een volwassene komt om in te grijpen.