Werking massamedia als hallucinogene drugs…

Op Ruigoord in het Westelijk havengebied gebruikten ze Peyotl (Mescaline) om in alternatieve sferen te komen, op Droevendaal in Wageningen waren het de paddo’s (psylocibine). Een kennis van mij kwam laatst met gebruik van Ayahuasca in alternatieve sferen terecht, wat hij ervoer als afdalen in de ‘geestenwereld’.

Vanuit Brazilie zijn ook in Nederland zulke Ayahuasca-kerken gesticht. Dankzij de intellectuele rechtvaardiging die Aldous Huxley in The Doors of Perception gaf in 1953, kwamen deze deuren tot een alternatieve realiteits-beleving bij de mainstream, en via de naar zijn boek vernoemde ‘The Doors’ bij de popcultuur.

Lekker met jezelf bezig zijn als zingevingsvorm, dat is mede door Huxley en het Esalen Institute in Californie min of meer uitgevonde. En door sociale besmetting gemeengoed geworden. Als je dat particulier houdt, doe je niemand al te zeer kwaad. Dat is ook de rechtvaardiging die Huxley voor zijn mescaline-trip geeft in The Doors of Perception. Een rechtvaardiging die iedereen nu kent als de orthodoxie bij argumentatie voor drugs-legalisering. Met alcohol is vele malen meer schade aangericht. Huxley beschrijft hoe hij volledig passief wordt in ambitie en ook een tikje asociaal door zijn trip.

Drugs werden volledig mainstream, tot op het platte af bij Spuiten en Slikken, de stille dubbel-verwijzing naar die andere vorm van escapisme: seks, en de bijna atletische vaardigheid waarmee moderne meisjes pijpen kunnen en je witgoed naar binnen werken. Je kunt het als een vorm van toerisme zien. Bij de meeste mensen is het net als een vliegreis naar Bali. Je wilt het eens gezien hebben, maar hoeft niet permanent in Bali te wonen. Je hebt je ‘ergens anders waar het gras groener is’ in pilvorm bij je.

De motivatie die Huxley beschrijft is wel herkenbaar:

That humanity at large will ever be able to dispense with Artificial Paradises seems very unlikely. Most men and women lead lives at the worst so painful, at the best so monotonous, poor and limited that the urge to escape, the longing to transcend themselves if only for a few moments is and has always been one of the principal appetites of the soul.

en om de ‘Doors in the Wall’ te openen

And for private, for everyday use there have always been chemical intoxicants. All the vegetable sedatives and narcotics, all the euphorics that grow on trees, the hallucinogens that ripen in berries or can be squeezed from roots- all, without exception, have been known and suystematically used by human beings from time immemorial

Escapisme dus. Al kun je ook met een collectief huisvrouwen met droogkap-kapsel even in de bus naar de kerstmarkt van Dusseldorf natuurlijk. Anderen ervaren bij het zien van die realiteit een soort slechte trip. Een vriend van mij beschreef de bijna psychotische hallucinatie die hij kreeg bij met de hond wandelende loonslaaf-gezinnen op de zondagmiddag op de Ginkelse Heide. DIT is het leven. DIT is hun uitje, hun ademhaling in het weekritme. Aaaaaaaaaaaaaa. Het zweet brak’m uit, dat die stille hel het voorportaal wordt van je leven en dat je daar berusting in leert vinden.

Jezelf leren verbouwen tot je in een rijtjeshuis past. Draagt ieder huisje zo niet zijn eigen kruisje. Je kunt zo’n slechte trip ook krijgen bij het zien van (gezamenlijk) joggende mensen. Waarbij de meeste mensen de energie afgeven dat ze het niet werkelijk leuk vinden. Die stille hel. Wat is het leven toch wreed. Het beste maak je er maar grapjes over.

Huxley nam onder begeleiding van een psycholoog een mespuntje Mescaline afkomstig van de Peyotl-cactus. Hij beschreef hoe die drug een (chemische) deur opende richting een andere wijze van werkelijkheidsbeleving. Hij ging kleuren intensiever zien en het leek alsof zaken als bloemen plots hun ware essentie onthulden. Hij beschrijft de landschappen die hij ziet als paradijsjes, en legt vervolgens de verbinding met de paradijs-beschrijvingen uit de diverse religieuze tradities. Ook de Grieken en Romeinen kenden hun tuinen van Hesperides en de Velden van Elysium. En mensen gaan er eindeloos wazig van leuteren, zoals Terence Mc Kenna, waarbij sommige lieden daar een vorm van hogere wijsheid in menen te zien.

Wie de Gladiator zag met Russell Crowe ziet hem dan een land van gelukzaligheid met geurige bloeiende velden ingaan, waar zijn gestorven vrouw hem verwelkomt.

Edelstenen die glimmen, lotusbloemen, alles met intensieve kleur en geur zouden een afspiegeling kunnen zijn van de paradijs-beleving die je ook met mescaline kunt opwekken. Mensen zijn tot glimmende en kleurige voorwerpen (goud, edelstenen) aangetrokken net als eksters. Zoals bijen in hun alternatieve realiteit waar ze ultraviolet waarnemen juist daardoor aangetrokken worden. Wie weet is die blingbling een afspiegeling van een verlangen, een soort glinstering die schijnt uit de kier van een geopende poort in de alternatieve realiteit.

Als je in een goede geestestoestand bent en mentaal gezond.

Want de hel-beleving is ook mogelijk, wanneer je geestelijk op de wip zit. Of je kampt met een slecht geweten. Wie weet kwamen zo ook de schilderijen van Jeroen Bosch tot stand. Die zijn qua uitbeeldingen gelijk aan de hel-afbeeldingen die je vindt in het Tibetaanse dodenboek met mensen die aan allerlei kwellingen blootgesteld worden.  Blijkbaar een universele deur in de menselijke geest. Een slechte trip die gun je vijanden nog niet.

