De nieuwe Duitse minister van Economische Zaken – de juriste Brigitte Zypries – heeft miljoenen exemplaren van een brochure laten verspreiden, met als titel ‘Die Energiewende: Unsere Erfolgsgeschichte.’ Dit dient zonder twijfel als nepvoorlichting te worden gekwalificeerd. In dit geval afkomstig van het hoogste politieke niveau. Volgens Michael Limburg riep de daarin vervatte informatie herinneringen op aan de misleidende propaganda van de voormalige DDR.

Terzijde. Hoe is het toch mogelijk dat iemand zonder passende kwalificaties – Brigitte Zypries is juriste – als minister op zo’n belangrijke post wordt benoemd? Dat gold overigens ook voor haar voorganger, Sigmar Gabriel, die politicoloog en socioloog was.

Michael Limburg ziet de Energiewende als een element van de planeconomie.

In 1991 werd het ‘Stromeinspeisegesetz’ ingevoerd, dat elektriciteitsleveranciers verplicht stroom uit hernieuwbare energiebronnen met voorrang af te nemen en te vergoeden.

Michael Limburg:

Anschließend wurde sie von der SPD und den Grünen im Jahre 2000 mit dem „Erneuerbare Energiengesetz“ (EEG) drastisch beschleunigt und erweitert, und dann wieder unter Merkels Regie mächtig ausgeweitet, und auf alle Bereiche der Energiewirtschaft ausgedehnt. Und, unter dem Deckmantel des Klimaschutzes, über viele weitere Gesetze und Verordnungen immer weiter ausgeweitet, um schlussendlich die „Dekarbonisierung“ zu erzwingen. Die damit durch die Hintertür eingeführte sozialistische Planwirtschaft erstreckt sich heute auf so gut wie alle Bereiche des täglichen Lebens. Und kaum jemand merkt etwas und nur sehr, sehr wenige tun etwas.

In de gewraakte brochure wordt de Energiewende als succes voorgesteld. Maar in werkelijkheid is het een groot fiasco. In dit verband herinnert Michael Limburg aan de uitspraken van voormalig minister Gabriel, de voorganger van Zypries.

Michael Limburg:

Nun weiß jeder, der mit auch nur einem Funken Sachverstand gesegnet ist, dass die Energiewende gescheitert ist. Gescheitert deswegen, weil man auch als begnadeter Politiker, egal welcher Couleur, selbst als Sozialist, nicht gegen die Naturgesetze gewinnen kann. Sie können weder gebogen noch gebrochen werden. Sie können aber unter sehr hohen Kosten umgangen werde.

Ihr Vorgänger im Amt, das politische Multitalent Siegmar Gabriel[2] hatte dies vor einiger Zeit in einem kurzen Anfall von Wahrheitsliebe auch zugegeben:

Die Wahrheit ist, dass die Energiewende kurz vor dem Scheitern steht.

Die Wahrheit ist, dass wir auf allen Feldern die Komplexität der Energiewende unterschätzt haben.

Für die meisten anderen Länder in Europa sind wir sowieso Bekloppte.

Waarom wordt de Energiewende dan niet beëindigd?

Michael Limburg:

Das wäre Realpolitik. Die ist aber bei Politikern generell und den Sozialisten insbesondere, äußerst unbeliebt. Ihr Motto heißt daher: Wenn die bisherigen Politik nichts gebracht hat, dann muss es eben mehr davon sein. Und wenn die Realität nicht mitspielt, umso schlechter für die Realität. Und dafür legt die millionenfach verteilte Broschüre „Die Energiewende unsere Erfolgsgeschichte“ beredt Zeugnis ab. Die Wirklichkeit wird geleugnet, dass die Schwarte kracht.

In de brochure wordt de Energiewende aan de hand van een aantal sleutelbegrippen aangeprezen.

Nachhaltig und sicher;

Bezahlbar und planbar;

Verlässlich und intelligent;

Wettbewerbsfähig;

Weltweit wegweisend.

In een minutieuze kritiek, geïllustreerd met vele grafieken, toont Michael Limburg aan dat de Energiewende aan geen van deze criteria voldoet.

Hij concludeert dat het beleid dat in dit rapport wordt aangeprezen, wordt gekenmerkt door valse planeconomische jubeltonen, die zo kenmerkend waren voor de voormalige DDR. Maar dat beleid zal in de komende jaren dienen te worden teruggedraaid. Het getuigt van verdomming en van blinde overmoed, zoals men die ook aantreft in de erfenis van megalomane ideologen.

Dat deze brochure tegelijkertijd een getrouwe afspiegeling vormt van de gemoedstoestand van de hele regering en voltallige parlementen, zowel op regionaal als federaal niveau, is eigenlijk schrikbarend nieuws. Hopelijk zal deze brochure ooit eens – in een parlementaire enquête – als bewijs dienen van falend beleid.

Als de Energiewende al een weg wijst, dan is het die naar de politieke en economische afgrond. In het buitenland denkt men daar net zo over. Geen enkel land in de wereld volgt Duitsland op zijn dwaalweg. Dat heeft de voormalige baas van kameraad Zypries, de toenmalige minister van economie, Sigmar Gabriel, kort en bondig doch correct vastgesteld.

Aldus Michael Limburg.

Lees verder hier.

Toch gaan we in Nederland dezelfde kant op. Dat zouden we niet moeten willen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. In de samenleving begint dat besef door te dringen, maar tot dusver is dat muntje nog niet bij de politieke partijen die het voor het zeggen hebben, gevallen. Het is zelfs geen agendapunt in de verkiezingsstrijd! Inmiddels verdwijnen vele miljarden in een bodemloze put. Staatssecretaris Martin van Rijn bevindt zich thans in politieke moeilijkheden vanwege zaken die mis zijn gegaan bij de reorganisatie van de zorg. De financiële schade daarvan valt echter in het niet in vergelijking met die van het Energieakkoord. Maar dat is nog steeds de spreekwoordelijke olifant in de zaal.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.

Gerelateerd: