Biobased landschap: terug naar Middeleeuwen met energiebehoefte en bevolking van nu

We zien nu overal om ons heen hoe gemeentes hun groen uitmijnen onder het motto ‘Groeien doet Snoeien’, overal zijn bomen plots ‘ziek’ of is er een ‘onveilige situatie’. Wat zijn hiervoor de financiele oorzaken en beleids-oorzaken? Die kant gaan we nu mede op dankzij Ed Nijpels als voorzitter van Bosschap en als opdringer van het 100 miljard euro kostende Energieakkoord. Groeien doet snoeien heet nu heel innovatief ‘Biobased Landschap’,  en daarover verscheen 2014 dit magazine .

Nadat de Pest in de veertiende eeuw bijna 1/3de van de bevolking uitroeide van Europa kwam ook het bos weer (even) terug, dat door uitmijnen van het landschap en kaalkap nagenoeg was verdwenen. Op de Veluwe sneuvelde alle bos bijvoorbeeld voor de ijzerproductie. Alleen in de ‘Foret’ (reservaat) in eigendom van de adel en hun jachtreservaten (reserva= apart zetten)bleven wat snippertjes gespaard. Nu is de CO2-manie dus een drijver.

Het idee van ‘Biobased Landschap’ is dat je het landschap uitmijnt voor je energiebehoefte, net als in de Middeleeuwen. En daar geef je dan subsidies voor, omdat je roept dat het in brand steken van hout ‘goed is voor het klimaat’. Dus sinds de uitvinding van het vuur 300 duizend jaar geleden waren (oer)mensen eigenlijk al heel klimaatbewust bezig. Het in brand steken van hout is de meest laagwaardige toepassing. Als het meer loont om het te laten liggen: laat het dan liggen. Als dekking voor het wild. Waarom MOET je beslist snoeien? OK: boeren moeten snoeien omdat ze anders de sloten niet kunnen onderhouden voor het Waterschap.(jaarlijkse schouwen) Krijgen ze boetes.

Die klimaatkachel hier in Beetsterzwaag (1 MW) kan ook niet uit zonder subsidies, en onttrekt alle hout uit een straal van 10 kilometer. Het goede aan de ontwikkeling is dat landeigenaren voor onderhoud van singels (je moet wel snoeien blijven) zo een verdienste vinden, of in ieder geval iets om de kosten te dekken. Maar het lijkt mij, dat ze voor dat hout met al die open haarden toch wel een afzetmarkt vonden. Hier in het dorp ronkt ook de ene na de andere houtkachel dankbaar op snoeihout uit de omgeving.

Dus krijg je nu, dankzij klimaatsubsidies, een drempelverlagende werking om het gemeentegroen te verschralen: Hout dat anders bleef staan of liggen als broedgelegenheid voor vogels, dat gaat nu de vernieling in voor de biomassa-centrale. Gemeentes die toch al jaarlijks de begroting niet sluitend krijgen, die vinden een extra post om eens flink de zaag in te zetten.

Overal om je heen zie je nu hoe gemeentes- althans hier in Braindrainistan (Friesland) het gemeentegroen uitmijnen. Vaak zijn klagende burgers een grote motor achter die groen-verschraling. TV-kijkende massa-mensen met onderhoudsarme hersenpan die ‘overlast’ ervaren (takjes op de stoep, blaadjes in de dakgoot).  Hier in mijn gemeente is sinds ik hier woon ook een stelselmatige verschraling van het bomenbestand ingezet. Alleen al in mijn straat verdwenen 3 essen, een hele laan lijsterbessen, een oude kastanje, 3 berken. Ook in de rest van het dorp ligt het project Friesland Kaal in 2020 goed op schema. Bij een lege geest hoort natuurlijk ook een kaal landschap.

Bij Lemmer kreeg de toegangsweg van het Woudagemaal deze ‘opknapbeurt’.

Aan de toegangsweg komen er Iepen voor terug, en Populieren hebben ook een beperkte houdbaarheidsdatum. Dus het valt redelijkerwijs uit te leggen. Maar rondom het hele gemaal gaat het groen naar de Filistijnen, ook deze eiken en alle groen naast het gemaal.

Vanuit het oogpunt van ‘ik wil stoken’ en ‘ik wil houtsubsidies opstrijken’ is dat een gunstige ontwikkeling. Ik kijk ernaar met het oog van de vogelliefhebber.

Je kunt op je klompen aanvoelen dat dit voor de tuin- en bosvogels geen gunstige ontwikkeling is. Was het platteland van Friesland al een klinisch dode cultuurwoestijn, dan is straks ook in stad en dorp geen toevlucht meer voor de vogeltjes: terwijl in Amsterdam met haar groene lobben juist die stadsvogel-populatie zo bijzonder was (hoeu hoeu no dan goa jai thoch weur ’t’rug juh as juh’t doar ssssso loik vond). Stad en dorp zijn juist in deze eeuw in potentie juist een oase voor mens en plant en dier, wanneer je de juiste voorwaarden schept.

Deze cijfers van Probos tonen hoe de houtprijzen blijven stijgen.  Dat is een andere drijver achter het uitmijnen van het landschap/ Biobased Landschap.

Mede dankzij de Renewable Energy Directive in Europa in 2009- nu voor 50 procent gedekt met bos-stook-  zie je de overstap op hout. Die overstap zie je mede terug in de enorm gestegen import van hout uit Amerika. Die Renewable Energy Directive gaf ons ook het 14 procent doel voor 2020, waar het Energieakkoord invulling aan geeft.

Probos gaf deze cijfers van 2014 met liefst 373 duizend hectare bos in Nederland. Volgens mij is dat getal omstreden, want in 2012 schreven ze nog:

Officieel heeft Nederland 359.845 ha bos, maar niemand weet of dit getal correct is.Het officiële getal komt voort uit de bossenkaart die rond de eeuwwisseling is gemaakt.

Rond de eeuwwisseling was er nog 350 duizend hectare. Er is niet plots liefst 10-20 duizend hectare bos bij geplant.

Sindsdien heeft met name Staatsbosbeheer stevig huisgehouden zonder herplant, ook andere natuurclubs kappen kaal onder het mom van natuurherstel. Wanneer je ziet wie met Probos nu van de subsidie-trend willen meeprofiteren, is er alvast een incentive om te sjoemelen met hectares: omdat bos nu plots een CO2-opslagplaats heet. Vrijwel alle instituten die nu subsidies opstrijken of die aan het overheids-infuus hangen zijn verregaand gecorrumpeerd, ze passen de data aan bij hun wensen.

Over een paar eeuwen zal je in het landschap niets meer terugzien van de klimaatwaanzin. Bomen groeien terug. Net als na de Pest is dan ook Ed Nijpels overleden, en gelukkig maar.

Maar ja: dan zie ik het niet meer…Ik kwam hier wonen voor het landschap, niet voor die grauwe en wantrouwig glurende aardappeleters-koppen die wat binnensmonds mompelen in hun norse dialect.