Wie weet komen je hersenen bij je dood in een hyperdrive en produceren ze de chemicaliën die je( die toegang tot) die beelden geven. Je lichaam schijnt met afsplitsingen van het adrenaline-molecuul aan mescaline verwante stoffen te kunnen produceren.

Mescaline is het actieve bestanddeel van de cactus Anhalonium lewinii, vernoemd naar de Duitse chemicus Louis Lewin. Die beschreef de in de Zuidelijke Verenigde Staten groeiende cactus in 1886 voor het eerst voor de wetenschap. Hij maakte ook een onderverdeling van diverse drugs en hun werking. Wikipedia geeft deze:

Inebriantia, waarvan alcohol het bekendste is. Een heerlijk duo abdijbiertjes voor het hoera-gevoel, iedere dag vanaf 1630 tot het avondeten. En daarna lekker doozen, een soort avond-siesta waarna je met een shot cafeine in je lijf weer iets productiefs kunt doen. Die combinatie was vroeger als bassist in een psychedelisch herriebandje ook ideaal. Eerst een paar biertjes tegen de zenuwen, en dan koffie om weer strak te staan. En dan gaan met de banaan.

Exitantia– bijvoorbeeld khat en Speed. Khat is de drug die de Somaliers met vuilniszakken vol aansleepten toen ik in Wageningen het ongeluk had daarboven te wonen. Daar gaan ze keihard van praten – Habalagaballahaballaahaballagaballla– met al dat andere uitkeringtrekkende volk tot diep in de nacht. Net als mijn Heineken zuipende huidige overbuur-Eritreese Ach Wat Zielug Zoekers. Luilekkerland bestaat wel degelijk als je een door kapitalistische onderdrukking getergde huidskleur hebt en je combineert dat met een zielig verhaal plus een slet van de PvdA aan de gemeentebalie die heel ‘betrokken’ bij je is op andermans kosten.

Een andere drug is speed: als je moet knokken met iemand die speed heeft gehad, dan kun je de tanden uit hun bek slaan maar ze blijven terugkomen. Het is dan ook voor militaire toepassingen ontwikkeld, vergelijkbare drugs werden gebruikt om piloten op lange afstandsvluchten wakker te houden voor volkerenmoord met bommen.

Euphorica (Heroine en Cocaine) De drug van criminelen en escapisten. Ik werkte er tussen op de Wallen in Amsterdam en schreef er over in HP de Tijd.
Hypnotica– geen ervaring mee, ja een meisje in een kort doorschijnend tennisrokje met een string die voor je fietst waarbij haar billen dansend op het zadel heen en weer wiegen.
Phantastica: de hallucinogene middelen die Huxley beschreef. Na een bizarre geestelijke ervaring geen enkele behoefte dat spul aan te raken.

Uien pellen
Het werk van Lewin leek me als boekenuil een mooie ontsnapping aan de banaliteit van alledag, een ontdekkingstocht, zoals wetenschappelijke ontdekkingen dat ook zijn, het grijpen naar het ‘mysterie’ achter de werkelijkheid, de verborgen ordening. Via kennis ontdek je ook een alternatieve realiteit, namelijk een bestaan van weten, kijk op de wereld waar je eerder geen toegang toe had. Iets dat je wereldbeeld kan corrigeren, of zelfs op zijn kop kan zetten.

Nu net werkte ik Descartes zijn Meditaties door en Over de Methode. Wat hij doet is ook een soort trip maken, waarbij hij zich ook een demon voorstelt: een God die alles wat je zeker meent te weten je voorspiegelt, terwijl het in werkelijkheid niet bestaat.

Je kunt inderdaad ook mentaal zo diep gaan zonder al te veel drugs, dat alle ‘zekerheden’ wegvallen waarop je ego en identiteit baseerde. Tot je als het ware in een zwart gat valt en blijft vallen. Dat is een soort hel, zoals ‘de ander’ ook een hel kan zijn. De meeste mensen gaan zo diep niet, en klampen zich dus vast aan allerlei zaken. Dat is begrijpelijk, want je wilt ook niet in een moeras wegzinken. Toch moet iedereen die iets van het leven en de wereld gezien heeft begrijpen wat ik bedoel. Vergelijk het met een meisje waar je van hield en ‘zekerheden’ op baseerde over je nabije toekomst, of omgekeerd natuurlijk. En je moest eens haar/zijn gedachten lezen…

De kloof tussen je perceptie en de realiteit, die slechts in de realiteit van de ander zichtbaar was, overdraagbaar door informatie, mededelingen, om via waarneming, biologie en chemie te kristalliseren in je geest.

En zo komen we ook bij mijn punt, de titel van dit blog: hele legers zijn op de been gebracht op basis van realiteits-constructies, waanbeelden, 1 zo’n waanbeeld leidt nu tot de grootste staatsuitgave in de Nederlandse geschiedenis. Ontstaan uit al dan niet bestaande breinconstructies in chocoladeletters, waarop mensen dan reageren met de felste emoties alsof dynamiek in die virtuele wereld hun directe levenssfeer raakt. Ook vormen van escapisme voor velen, die met hun volledig oninteressante levens zo een uitweg zien naar een utopia, iets ‘nieuws’.

Moet je ‘drugs’ dus niet veel breder zien? Kun je massamedia ook niet classificeren als harddrugs, omdat ze de zelfde werking hebben. Ze wekken ook hallucinaties op, alleen dan waanbeelden die laarzen krijgen en chaos kunnen maken in de realiteit. Om daarmee mensen te verstoren die een vredelievender variant vonden om de banaliteit te ontvluchten.